«Νὰ κάνουμε τὴν Ἀμερικὴ μεγάλη ξανά!» Αὐτὸ τὸ τραμπικὸ σύνθημα ἀνταποκρίνεται πλήρως στὴν πραγματικότητα. Δεκάδες χρόνια τώρα πολλαπλασιάζονται τὰ βιβλία ποὺ φέρουν τίτλους ὅπως ἡ παρακμὴ ἤ τὸ τέλος ἤ ἡ πτώση τῆς ἀμερικανικῆς αὐτοκρατορίας, ἐνῷ ἀπὸ τὸ 1945 ἡ Ἀμερικὴ εὑρίσκεται σὲ «διηνεκῆ πόλεμο γιὰ διηνεκῆ εἰρήνη». Ὁ παραλληλισμὸς μὲ τὴν παρακμὴ τῆς ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας εἶναι καθημερινός. Ἡ Ἀμερικὴ αἱμορραγῆ οἰκονομικὰ μὲ τεράστιες πολεμικὲς δαπάνες γιὰ τὴν περικύκλωση τοῦ πλανήτου μὲ ἀμέτρητες στρατιωτικὲς βάσεις, ἐνῷ Κίνα καὶ Γερμανία ὅλο καὶ παχαίνουν ἀπὸ οἰκονομικὴ ὑγεία ποὺ θρέφεται ἀπὸ ὑπέρογκες ἐμπορικὲς ἐξαγωγές, χωρὶς πολλὰ στρατιωτικὰ βάρη. Ὁ παγκοσμισμὸς τῶν τραπεζῶν ὑπὸ τὴν ἰδεολογικὴ κατεύθυνση τῆς σοσιαλδημοκρατίας στοχεύει ὅλα τὰ ἐθνοκράτη συμπεριλαμβανομένης τῆς Ἀμερικῆς.
Τὸ 1982, σὲ μία σημαντικὴ διεθνῆ συνάντηση τοῦ ΝΑΤΟ, στὴν Κωνσταντινούπολη, εἶχα τολμήσει νὰ προτείνω νὰ διαλυθῆ ἡ πολυμερῆς δομὴ τοῦ ΝΑΤΟ καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ μὲ διμερεῖς στρατιωτικὲς συμβάσεις τῶν ΗΠΑ μὲ κάθε μία τῶν κρατῶν συμμάχων. Σήμερα ὁ Τράμπ, μετὰ ἀπὸ 35 χρόνια προτείνει κάτι παρόμοιο. Ἀλλὰ ἤδη ἡ Οὐάσιγκτων ἔχει ἐξασθενίσει ἐπωμιζομένη τὰ μεγαλύτερα βάρη τῆς Συμμαχίας. Τὸ 2008, σὲ βιβλίο μου εἶχα παρατηρήσει ὅτι ὁ παγκοσμισμὸς τῶν τραπεζῶν ἐστόχευε ἀκόμα καὶ τὴν ἴδια τὴν Ἀμερική. Ἔγραφα: «Ἡ δίψα τοῦ κέρδους καὶ τῆς ἰσχύος τοῦ καπιταλισμοῦ τῶν τραπεζῶν, στὴν φάση τῆς παγκοσμιοποιήσεως τῶν ἀγορῶν, ἀπαιτεῖ τὸν διαμελισμὸ ὅλων τῶν ἐθνικῶν δομῶν, χωρὶς ἐξαίρεση, καὶ τελικὰ καὶ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασή τους μὲ κράτη νάνοι, τοῦ τύπου Κουβέϊτ, ὥστε ἡ παγκόσμια τραπεζικὴ ὀλιγαρχία νὰ δυνηθῇ νὰ βασιλεύῃ ἐπὶ τοῦ πλανήτου χωρὶς ἀντίπαλο».
Τὸ 1918, ἡ Βρεταννικὴ Αὐτοκρατορία, ἡ ὁποία ἔμελλε νὰ ἐξαφανισθῆ μετὰ τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἤταν ἤδη σὲ παρακμὴ καὶ ἐξουθενωμένη στὸ τέλος τοῦ Πρώτου. Ὅπως καὶ σήμερα ὁ Τρὰμπ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τοὺς συμμάχους νὰ συνδράμουν στὰ πολεμικὰ ἔξοδα μὲ μεγαλύτερα κονδύλια, ἔτσι καὶ ἡ Ἀγγλία, τὸ 1918, ἐπίεζε τοὺς συμμάχους της νὰ συνδράμουν μὲ περισσότερο στρατό, γιὰ νὰ συνεχίσῃ, καὶ μετὰ τὸ τέλος τοῦ Πολέμου, ὁ δυτικὸς ἰμπεριαλισμὸς νὰ ἐξαπλοῦται.
