Ἐπὶ χιλιάδες χρόνια ὁ βασιλικὸς θεσμὸς κατηύθυνε τὴν παγκοσμία ἱστορία, ἐπειδὴ ἦταν ὁ φυσικὸς θεσμός, ἡ ἀντανάκλαση τοῦ πνεύματος ἐπὶ τῆς γῆς, ἀσχέτως τοῦ προσώπου τοῦ βασιλέως. Στὴν Ἀκρόπολη, τὸ ξόανο τῆς Ἀθηνᾶς ἐλέγετο ὅτι εἶχε πέσει ἐξ οὐρανοῦ, σύμβολο τῆς μοναρχίας. Ὅταν οἱ Πέρσες τὸ κατέστρεψαν τὸ 480 π.Χ. ἤρχισε ἡ ἠθικὴ παρακμὴ τῆς Ἀθήνας πρὸς τὴν δημοκρατία, ἔναντι τῶν Σπαρτιατῶν ποὺ εἶχαν κρατήσει τὸν μοναρχικὸ θεσμό.
Σήμερα, οἱ ἀντικεμαλιστὲς Τοῦρκοι διανοούμενοι, ὅπως ὁ φίλος μου ὁ ἱστορικὸς Καντὶρ Μισίρογλου, ἀγωνίζονται, ὅπως καὶ ἐγὼ στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν ἐπάνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, τοῦ οἰκουμενικοῦ βασιλέως Βυζαντινῶν-Ὀσμανιδῶν καὶ θὰ τὸ ἐπιτύχουμε, διότι οἱ μονάρχες, εἴτε ὑπὸ τὴν παραδοσιακή τους μορφή, εἴτε ὑπὸ τὴν κομμουνιστική τους μορφή, ὅπως στὴν Βόρειο Κορέα, ἐπανέρχονται γιὰ νὰ διαψεύσουν μὲ τὴν παρουσία τους τὸν μῦθο τῶν ἐπαναστάσεων τοῦ Διαφωτισμοῦ (γαλλικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1789, ῥωσικὴ τοῦ 1917) περὶ ἀβασιλεύτου, ποὺ ἔφεραν τὸν ὑλισμὸ καὶ τὴν ἀθεΐα.
Ὁ καθημερινὸς ἄνθρωπος παντοῦ ἐπὶ τοῦ πλανήτου περνᾷ ἀπὸ τὴν ζωὴ χωρὶς ποτὲ νὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὸ σπήλαιο καὶ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸ ἐκτυφλωτικὸ φῶς τῆς ἀληθείας. Εὐτυχῶς, διότι οἱ δυνάμεις του δὲν θὰ τοῦ ἐπέτρεπαν νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὴν τραγικότητα ποὺ τοῦ ἔκρυβε ἡ σκιὰ ποὺ ἔβλεπε μέσα στὸ σπήλαιο καὶ θὰ ἐτρελλαίνετο. Μὴ δυνάμενος νὰ εἶναι φιλόσοφος-ἅγιος, θεράπων τῆς ἀρετῆς, θὰ τοῦ ἦτο ἀδύνατον νὰ ἐννοήσῃ τὸ νόημα τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Παράδεισο, λόγῳ τῆς καταναλώσεως τοῦ ἀπηγορευμένου μήλου-χρήματος, τῆς πτώσεως ἀπὸ τὸ διαστημοδρόμιο τοῦ Ὀλύμπου ὅπου πρὸ ἀμνημονεύτου χρόνου εἶχαν ἀποβιβασθῆ θεοί ποὺ οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς εἶχαν ὀνομάσει Ἕλληνες. Ὅταν αὐτοὶ οἱ θεοὶ-βασιλεῖς ἐνυμφεύθησαν καὶ ὑπανδρεύθησαν μὲ τοὺς κατοίκους τῆς πεδιάδος, στοὺς πρόποδες τοῦ Ὀλύμπου-Παραδείσου, ἡ σμίξη ἔφερε τὴν σταδιακή τους παρακμὴ καὶ ἀπὸ Ἕλληνες ἔγιναν Γραικύλοι καὶ ἀπὸ ἀριστοκράτες-θεοὶ ἔγιναν κάτοικοι τῆς πεδιάδος-γῆς, ἀπὸ τὴν Κίνα μέχρι τὴν Ἀμερική, δημοκρατικοὶ καὶ θεοὶ…συνταγματικοί!
