Ὀνομάζομε ἀστικὴ δικτατορία τὸ σύστημα διαιωνήσεως διακυβερνήσεως τῆς παγκοσμίας ἀστικῆς τάξεως, ποὺ ἀντιπροσωπεύεται σήμερα ἀπὸ τὸν τραπεζικὸ καπιταλισμὸ καὶ ποὺ αὐτὴ ὀνομάζει δημοκρατία. Τὸ σύστημα αὐτὸ κοινωνικῆς ἐκμεταλλεύσεως εἶναι βασισμένο στὸν ὑποτιθεμένο διαχωρισμὸ τῶν τριῶν ἐξουσιῶν, τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας (κυβέρνηση), τῆς νομοθετικῆς ἐξουσίας (Βουλὴ ἀντιπροσώπων κομμάτων μέσῳ ἐκλογῶν), καὶ τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας Σὲ αὐτὲς προστίθεται καὶ μία τετάρτη ἐξουσία, τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ΜΜΕ.
Ὅπως καὶ στὴν ἑλληνικὴ ἀρχαιότητα, ἡ δημοκρατία εἶναι ἡ ἐξουσία τῆς τάξεως τῶν ἐχόντων καὶ κατεχόντων, μίας ὁλιγαρχίας μελῶν τοῦ δήμου τῆς πόλεως ἀπαρτισμένης ἀπὸ τοὺς ἐλευθέρους πολῖτες ποὺ ἀποκλείει ἀπὸ τὴν ἐξουσία τὴν μεγάλη πλειοψηφία τοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία ἀποδέχεται τὴν δουλεία μέσῳ πλύσεως ἐγκεφάλου.
Μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Ντόναλντ Τρὰμπ στὴν ἐξουσία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, τὸ 2017, τὸ σύστημα αὐτὸ τῆς δημοκρατίας καταρρέει, ὄχι μόνον στὶς ΗΠΑ ἀλλά, σταδιακά, καὶ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη καὶ ἀντικαθίσταται μὲ τὸν ὁλοκληρωτισμὸ τῆς λαοκρατίας, βασιζομένης στὸ δημοψήφισμα ἤ ἄμεση δημοκρατία τῆς ἀρχαίας τυραννίας, «αὐτὸ τὸ εὐγενές» σύστημα διακυβερνήσεως, κατὰ Σωκράτη.
Στὴν κεφαλὴ τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας ἐγκαθίσταται ὁ πολιτικὸς ἥρως, ὁ Ντόναλντ Τράμπ, ὁ ὁποῖος κεραυνοβολεῖ, ἐλέγχει καὶ ἐξοντώνει τὴν τάξη τῶν εὐγενῶν, ὅπως ὁ Λουδοβῖκος ΙΔ΄ἐξώντωσε τὴν ἐξέγερση (Fronde) τῆς τάξεως τῶν γάλλων εὐγενῶν τὸ 1648-1653, ὅταν ἡ τότε γαλλικὴ Βουλὴ τῆς τάξεως αὐτῆς ἠναντιώνετο στὴν ἀπόλυτη μοναρχία, στὶς 15 Ἰανουαρίου 1648. Τελικά, ὁ Βασιλεὺς, μὲ τὴν ἀπόλυτη εἰλικρίνεια ποὺ ὁ Thomas Carlyle (1840) ἀναγνωρίζει ὡς τὸ βασικὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ ἥρωος, ἀναφωνεῖ τὸ 1661, «Τὸ Κράτος εἶμαι Ἐγώ!» Ὅσο γιὰ τὴν στρατιωτικὴ ὑποστήριξη τῆς τάξεως τῶν προνομιούχων, τὸ 1826, ὁ ὀθωμανὸς αὐτοκράτωρ Μαχμοὺτ Β’, στὶς 15 Ἰουνίου 1826, ἐπωφελήθη ἀπὸ μία νέα ἐξέγερση τῶν γενιτσάρων στὴν Πόλη γιὰ νὰ τοὺ σφάξῃ καὶ στὶς 10 Ἰουλίου, οἱ ἡγέτες τοῦ τάγματος τῶν Μπεκτασήδων, πνευματικὸ στήριγμα τῶν γενιτσάρων, ἐξετελέσθησαν. Ἔτσι κάνει ὁ Τρὰμπ μὲ τὴν CIA καὶ τὸ ΝΑΤΟ, τὰ δύο στηρίγματα, μέχρι στιγμῆς, τῆς διεθνοῦς τάξεως τῶν τραπεζιτῶν.
