Τώρα, παρὰ ποτέ, ἡ πιθανότης πραγματοποιήσεως ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἑλληνισμὸς καὶ ὁ τουρκισμὸς προέβαλαν ὡς μοναδικὴ λύση, μετὰ τὴν ἀποσύνθεση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, εὑρίσκεται πρὸ τῶν πυλῶν. Γιατί;
α) Διότι εἴμεθα, οἱ Ἀθηναῖοι, ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἕνας μεγαλοφυὴς ἀλλὰ ἀνίκανος στὴν πράξη λαός. Τὴν ὀνομασία «Γραικύλο» μᾶς τὴν ἔδωσαν ἄλλοι Ἕλληνες, οἱ Ῥωμαῖοι, ὅταν διέσχισαν τὴν Ἀδριατικὴ καὶ μᾶς κατέλαβαν, ἤδη στὸν δεύτερο αἰῶνα πρὸ Χριστοῦ. Ἔκτοτε, κράτος δὲν οἰκοδομήσαμε ποτέ. Ἀπὸ τὸ Ῥωμαϊκὸ ἐπέρασαμε στὸν Ὀθωμανικὸ καὶ αὐτὸ ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια. Τὸ ἀθηναϊκὸ κρατίδιο τοῦ 1821 ἱδρύθη γιὰ νὰ μᾶς γελοιοποιήσῃ τελείως.
Ὁ Τοῦρκος Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ὁ Πρεσβύτερος, ἀμόρφωτος μέν, ἀλλὰ μεγαλοφυὴς, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξα στενὸς σύμβουλος, μοῦ ἐπανελάμβανε: «Δημήτριε, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, εἴμεθα ἀνίκανοι νὰ οἰκοδομήσουμε κράτος, ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι στὸν διάβα τῆς Ἱστορίας τους, ὠργάνωσαν πάμπολλα ἐπιτυχημένα κράτη ἀπὸ τὸν Εἰρηνικὸ μέχρι καὶ τὴν Ἀδριατική.
Ὁ Μακεδὼν Ἴων Δραγούμης, στὸ βιβλίο του, «Ὅσοι Ζωντανοί», ἔγραψε τὸ 1911, τὴν ἑξῆς φράση ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε ὁ ἀχώριστος φίλος του Ἀθανάσιος Σουλιώτης: «Ὁ βασιλιὰς Ἀλέξανδρος ποῦ εἶναι; Αὐτὸς ἤτανε σωστὸς βασιλιὰς τῆς Ἀνατολῆς πού, ἀφοῦ ἐξευτέλισε τοὺ Ἕλληνες, πῆρε τὴν κόρη τοῦ Δαρείου γυναῖκα καὶ κατάχτησε τὴν Ἀνατολή».
Ἐγώ, ὁ Ἀθηναῖος, ἠθέλησα νὰ νυμφευθῶ Σπαρτιάτισσα καὶ ὠνόμασα υἱό μου, Ἆγι Δ΄, σοσιαλιστὴ σπαρτιάτη βασιλέα, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ἔλαβε τὸ διδακτορικό του ἀπὸ τὸν Ἰνστιτοῦτο Μὰξ Πλὰνκ ἀστροφυσικῆς τοῦ Μονάχου, ἐνυμφεύθη Περσίδα καὶ ἔμαθε φαρσί, δηλαδὴ περσικά, ἐνῷ ἄλλος μου υἱὸς ἐγκατεστάθη στὴν Ἰνδία καὶ ἔμαθε σανσκριτικά.
β) Διότι συρρικνώσαμε τοὺς Ἕλληνες σὲ Ἀθηναίους ποὺ εἶναι φθονεροί, ἐπιζητοῦν τὸν θάνατο τοῦ Θάνου Πλεύρη, εἶναι ὑβριστὲς καὶ βωμολόχοι (ὅταν ξένοι ἐπιστρέφουν ἀπὸ ταξίδι στὴν Ἑλλάδα, τὶς μόνες ἑλληνικὲς λέξεις ποὺ οἱ Ἕλληνες τοὺς ἔμαθαν εἶναι βωμολοχίες), εἶναι ἀντιγραφεῖς σὲ ὅλα, εἰδικὰ ὅμως στὰ φράγκικα, θεωροῦν ὑψίστη πράξη πατριωτισμοῦ νὰ ὑβρίζουν τὸν γείτονα, ἐνῷ οἱ ἴδιοι ἔχουν χνῶτα ποὺ βρωμᾶνε («ἡ πατρίδα σου ἡ γελοία», ἡ Ιταλία, τραγουδᾷ ἡ Σοφία Βέμπο στὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ. Οἱ Ἐαμοβούλγαροι καὶ οἱ Μογγόλοι Τοῦρκοι!). Ἐπὶ πλέον, καλύπτουν τὰ πρόσωπά τους μὲ στάχτη σὰν μπαμποῦλες γιὰ νὰ φοβίσουν τοὺς ἀντιπάλους τους καὶ κρύβονται συστηματικὰ στὰ κοινωνικὰ δίκτυα καὶ τὰ ἱστολόγια ὀπίσω ἀπὸ ψευδώνυμα γιὰ νὰ βωμολοχοῦν ἀνενόχλητα.