Ἡ βρεταννικὴ Westminster Gazette, ἔγραφε στὶς 24 Ἰουνίου 1919, στὸ κύριο ἄρθρο της μὲ τίτλο, «Τὸ δόγμα τῆς ἰσχύος», ὅτι «εἶναι φανερὸ πὼς δὲν ἔχουμε ἀρκετὴ δύναμη γιὰ νὰ κάνουμε οἱαδήποτε πολιτικὴ στὴν Ῥωσία καὶ ἔτσι, ἡ Πολωνία αὐτὴν τὴν στιγμὴ κινδυνεύει λόγῳ ἐλλείψεως ὑποστηρίξεως. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ Ἕλληνες ποὺ ἐνεθαρρύνθησαν νὰ ἀποβιβασθοῦν στὴν Σμύρνη, πρὶν πραγματοποιήσουμε τὸν ἀφοπλισμὸ τῶν Τούρκων. Οἱ σύμμαχοι, μὲ μία παρατεταμένη κατοχὴ τῆς Γερμανίας καὶ τὴν ἀναγκαιότητα νὰ εὑρίσκονται σὲ συνεχῆ ἐπιφυλακὴ στὰ ἰδικά τους σύνορα ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση, δὲν θὰ ἔχουν τὸν στρατό, τὰ ὅπλα ἤ τὰ χρήματα γιὰ οἱαδήποτε μακρινὴ ἐπιχείρηση. Ἐὰν προσπαθήσουμε νὰ κυβερνήσουμε ὁλόκληρο τὸν κόσμο μὲ τὴν ἰσχύ, ἀναλαμβάνουμε ἕνα ἀδύνατο ἔργο στὸ ὁποῖο σίγουρα θὰ ἀποτύχουμε».
Καὶ τότε ὁ Βενιζέλος, νομίζοντας πὼς μὲ τὰ χρήματα τοῦ ἕλληνος μεγαλοβιομηχάνου ὅπλων Ζαχάρωφ, θὰ ἠδύνατο νὰ κάνῃ τὴν δουλειὰ τῆς Ἀγγλίας στὴν Τουρκία, ἐδέχθη νὰ ἀναλάβῃ τὴν ἀγγλικὴ ἐξάπλωση στὴν Μικρᾶ Ἀσία γιὰ ἐξασφάλιση τῶν πηγῶν πετρελαίου τῆς καταρρέουσας Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, μὲ ἑλληνικὸ στρατό. Τὸ ἀποτέλεσμα ὑπῆρξε ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων.
Σήμερα λοιπόν, μὲ ποῖα μέσα θὰ κερδιθῆ ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ, ὁ ἔσχατος πόλεμος κατὰ τῆς Κίνας; Τέσσερις εἶναι οἱ διαπιστώσεις ποὺ κάνει ὁ Τράμπ:
α) Οἱ ΗΠΑ δὲν ἔχουν πλέον τὴν οἰκονομικὴ ἰσχὺ τοῦ 1945, νὰ ξοδεύουν ἀπεριόριστα γιὰ τὸ ΝΑΤΟ. Οἱ σύμμαχοι χρειάζεται νὰ συνδράμουν πολὺ περισσότερο.
β) Πρέπει ἡ Ἑλλάς, ἡ ὁποία εὑρίσκεται στὸ γεωπολιτικὸ κέντρο τοῦ κόσμου, αὐτὸ τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς, νὰ ἐξέλθη ἐνισχυμένη ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ τὸ εὐρώ καὶ νὰ ἐπανέλθη στὸ ἐθνικὸ νόμισμα, ἀλλὰ νὰ συνεχίζῃ νὰ χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο ὑπὸ ἀμερικανικὸ ἔλεγχο, μὲ γενναία ἐλάφρυνση τοῦ χρέους, ἐφ’ὅσον οἱ ΗΠΑ δὲν ἔχουν πλέον τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα νὰ ἐπαναλάβουν, ὅπως τὸ 1948, ἕνα οἰκονομικὸ σχέδιο Μάρσαλ πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ὅταν ὁ πρόεδρος Τροῦμαν τὸ ὑπέγραψε στὶς 3 Ἀπριλίου 1948.