Μὲ τὴν ποδηγέτηση τῆς νομοθετικῆς ἐξουσίας τοῦ Κογκρέσου, ὁ Τρὰμπ προχωρεῖ στὸν ἔλεγχο τῆς τρίτης ἐξουσίας, τῆς δικαστικῆς, ἡ ὁποία ἐπὶ ἀστικῆς κοινοβουλευτικῆς δικτατορίας, δὲν ὑπῆρξε ποτὲ ἀνεξάρτητη (τὸ μεγαλύτερο ἀστεῖο εἶναι ἡ ἀναφώνηση: «Ἔχω ἐμπιστοσύνη στὴν ἀδέκαστη δικαιοσύνη»!) καὶ ποὺ τὸ ἀπέδειξε αὐτὸ προσφάτως στὴν Ἑλλάδα ὅταν κατερρακώθη τὸ κῦρος της μὲ τὴν ἀπόφασή της νὰ καταδικάσῃ σὲ εἰρκτὴ 20 ἐτῶν τὸν ἅγιο ἡγούμενο Μεθόδιο τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἐσφιγμένου τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιὰ ἠθικὴ αὐτουργία ἐκτοξεύσεως μίας μολότοφ!
Τέλος, ὁ Τρὰμπ προχώρησε στὸν ἀποκεφαλισμὸ τῆς λερναίας ὕδρας τῆς τετάρτης ἐξουσίας τῶν προνομιούχων, τοῦ Τύπου-ΜΜΕ, μὲ τὴν ἀπ΄εὐθείας μετωπικὴ ἐπίθεση ἐναντίον της, στὴν πρώτη συνέντευξη τύπου ποὺ ἔδωσε στὶς 16 Φεβρουαρίου 2017, τετάρτη ἐξουσία ποὺ λυμαίνεται καὶ τὴν Ἑλλάδα στὴν ὑπηρεσία τῆς Διεθνοῦς τῶν Τραπεζῶν καὶ ποὺ εὐστόχως οἱ Ἕλληνες ἀποκαλοῦν βοθροκάναλα. Ὁ Τρὰμπ μὲ μία ὑπέροχη εἰλικρίνεια κατεφέρθη κατὰ τῶν New York Times, CNN, BBC, κατηγορῶντας τις εὐθέως γιὰ ἕνα ἀπέραντο μῖσος ἐναντίον τοῦ ἔργου ποὺ ἀντιπροσωπεύει, ὡς ἐκλεγμένος ἡγέτης τοῦ λαοῦ, καὶ ἀναφωνῶντας: «Ὁ Τύπος δὲν εἶναι ἐχθρός μου, εἶναι ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ!».
Ὁ ἑλληνικὸς σοβαρoφανὴς τύπος ἠκολούθησε τὸν ἀγγλοσαξωνικὸ στὴν προσπάθεια κατεδαφίσεως τῆ εἰκόνος τοῦ Τράμπ. Ἔτσι «ἀλγεινὴ ἐντύπωση προκάλεσε ἡ ἀπροκάλυπτη ἐπιθετικὴ στάση τοῦ νέου προέδρου» κατὰ τοῦ Τύπου (Καθημερινή, 18-ΙΙ-2017) καὶ «πρωτοφανὴς εἰκόνα χάους παρουσιάζει ἡ κυβέρνηση Τράμπ» (Καθημερινή, 19-ΙΙ-2017), ἐνῷ κράζουν τὰ γεράκια τῶν τραπεζῶν, ἀκολουθῶντας τοὺς Κλίντον καὶ Ὀμπάμα, ὅπως καὶ ὁ Τόνυ Μπλαὶρ στὴν Ἀγγλία, «Μόνικα» τοῦ Μπούς τοῦ Νεωτέρου, ποὺ καλεῖ τοὺς Εὐρωπαίους νὰ ξεσηκωθοῦν κατὰ τοῦ Brexit καὶ τὸ ῥεπουμπλικανικὸ γεράκι τῆς CIA, ὁ γερουσιαστὴς Τζὸν Μακέϊν, ὑπερασπιζόμενος τὰ ΜΜΕ, ποὺ καλεῖ τοὺς Ἀμερικανοὺς νὰ ξεσηκωθοῦν κατὰ τοῦ δικτάτορος Τράμπ.
