Τὸ πρόβλημα εἶναι διαρκές: διαιώνιση τοῦ κατεστημένου ἤ ἐπανάσταση; Τὸ ἀστικὸ κατεστημένο, κραδαίνοντας τὸ λουκάνικο τῆς δημοκρατίας, μέσῳ τοῦ ἀστικοῦ κοινοβουλίου χωνεύει στὸν στόμαχό του μὲ τὰ ὑγρὰ τῆς διαπλοκῆς, τώρα καὶ διακόσια καὶ πλέον χρόνια, κάθε βιαία ἐπαναστατικὴ προσπάθεια. Ἡ ἱστορία τοῦ γαλλικοῦ κοινοβουλίου μετὰ τὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση εἶναι ἐπ’ αὐτοῦ τὸ καλύτερο βιβλίο: Κάθε φορὰ ποὺ τὰ ἄκρα δέχονται, μέσῳ ἐκλογῶν νὰ εἰσέλθουν στὴν Βουλὴ, ξεκινᾷ ἡ πέψη τοῦ βουλευτικοῦ στομάχου μέσῳ τῆς ἐκροῆς τῶν χωνευτικῶν ὑγρῶν.
Ἔτσι, ἀκροαριστεροί, ὅπως ὁ Ἀριστείδης Μπριὰν ἤ ὁ Κλεμανσώ, ἀφοῦ εἰσῆλθαν στὴν Βουλὴ, ἐγλίστρησαν πρὸς τὸ κέντρο τῶν ἑδράνων τοῦ γαλλικοῦ κοινοβουλίου καὶ ἔγιναν ὑπουργοὶ καὶ πρωθυπουργοὶ τοῦ ἀστικοῦ κράτους. Καὶ αὐτὸ δὲν συμβαίνει μόνον στὴν Γαλλία. Στὴν Ἑλλάδα πρώην κομμουνιστὲς εὑρίσκονται σήμερα στὴν κυβέρνηση, πρώην ἐπαναστατικὰ πρωτοπαλίκαρα τῆς ἄκρας δεξιᾶς ἀφομοιώθησαν στὴν κοιλιὰ τῆς ἀστικῆς Νέας Δημοκρατίας.
Βεβαίως, πάντα ὑπάρχει, ἄν καὶ σπανιότατα, ἡ ἐξαίρεση, ὅπως αὐτὴν τοῦ ἐθνικοσοσιαλιστικοῦ κόμματος τῆς Γερμανίας τοῦ 1933. Ἀλλὰ ὁ Φιντὲλ Κάστρο καὶ τόσοι ἄλλοι ἐπαναστάτες δὲν κατέλαβαν τὴν ἐξουσία εἰσερχόμενοι σὲ ἀστικὴ Βουλή. Εἴτε ἐπῆραν τὰ βουνά, εἴτε ἔκαμαν πραξικόπημα. Αὐτὸ ποὺ λείπει στὸν Εὐρωπαῖο εἶναι ἡ κινεζικὴ ὑπομονή, τὸ οὐοὺ οὐέει. Ὁ Μάο ἐπῆρε τὴν ἐξουσία μετὰ ἀπὸ 22 χρόνια στὴν ὕπαιθρο. Στὴν Λατινικὴ Ἀμερικὴ οἱ ἐπαναστάτες συνεχίζουν τὸ ἀντάρτικο στὰ βουνά, ἐπάνω ἀπὸ πενῆντα χρόνια!
Ἐκτὸς τοῦ καρότου τῆς εἰσόδου στὴν Βουλή, τὸ ἀστικὸ κατεστημένο χρησιμοποιεῖ τὴν διχόνοια μεταξὺ τῶν ἐπαναστατικῶν ἄκρων: κομμούνια ἐναντίον φασιστοειδῶν. Εἶναι πάντα ἔτοιμοι νὰ προσφέρουν πιστοποιητικὰ καλῆς διαγωγῆς ἐφ’ ὅσον οἱ ἐπαναστάτες προωθήσουν τὶς ἰδέες τους χωρὶς βία. Ἀλλὰ χωρὶς βία ῥήξη καὶ ἀνατροπὴ δὲν γίνεται καὶ δὲν ἔγινε ποτέ.
Στὴν Γαλλία, οἱ ἀναρχικοὶ συστηματικὰ ἐγελοιοποίησαν τὸν γαλλικὸ ἐθνικὸ ὕμνο χωρὶς νὰ ἐγκλεισθοῦν στὶς φυλακές. «Τὰ παιδία παίζει», ἦταν ἡ ἀντίδραση τῶν γαλλικῶν ἀρχῶν. Τὸ νὰ κάψῃς τὴν ἐθνικὴ σημαία στὴν ὁποία δὲν πιστεύεις δὲν ἔχει τὸ παραμικρὸ ἀποτέλεσμα στὸν ὑποτιθεμένο ἀγῶνα κατὰ τοῦ κατεστημένου. Ἆσε τὸν γελωτοποιὸ Πανούση νὰ διακωμωδῇ τὴν γαλανόλευκο. Ἀποτέλεσμα μηδέν.
