Τῶν Στάλιν καὶ Μάο, παρὰ μερικὲς ἀποστασιοποιήσεις ἀπὸ τὸν μαρξισμό-λενινισμό, πάντα οἱ ἀναλύσεις ὑπῆρξαν σωστὲς ἐπειδὴ ἠκολούθουν τὴν ἀπαρέγκλιτο διαλεκτικὴ μέθοδο τῶν Ἑλλήνων ποὺ ὁ Μὰρξ εἶχε ἐπαναφέρει μετὰ ἀπὸ αἰῶνες δυτικῆς λήθης.
Στὶς 28 Σεπτεμβρίου 1952, μερικοὺς μῆνες προτοῦ δολοφονηθῇ ὁ Στάλιν στὶς 5 Μαρτίου 1953, σὲ ἡλικία μόλις 74 ἐτῶν, δολοφονία ποὺ ἐπέτρεψε στὸν οὐκρανὸ ἐξωμότη τῆς μπολσεβικικῆς ἐπαναστάσεως, Νικήτα Χρουστσώβ, τρία χρόνια ἀργότερα νὰ ἀποδομήσῃ τὴν τεραστία ἐπαναστατικὴ προσωπικότητα τοῦ Γεωργιανοῦ, καταγγέλλοντάς τον ὡς δικτάτορα, ὁ Ἰωσὴφ Στάλιν ἐδημοσίευσε, ἐν μέσῳ τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου ποὺ ἔφερνε στὸ χεῖλος τῆς πυρηνικῆς ἐξοντώσεως τὸ σοσιαλιστικὸ μὲ τὸ καπιταλιστικὸ στρατόπεδο, ἕνα καταπληκτικὸ ἀπὸ ἀκρίβεια κείμενο, ποὺ ἀπεδείκνυε τὸ βάθος τῆς μαρξιστικῆς του σκέψεως.
Στὸ τεῦχος 12, τοῦ τριμηνιαίου περιοδικοῦ Ἐνδιάμεση Περιοχή, θέρους 1999, εἶχα δημοσιεύσει ἄρθρο μὲ τίτλο, «Ὁ Στάλιν, προφήτης τοῦ ΚΑ’αἰῶνος» στὸ ὁποῖο, μεταξὺ ἄλλων, ἔλεγα: «Λαοὶ εὐφρανθεῖτε! Τὸ τέλος τοῦ κόσμου φθάνει! Ἡ Δύση θνήσκει μὲ σύσσωμη τὴν διανοουμενίστικη ἀριστερά της. Πρό 50 ἐτῶν, ὁ Ναπολέων τῆς Ῥωσίας, ὁ Στάλιν ἄφηνε, ἐν εἴδει πνευματικῆς διαθήκης, δύο κείμενα προτοῦ ἀποβιώσει, ποὺ ἐχλευάσθησαν ἀπὸ τοὺς πολέμιους τῆς ἀξιοκρατίας, κείμενα τὰ ὁποῖα προέβλεπαν τὸ τέλος τοῦ δυτικοῦ κόσμου, τῶν ἀριστερῶν γλωσσολόγων τῆς σειρᾶς Ψυχάρη-Κριαρᾶ-Κακριδῆ-Μπαμπινιώτη καὶ τοῦ ἀριστερίστικου πνευματικοῦ λούμπενπρολεταριάτου τῆς νατοϊκῆς παρέας Πρετεντέρη-Σωμερίτη.
Οἱ προφῆτες ἔχουν πάντα δίκαιο ἐπειδὴ δὲν ὑπολογίζουν τὸν χρόνο. Παρὰ τὴν λιλιπούτια τριάδα Χρουστσώφ-Γκορμπατσώφ-Γιέλτσιν ποὺ ἠσέλγησαν ἐπὶ τοῦ σώματος τοῦ νεκροῦ Ῥώσου Ναπολέοντος, τὸ φάντασμά του ἐπανέρχεται μὲ τὴν δύναμη στίχων ἑνός Βίκτωρος Οὐγκό. Ἰδοὺ ἀποσπάσματα τῆς διαθήκης του».
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ Στάλιν περὶ γλωσσολόγων, τῆς 28ης Ἰουλίου 1950, εἶχα δημοσιεύσει στὸ ἄρθρο αὐτὸ τὸ κείμενό του, «Περὶ ἀναποφεύκτου ἀλληλοεξοντώσεως τῶν καπιταλιστικῶν χωρῶν μὲ πολέμους», τῆς 28ης Σεπτεμβρίου 1952, ποὺ ἔλεγε τὰ παρακάτω ἐκπληκτικά:
«Μεγαλύτερες εἶναι οἱ πιθανότητες πολέμου μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν, παρὰ μεταξὺ τοῦ καπιταλιστικοῦ καὶ τοῦ σοσιαλιστικοῦ στρατοπέδου».
Ἡ τοποθέτηση αὐτὴ τοῦ Στάλιν ἀπεδείχθη τελείως σωστή. Πόλεμος μεταξὺ ΝΑΤΟ καὶ Συμφώνου Βαρσοβίας δὲν ἔγινε ποτέ, ἐνῷ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ κατέρρευσε τὸ κομμουνιστικό στρατόπεδο, τὸ ΝΑΤΟ ὀργιάζει μὲ φοβεροὺς πολέμους. Καὶ ὅμως οἱ χῶρες ποὺ κτυπᾷ ἔχουν ἤδη ἐνταχθῆ στὸ καπιταλιστικὸ οἰκονομικὸ σύστημα.