γ) Ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ ISIS δὲν δύναται νὰ ὁλοκληρωθῇ ἀπὸ μόνες τὶς ΗΠΑ καὶ τὰ ἀραβικὰ καὶ κουρδικὰ τσιράκια τους. Χρειάζεται καὶ βοήθεια πρὸς τὴν Ῥωσία καὶ τὴν Τουρκία, ποὺ θὰ ἐνισχυθοῦν, ἡ Ῥωσία μὲ ἔλεγχο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Τουρκία μὲ θυσία ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ τῶν μέχρι στιγμῆς προστατευομένων της Φετουλλὰχ Γκϋλὲν καὶ Κούρδων.
δ) Ἡ ἰδεολογικὴ βάση τῶν τραπεζῶν ποὺ εἶναι ἡ διεθνῆς σοσιαλδημοκρατία πρέπει νὰ παταχθῇ ἀνηλεῶς, στὴν Εύρώπη καὶ τὴν Ἀμερική, μέχρι καὶ τὴν ποινικοποίση τοῦ Ὀμπάμα καὶ τῆς Χίλλαρυ Κλίντον καὶ νὰ ἀντικατασταθῇ ἀπὸ τὸν φασιστικὸ ἐθνικισμὸ σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη. Τὸ κινούμενο πτῶμα ποὺ εἶναι σήμερα τὸ ἑλληνικὸ κράτος πρέπει ἄρδην νὰ μεταμορφωθῇ σὲ ἰσχυρὸ ἀνάχωμα κατὰ τῆς Κίνας καὶ τῆς Γερμανίας, μὲ τὴν συνεργασία τῶν δύο περιφερειακῶν δυνάμεων στὴν γραμμὴ τοῦ Εὐξείνου Πόντου-Στενῶν καὶ Αἰγαίου, δηλαδὴ τῆς Ῥωσίας, ἡ ὁποία θὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν πνευματικὴ κηδεμονία τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ χώρου, μὲ παράδοση ὑπὸ τὸν ἔλεγχό της, τοῦ Φαναρίου, τῆς Ὀρθοδόξου Ἁγιᾶς Σοφιᾶς καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῆς ἐντάξεως τῆς Τουρκίας στὸ τρίγωνο Ἑλλάδος-Κύπρου-Ἰσραὴλ, μεσοπροθέσμως δέ, τὴν ἀλλαγὴ καθεστῶτος στὸ Ἰράν, διότι χωρὶς ἰσχυρὸ Ἰράν ὡς ἀσπίδα τῶν ΗΠΑ, ἡ ἧττα τῆς Κίνας καθίσταται προβληματική. Τὸ σχέδιο ἑνὸς ἀνεξαρτήτου Κουρδιστὰν γιὰ πολλοστὴ φορά, μέσα σὲ ἑκατὸ χρόνια, θὰ θυσιασθῇ πρὸς χάριν τῶν Τούρκων Ἀλεβηδῶν, Συρίων Ἀλαουϊτῶν, Ἰρακινῶν καὶ Ἰρανῶν Σιϊτῶν, ἀλλὰ καὶ πρὸς χάριν τῆς παραμονῆς στὴν ἐξουσία τοῦ Ἔρντογὰν, ποὺ αἰφνιδίως, ἐνῶ ἦταν καταδικασμένος ἀπὸ τὸν Ὀμπάμα, σώζεται ἀπὸ τὸν Τράμπ, ὁ ὁποῖος χρειάζεται ἕναν ἰσχυρὸ ἡγέτη στὴν Τουρκία κατὰ τῆς Κίνας, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση νὰ τὸν σύρῃ στὴν ἀναπόφευκτη ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία. Τέλος, στὰ Βαλκάνικα, τὰ Σκόπια θὰ διαμελισθοῦν καὶ ἡ Σερβία μὲ τὴν Ἑλλάδα θὰ γειτνιάσουν.