γ) Διότι τὸ ἡνωμένο Αἰγαῖο καθιστᾷ τὸ κέντρο τοῦ κόσμου. Ὅσο τὸ κρατοῦσε ἡνωμένο ἐπὶ 1500 χρόνια ἡ Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἐπὶ ἄλλα 400 χρόνια ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, τὸ Αἰγαῖο παρέμενε τὸ κέντρο τοῦ κόσμου, ἕως ποὺ οἱ Μεγάλες Δυνάμεις κατεσπάραξαν τὰ μέλη του, ὁ καθένας ἀρπάζοντας ἕνα κομμάτι, χρησιμοποιῶντας τὸ διαλυτικὸ τοῦ ἐθνικισμοῦ.
δ) Διότι ἡ ἑνότητα τοῦ Αἰγαίου προϋποθέτει οἰκουμενικὴ αὐτοκρατορία. Γιὰ τὴν Ἐνδιάμεση Περιοχὴ ἡ ἑνωτικὴ αὐτὴ αὐτοκρατορία, γιὰ δύο χιλιάδες χρόνια ἦταν ἡ ῥωμαϊκή. Σήμερα, δύναται νὰ ἀνασυσταθῇ ὑπὸ μορφὴν ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας, μὲ μονάρχη στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀσχέτως θρησκείας ἤ γλώσσας.
ε) Διότι ἡ πλήρης κατάρρευση τῆς Εὐρώπης, λόγῳ τῶν παραλόγων χειρισμῶν τῶν εὐρωκρατῶν τῶν Βρυξελλῶν, ἀφήνει ὡς μόνον βασικὸ παίκτη στὸ Αἰγαῖο τὴν Ἀμερική, ποὺ λόγῳ τῆς ἀνόδου στὴν ἐξουσία τοῦ Ντόναλντ Τράμπ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀποφασισμένος νὰ κλείσῃ τὸν δρόμο τοῦ Αἰγαίου πρὸς τὴν Δυτικὴ Εὐρώπη τῆς Κίνας, εἶναι ἔτοιμος νὰ συνεννοηθῇ μὲ τὴν Ῥωσία γιὰ νὰ οἰκοδομηθῇ αὐτὸ τὸ ἀντικινεζικὸ αἰγαιακὸ τοῖχος.
Νὰ παρατηρήσουμε ὅτι στὸ τέλος τοῦ ΙΕ΄αἰῶνος, ὁ Χριστόφορος Κολόμβος ποὺ προσεπάθη νὰ περάσῃ ἀπὸ τὸ Αἰγαῖο γιὰ νὰ φθάσῃ μέχρι τὴν Ἰνδία καὶ νὰ προμηθευθῇ μπαχαρικὰ γιὰ τὴν ἰσπανικὴ Αὐλή, ἀπεκλείσθη ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ τότε, στὴν ἀπελπισία του, ἀπεφάσισε νὰ πλεύσῃ πρὸς Δυσμάς, γιὰ φθάσῃ στὴν Ἰνδία μέσῳ τοῦ Ἀτλαντικοῦ, καὶ ἔτσι ἀνεκάλυψε τὴν Ἀμερικὴ ποὺ ὠνόμασε Δυτικὲς Ἰνδίες.
Ἀλλὰ γιὰ νὰ κοπῇ ὁ δρόμος τῆς Κίνας, μέσῳ τῆς ὁδοῦ τῆς Μετάξης στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τῆς θαλασσίας ὁδοῦ στὸν Πειραιᾶ, χρειάζεται τεῖχος ποὺ θὰ ἀναγείρῃ μία αὐτοκρατορία, ἕνα κράτος τοῦ Αἰγαίου, τὸ ὁποῖο θὰ ἐλέγχῃ καὶ τὶς δύο ὄχθες τοῦ πελάγους αὐτοῦ. Καὶ ἐπειδὴ οὔτε ἡ Ῥωσία, οὔτε ἡ Ἀμερικὴ δύνανται νὰ ἀναγείρουν αὐτὸ τὸ τεῖχος χωρὶς τὴν συγκατάθεση τῆς ἄλλης, ὑποχρεωτικὰ πρέπει νὰ συνεργασθοῦν σὲ μορφὴ «Νέας Γιάλτας».
Ὁ ἐθνικισμὸς τῆς ἑλληνικῆς ἤ τῆς τουρκικῆς Μεγάλης Ἰδέας, ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ εἶναι σὲ θέση ἀπὸ μόνο του, νὰ ἑνώσῃ ὅλον τὸν ἑλληνοτουρκικὸ χῶρο διὰ τὴς βίας. Συνεπῶς, μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια ἡ ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία καθίσταται ἡ μόνη λύση, ἐκτὸς καὶ μία ἀπύθμενη μωρία ἐπιτρέψει στοὺς ἄραβες τζιχαδιστὲς νὰ ἁπλώσουν τὰ δίχτυά τους ἐπὶ τῶν κεφαλῶν Τούρκων καὶ Ἑλλήνων.