Ἤδη, ἀπὸ καιρό, τὸ ΚΚΕ ὁμιλεῖ γιὰ ῥήξη καὶ ἀνατροπή, ἀλλὰ οὔτε ῥήξη οὐτε ἀνατροπὴ δὲν βλέπουμε. Οἱ βουλευτὲς τοῦ ΚΚΕ ἐμφανίζονται φρόνιμοι στὰ κανάλια καὶ ἀνταλλάσσουν ἀπόψεις μὲ τοὺς ἀστοὺς βουλευτές. Ὁ κ. Παρασκευόπουλος, βουλευτὴς τοῦ Σύριζα καὶ πρώην ὑπουργὸς Δικαιοσύνης, ἐλπίζει ὅτι καὶ ὁ Κασιδιάρης θὰ βάλῃ μυαλὸ καὶ δὲν θὰ χαστουκίζῃ πλέον τὶς κυρίες στὴν τηλεόραση ὥστε νὰ τὸν καλέσῃ καὶ πάλι ὁ δημοσιογράφος Παπαδάκης καί, ποῖος γνωρίζει, νὰ γίνῃ καὶ ὑπουργός, φυσικὰ ἀφοῦ προηγηθῆ ὁ Λεβέντης ποὺ περιμένει ἀνυπομόνως στὸν προθάλαμο τοὐλάχιστον 30 χρόνια.
Ἄλλο τὸ παιχνίδι τῆς ἐξουσίας καὶ ἄλλο τὸ παιχνίδι τῆς θυσίας. Ἄλλο ὁ Καῖσαρ καὶ ἄλλο ὁ Χριστός. Ὁ Καῖσαρ, τὸ κατεστημένο, κατηγορεῖ τὸν Βροῦτο, τὸν ἀνταγωνιστή, γιὰ ἐγκληματία. Φυσικὰ καὶ ἡ πολιτικὴ εἶναι ἔγκλημα ἀπὸ οἱαδήποτε θέση, διαφορετικὰ δὲν θὰ ἦτο πολιτική.
Ἐγκληματίες οἱ φιλελεύθεροι, μὲ ΝΑΤΟ καὶ Γκουαντανάμο, ἐγκληματίες οἱ κομμουνιστὲς μὲ Στάλιν, ἐγκληματίες οἱ φασιστὲ μὲ Χίτλερ. Καὶ σωστά. Δὲν γίνεται ὀμελέτα χωρὶς νὰ σπάσῃς αὐγά. Ἀλλὰ κομμουνιστὲς καὶ φασιστὲς δύνανται νὰ συνεννοηθοῦν γιὰ νὰ σπάσουν τὰ αὐγὰ στὸ κεφάλι τῶν φιλελευθέρων προτοῦ τὰ σπάσουν, κατόπιν, ὁ εἷς κατὰ τοῦ ἄλλου στὰ κεφάλια τους. Ἐνῶ κοκορομαχοῦν, φασιστὲς κατὰ κομμουνιστῶν, οἱ φιλελεύθεροι εὐφραίνονται καὶ χαίρονται τὴν ὀμελέτα. Καὶ αὐτὸ συνεχίζεται διακόσια χρόνια τώρα, αὐτὸ ἔγινε τὸ 1945 μὲ τὴν πτώση τοῦ φασισμοῦ καὶ τὸ 1989 μὲ τὴν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ καὶ ὁ θεῖος Σὰμ συνεχίζει νὰ ταξιδεύῃ ἀνενόχλητος, ἀπὸ τὴν Ἰαπωνία μέχρι τὴν Λατινικὴ Ἀμερική.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ὁ Χριστός. Ὑπάρχει καὶ ἡ θυσία. Ἄλλο Καῖσαρ καὶ ἄλλο Χριστός. Ὑπάρχει τὸ χρῆμα, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ὁ θάνατος μὲ μελλοντικὴ ζωή. Ὑπάρχει Ἀλέξανδρος καὶ ὑπάρχει Διογένης. «Ἄν δὲν ἤμουν Ἀλέξανδρος θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Διογένης», εἶπε ὁ στρατηλάτης καὶ ἀπεβίωσε στὰ τριάντα τρία του στὶς ἀγκαλιὲς τοῦ χαρεμιοῦ μὲ τὸ ποτὸ στὸ χέρι, ἀφοῦ δὲν ἔγινε Διογένης. Εἶμαι Διογένης καὶ ποτὲ Ἀλέξανδρος, ἀνεφώνησε ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸν σταυρὸ καὶ παραμένει ζωντανὸς μετὰ ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια. Ἐπαναστάτες, διαλέξατε καὶ πάρετε!