Ὁ Στάλιν γράφει: «Λένε ὅτι οἱ ἀντιφάσεις μεταξὺ καπιταλισμοῦ καὶ σοσιαλισμοῦ εἶναι περισσότερο ἔντονες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ὑπάρχουν μεταξύ καπιταλιστικῶν χωρῶν.Παρὰ ταῦτα, ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δὲν ἤρχισε μὲ πόλεμο ἐναντίον τῆς ΕΣΣΔ, ἀλλὰ μὲ πόλεμο μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν. Γιατί; Πρῶτον, διότι ὁ πόλεμος κατὰ τῆς ΕΣΣΔ, εἶναι περισσότερο ἐπικίνδυνος γιὰ τὸν καπιταλισμὸ ἀπό τὸν πόλεμο μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν. Διότι, ἐνῷ ὁ πόλεμος μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν θέτει μόνον τὸ πρόβλημα τῆς ἐπικρατήσεως καπιταλιστικῶν χωρῶν ἐπί ἄλλων, ἐπίσης καπιταλιστικῶν, ὁ πόλεμος κατὰ τῆς ΕΣΣΔ ὑποχρεωτικά πρέπει νά θέσῃ τὸ ζήτημα τῆς ἰδίας τῆς ὑπάρξεως τοῦ καπιταλισμοῦ.
»Τὴν ἐπαύριο τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ἐθεωρῆτο ἐπίσης ὅτι ἡ Γερμανία ἦταν διὰ παντὸς ἐκτὸς μάχης, ὅπως εἶναι σήμερα κατὰ τὴν γνώμη μερικῶν συντρόφων, ἡ Ἰαπωνία καί ἡ Γερμανία.
»Ἐκείνη τήν ἐποχὴ ἔλεγαν ἐπίσης καὶ διελάλουν διὰ τοῦ τύπου ὅτι οἱ ΗΠΑ εἶχαν συρρικνώσει τὴν Εὐρώπη, στὴν θέση τοῦ φτωχοῦ συγγενοῦς, ὅτι δέν θὰ ἔπρεπε πλέον ποτὲ νὰ ὑπάρξῃ πόλεμος μεταξὺ καπιταλιστικῶν χωρῶν. Καὶ ὅμως, εἶναι οἱ ἴδιες ἡ Ἀγγλία καί οἱ ΗΠΑ οἱ ὁποῖες ἐβοήθησαν τὴν Γερμανία νὰ ἀνακάμψη οἰκονομικά.
»Παρὰ ταῦτα, τελικά, ἡ Γερμανία κατηύθυνε τὶς δυνάμεις της κατὰ τοῦ ἀγγλογαλλοαμερικανικοῦ συνόλου ποὺ ὑπεχρεώθη νὰ συμμαχήσῃ μὲ τὴν ΕΣΣΔ. Συνεπῶς, ἡ πάλη τῶν καπιταλιστικῶν χωρῶν γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν ἀγορῶν καὶ ἡ ἐπιθυμία τους νὰ ἐξουδετερώσουν τοὺς ἀντιπάλους τους, ἀπεδείχθησαν ἰσχυρότερες τῶν ἀντιφάσεων μεταξὺ τοῦ καπιταλιστικοῦ στρατοπέδου καὶ τοῦ σοσιαλιστικοῦ».
Τὰ ἴδια εἰκόνα ἀκριβῶς βλέπουμε καὶ σήμερα. Ὅπως καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο, ἡ οἰκονομικὴ ἐπιστροφὴ τῆς Γερμανίας στὸ προσκήνιο, μετὰ τὴν ὁλοκληρωτική της ἧττα τοῦ 1945, βάζει σὲ κίνδυνο τὴν οἰκονομία τῶν ΗΠΑ καὶ Ἀγγλίας. Ἤδη, ἀπὸ τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, ἡ Ἀγγλία πρώτη ἐχρησιμοποίησε τὴν ἔκφραση Δ΄ Ῥάϊχ κατὰ τοῦ Βερολίνου, μετὰ τὴν ἐπανένωση τῶν δύο Γερμανιῶν.
Μετὰ τὴν ἀποχώρηση τῆς Βρεταννίας ἀπὸ τὴν Γερμανικὴ Εὐρώπη, βλέπουμε σήμερα τὴν σφοδρὴ ἀντιπαράθεση Τραμβίου-Μέρκελ. Ἡ εὐρωπαϊστικὴ Καθημερινὴ στὸ φύλλο της τῆς 31 Μαΐου 2017, γράφει πὼς ὁ πόλεμος ἀνακοινώσεων μεταξὺ Οὐασιγκτῶνος καὶ Βερολίνου «ἀπέκτησε δραματικὴ ἔνταση ὕστερα ἀπὸ τὴν ἔκκληση τῆς Ἄγκελα Μέρκελ στοὺς Εὐρωπαίους νὰ πάρουν στὰ δικά τους χέρια τὶς τύχες τους», μὲ τὸν Τράμβιο νὰ ξιφουλκῇ δηλώνοντας ὅτι «ἔχουμε τεράστιο ἐμπορικὸ ἔλλειμα μὲ τὴν Γερμανία». Ὁ δὲ ἐπικεφαλὴς τῶν γερμανῶν σοσιαλδημοκρατῶν -ὡς οἱ πιστότεροι ὑποστηρικτὲς τοῦ καπιταλισμοῦ- ὁ Μάρτιν Σούλτς, νὰ χαρακτηρίζῃ τὸν Δονᾶλδο Τράμβιο «καταστροφέα τῶν δυτικῶν ἀξιῶν»!
Ὁ ἐπερχόμενος πλανητικὸς πόλεμος κατὰ τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Κίνας θὰ εἶναι λοιπὸν καπιταλιστικὸς καὶ ἀδυσώπητος.