Ἡ ἀκατανίκητη πνευματικὴ ἰσχὺς τοῦ ἀρίστου, τέκνου τοῦ Ἀδάμ-Διός καὶ τῆς Εὔας-Ἥρας, μὲ τὴν πτώση ἀπὸ τὸν Παράδεισο-Ὄλυμπο μέσα στὴν πεδιάδα τοῦ πλανήτου, κατόπιν ἐπανειλημμένων ἐπιμιξιῶν μὲ τὸν καθημερινὸ ἄνθρωπο ποὺ ἔζη στὴν πεδιάδα, ὅπως μᾶς τὸ περιγράφει λεπτομερῶς ἡ ἑλληνικὴ μυθολογία, μετουσιώθη σὲ παρακμιακὴ κοινωνία, περνῶντας σταδιακὰ ἀπὸ τὸν θεὸ στὸν ἡμίθεο, τὸν ἥρωα, τὸν Σπαρτιάτη καὶ τὸν Ἀθηναῖο, ἀπὸ τὸ πολίτευμα τῆς ἀριστοκρατίας τοῦ ἁγίου πνεύματος, στὴν τιμοκρατία τῶν τιμῶν, τὴν ὀλιγαρχία τοῦ πλούτου (ἀστικὴ δημοκρατία), τὴν δημοκρατία τοῦ λαοῦ διψασμένη γιὰ χρῆμα (λαϊκὴ δημοκρατία),καὶ τέλος τὴν τυραννία τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ τοῦ ἑνός (λαοκρατία) ποὺ μέσῳ ἐπαναστάσεων προσεπάθη νὰ ἐπαναφέρῃ τὸ χαμένο ὄνειρο τοῦ Παραδείσου, τοῦ Διός-βασιλέως, διὰ μέσου τῆς βίας, τῶν πολέμων καὶ τῶν σφαγῶν.
Οἱ τύραννοι Χίτλερ, Μουσσολίνι, Λένιν, Στάλιν, Κάστρο, Μάο, προσεπάθησαν ἀπεγνωσμένως μὲ τὸ σπαθί τους νὰ ὑποβιβάσουν τὸ χρῆμα, καταδικάζοντας τοὺς ἀστούς (μεταμορφωμένους σὲ ἑβραίους, τραπεζῖτες, μασόνους, σιωνιστές), προσπαθῶντας νὰ ζήσουν ἀνεπιτυχῶς ὡς ἀχρήματοι ἀριστοκράτες φιλόσοφοι Διογένηδες. Ἀλλὰ ὁ ῥοῦς τῆς παρακμῆς, ὡς θηριώδης ποταμός, δὲν γυρίζει ὀπίσω στὴν πηγή του. Ὁ Γραικύλος δὲν θὰ ξαναγίνῃ ποτὲ Ἕλλην, δηλαδὴ Ὀλύμπιος. Καὶ τότε ἐνεφανίσθη ὁ ἐνανθρωπήσας Θεὸς (μὲ κεφαλαῖο), βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἐκατέβη στὶς πεδιάδες τοῦ πλανήτου, τὸν ὁποῖον οἱ ἄνθρωποι ἐπάλειψαν μὲ ἑλληνικὸ ἔλαιο καὶ τὸν ὠνόμασαν χρισμένο Χριστό.
Ἀπεριόριστη ἡ ἰσχύς του, χωρὶς τιμές, περιφερόμενος ἐπάνω σὲ γαϊδούρι, προσφέροντας τὸ αἷμα του καὶ τὸ σῶμα του καὶ οἰκοδομῶντας ὑπὸ τὸν Παῦλο καὶ τῶν ἀποστόλων του τὴν μεγαλύτερη στρατιὰ τοῦ κόσμου, στὶς ἐρήμους καὶ τὰ μοναστήρια, ἑκατομμυρίων ἁγίων, πολλαπλασιάζοντας τοὺς ἀρίστους γιὰ τοὺς ὁποίους, πρῶτος ὁ Σωκράτης εἶχε δώσει τὴν ζωή του. Καὶ τότε ὁ Graeculus τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ μετεμορφώθη σὲ Ῥωμηός, Ὀρθόδοξος. Ὁ Χριστὸς διὰ τῆς μεταμορφώσεως αὐτῆς τοῦ Γραικύλου σὲ Ῥωμηό, εἶχε δώσει τὴν ὁριστικὴ ἀπάντηση στὸ θέμα τῆς ἰσχύος. Ἀντὶ ὁ Ἕλλην νὰ προσπαθῇ νὰ ἐπεκτείνῃ τὸ κράτος του ἀπὸ σχῆμα βατράχου σὲ σχῆμα βουβαλιοῦ, ἠδύνατο νὰ ἐξαπλώσῃ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, τὴν ἀπεριόριστη πνευματικὴ ἰσχὺ ποὺ τοῦ ἐχάρισε ὁ Ὄλυμπος καὶ ἡ Σιών, ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Χριστός, καὶ νὰ μεταμορφώσῃ τὸ κρατίδιο τῶν Ἀθηνῶν σὲ παγκόσμιο βασιλικὸ πνευματικὸ κέντρο Ἁγίου Ὄρους καὶ Παρθενῶνος, μὲ μόνιμη ἕδρα στὴν Ἀθήνα τῶν ἑλληνικῶν παγκοσμίων Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων. Ὅλα τὰ κράτη τῆς γῆς, ἀπὸ τὶς ὑπερδυνάμεις μέχρι τὰ πλέον μικρά, θὰ χρηματοδοτοῦν σὲ κοινὸ κορβανᾶ τὸ οὐράνιο κέντρο τοῦ ἑλληνισμοῦ.Καὶ ἔτσι ἴσως ὁ πλανήτης ἀποφύγῃ τὸν Ἀρμαγεδδῶνα. Διότι, «ὁ ΚΑ’ αἰὼν θὰ εἶναι ἑλληνικὸς καὶ μοναρχικὸς ἤ θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ!»