Ὁ Τρὰμπ ἐπανειλημμένως στὶς ὁμιλίες του δηλώνει, «I am just the messenger» [of God], ὁ ἄγγελος-ἀγγελιοφόρος τῆς νέας ἐποχῆς, χρησιμοποιῶντας τὴν ἴδια ὀνομασία ποὺ ἐπισήμως χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸν προφήτη τοῦ Ἰσλὰμ Μωάμεθ. Ἡ ὀνομασία αὐτή, μὲ τὴν ὁποία θὰ παραμείνῃ στὴν Ἱστορία, δύναται νὰ παραλληλισθῇ μὲ τὶς ὀνομασίες ἄλλων πολιτικῶν ἡρώων ὅπως Dieudonné (δῶρον τοῦ Θεοῦ) τοῦ Λουδοβίκου ΙΔ΄, μεγάλος τιμονιέρης τοῦ Μάο, λίντερ μάξιμο τοῦ Κάστρο, δάσκαλος, φϋρερ, ντοῦτσε. Ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς ἡγέτης δύναται νὰ ἀποκαλεσθῇ Ἀλέξανδρος, δηλαδὴ πολιτικὸς ἥρως, χωρὶς νὰ ἔχῃ στὸ πλευρό του τὸν φιλόσοφο, καὶ ὁ Τρὰμπ ἔχει τὸν Steve Bannon, γιὰ νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ δίδυμο βασιλεύς-φιλόσοφος. Ὁ δὲ Ἔρντογαν ἀπεδείχθη πολιτικὸς ἥρως ὡς δημιούργημα τοῦ Φετουλλὰχ Γκϋλὲν καὶ ὁ δολοφονημένος ἀπὸ τὸ τουρκικὸ κατεστημένο ἀρμενοκουρδικῆς καταγωγῆς πρόεδρος Τουργκοὺτ Öζὰλ εἶχε στὸ πλευρό του ὡς φιλόσοφο τὸν Δημήτρη Κιτσίκη.
Ἐντύπωση προκαλεῖ στοὺς ἐγκαθέτους φιλελευθέρους-σοσιαλδημοκράτες τῶν τραπεζῶν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Τρὰμπ συνεχίζει νὰ ὁμιλῇ στὰ πλήθη καὶ ὡς πρόεδρος, ὅπως ὡμίλει κατὰ τὴν προεκλογική του ἐκστρατεία. Ἀλλὰ ὁ ἐπαναστάτης, ὅπως ἕνας Κάστρο, δὲν εἶναι ὁ ψεύτης πολιτικὸς ποὺ ἀλλάζει ἄρδην γλῶσσα μετὰ τὴν ἐκλογή του. Συνεχίζει, καὶ μετὰ τὴν ἄνοδό του στὴν ἐξουσία, τὴν ἐπανάσταση «γιὰ χίλια χρόνια», ἀπευθυνόμενος καθημερινὰ ἀπ’εὐθείας στὸν λαὸ, ἐπάνω ἀπὸ τὶς κεφαλὲς τῶν κατεστημένων.
Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, ὁ λίντερ μάξιμο, χρειάζεται νὰ ἑδραιωθῇ στὰ νειάτα καὶ μόνον, μὲ προώθηση τῶν γεννήσεων καὶ συγκρότηση μίας ὀργανώσεως ἰδεολογικῆς νεολαίας ποὺ ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία μέχρι τὴν ἐνηλικίωση θὰ γαλουχεῖται στὶς ἰδέες τῆς ἐπαναστάσεως, μακριὰ ἀπὸ ναρκωτικά καὶ ἔκλυτη ζωή. «Γέροι συνταξιοῦχοι, σᾶς μισῶ», ἀνεφώνει τὸ 1944, ὁ γάλλος ποιητής Jacques Prévert: Γραικύλοι-γέροι στὴν ψυχή, φυσικά.
