Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι εἶμαι προφήτης. Καὶ οἱ συνάδελφοί μου στὰ ἑλληνικὰ πανεπιστήμια ἔχουν σκυλιάσει ἐναντίον μου, γιὰ δύο λόγους:
α) Διότι ἀπὸ τὰ δώδεκα μου χρόνια ποὺ ἡ μοῖρα μου (ἡ κομμουνίστρια μητέρα μου Μπεάτα εἶχε καταδικασθῆ σὲ θάνατο τὸ 1948) μὲ ἔφερε στὶς στράτες τοῦ κόσμου μὲ τρεῖς ὑπηκοότητες, ἠμπόρεσα μέχρι τὰ 81 μου σήμερα νὰ παραμείνω ἀνεξάρτητος, χωρὶς ποτὲ νὰ γλύψω τὶς κατουρημένες ποδιὲς τῶν πολιτικῶν καὶ πανεπιστημιακῶν κατεστημένων, ποὺ ὁμολογῶ ὅτι καὶ ἐγὼ θὰ ὑποχρεωνόμουν νὰ κάνω, ὅπως ὅλοι οἱ ἐγχώριοι συνάδελφοί μου, ἐὰν εἶχα ὑποχρεωθῆ νὰ παραμείνω στὴν χώρα τῆς φαιδρᾶς πορτοκαλέας. Γι’ αὐτὸ καὶ ποτὲ δὲν μὲ ἐκάλεσαν νὰ διδάξω ὡς ἐπισκέπτη καθηγητὴ σὲ ἑλληνικὸ πανεπιστήμιο.
β) Διότι ὅντας στὴν καρδιὰ τῆς Δύσεως ἐπωφελήθην ἀπὸ τὴν πολὺ ἀνώτερη παιδεία ποὺ μοῦ προσέφερε, σὲ σχέση μὲ τὴν ἑλληνική, καὶ ἠδυνήθην νὰ φθάσω σὲ ἐπιστημονικὰ συμπεράσματα ποὺ οἱ ἐγχώριοι συνάδελφοι σκοπίμως συνέχεαν μὲ προφητεῖες ἁγίων, ἄν καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες, σταχυολογῶντας ξένες δημοσιεύσεις, ἐσυνέχιζαν νὰ ἰσχυρίζονται, βεβαίως κατόπιν ἑορτῆς, ὅτι εἶχαν προβλέψει τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὸ πρόσφατο τουρκικὸ πραξικόπημα! Φθάνει νὰ διαβάσῃ κανεὶς τὰ σχόλια καμουφλαρισμένων ἐγχωρίων συναδέλφων σὲ τηλεοπτικὲς καὶ δημοσιογραφικὲς συνεντεύξεις μου στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ συλλάβῃ τὸ εὖρος τοῦ φθόνου τους ποὺ εὐτυχῶς ἐξισορροπεῖται ἀπὸ τὴν κατανόηση ποὺ λαμβάνω ἀπὸ τοὺς νέους.
Τὸ 1990 λοιπόν, δηλαδὴ πρὶν ἀπὸ 26 ὁλόκληρα χρόνια, στὴν πρώτη ἔκδοση (Ἀκρίτας) τοῦ βιβλίου μου Ἡ Τρίτη ἰδεολογία καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, ποὺ ἀπηγορεύθη (ναί, ἀπηγορεύθη) ἀπὸ τὴν Ἀδελφότητα «Ζωή», στὴν ὁποία ἀνῆκε ὁ ἐκδότης Δημήτρης Κόκκινος, ὡς αἱρετικό, ἔγραφα στὶς σελίδες 307-308: «Ἡ ἀντίδραση κατὰ τῆς ἀφομοιωτικῆς μανίας τοῦ παγκοσμίου δυτικοφερμένου καπιταλισμοῦ ἐκφράζεται μὲ τὴν ῥαγδαία ἐξάπλωση τῆς τρίτης ἰδεολογίας [δηλαδὴ τοῦ φασισμοῦ]. Μετὰ τὴν ὁλοσχερὴ ἧττα της στὴν Εὐρώπη, στὸ τέλος τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ἰδιαίτερα στὴν Ἰταλία καὶ τὴν Γερμανία, ἡ ἰδεολογία αὐτὴ ἀνεστήθη στὶς χῶρες τοῦ Τρίτου Κόσμου, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν Ἀργεντινὴ τοῦ Περὸν καὶ τὴν Αἴγυπτο τοῦ Νάσσερ. Σὲ μερικὰ χρόνια ἔγινε ἡ ἐπικρατοῦσα ἰδεολογία στὸν Τρίτο Κόσμο. Μὲ τὴν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, τὸ 1989, ὁ δρόμος ἄνοιξε πλέον γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ φασισμοῦ καὶ στὴν Εὐρώπη. Διότι πρώην κομμουνιστὲς ἠμποροῦν εὔκολα νὰ μεταπηδήσουν στὸν φασισμό, ἀλλὰ πολὺ δύσκολα νὰ μετατραποῦν σὲ φιλελευθέρους. Μέσῳ τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας, ἡ τρίτη ἰδεολογία [ὁ φασισμός], ἡ ὁποία θὰ ἔχῃ ἐν τῷ μεταξὺ ἐπικρατήσῃ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, θὰ εἰσβάλῃ καὶ στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη, χάρη στὴν ἑνοποίηση τῶν δύο Γερμανιῶν, καὶ θὰ φιλοδοξήσῃ νὰ καταστρέψῃ ὁλοσχερῶς τὴν Δύση ὡς πηγὴ τοῦ ἀστικοῦ καπιταλιστικοῦ πολιτισμοῦ. Εἶναι ὅμως ἀμφίβολο ἄν τελικὰ θὰ ἠμπορέσῃ νὰ τὸ ἐπιτύχῃ.
»Ἴσως ὅμως ὁ καιρὸς πλησιάζει καὶ τῆς πολιτικῆς ἀναβιώσεως τῆς ἀπανταχοῦ Ὀρθοδοξίας, στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ὅπου ἠμπορεῖ νὰ ἐμφανισθῇ ἕνας Μέγας Κωνσταντῖνος γιὰ νὰ ἀναλάβῃ -καθαριζόμενος κοντὰ στὸν πνευματικό του γέροντα- τὴν θεοκρατία τῆς Ὀρθοδόξου Πολιτείας, ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Διότι μόνον αὐτὴ ἡ θεοκρατία θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ καταργήσῃ τὸν δυτικὸ πολιτισμό. Διὰ τοῦτο εἶναι πολὺ σημαντικό, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ καταλάβουν τὸ μάταιο τῶν προσπαθειῶν τῆς τρίτης ἰδεολογίας καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν πρὸς τὸ νέο τοῦτο πολίτευμα, ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία».
Ὅμως, λόγῳ τῆς ἀπελπιστικῆς παρακμῆς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ποὺ δέκα χρόνια ἀργότερα, διέβη τὸν Ἀχέροντα μὲ τὸν ὀβολό-εὐρὼ στὸ στόμα, μᾶς ἐπρόλαβαν οἱ Ἄραβες σουννῖτες στὸ ἔργο κατεδαφίσεως τῆς Δύσεως.
Ἡ Τουρκία, μετὰ ἀπὸ μία περίοδο ψευδοφιλελευθερισμοῦ, ἀπὸ τὸ 1950 στὸ 2002, ἄν καὶ γεμάτη πραξικοπήματα, ἐπέρασε ἀπὸ τὴν ἄνοδο στὴν ἐξουσία τοῦ Ἔρντογαν, στὴν σφαῖρα τοῦ ἰσλαμοφασισμοῦ. Οἱ κυβερνήσεις τῆς Δύσεως, μέχρι τὸ 2013, ἠθέλησαν νὰ πιστεύσουν στὶς λανθασμένες ἀναλύσεις ποὺ ἐσυνέχιζαν νὰ παρουσιάζουν τὸ καθεστὼς τῆς Ἀγκύρας ὡς δημοκρατικό, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἐπαρουσίαζαν στὸ παρελθὸν ὡς προοδευτικὰ καὶ σοσιαλιστικὰ τὰ λαϊκοφασιστικὰ καθεστῶτα τοῦ Τρίτου Κόσμου.
Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὸ πραξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου 2016, ὁ ἰσλαμοφασιστὴς Ἔρντογαν ἐνῷ ἔχει ἐξαπολύσει πογκρὸμ κατὰ τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ του, τοῦ στρατοῦ του, τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς καὶ τοὺς δημοσιογράφους, συνεχίζει νὰ ὑποστηρίζεται ὑποκριτικὰ ἀπὸ τοὺς δυτικοευρωπαίους ἡγέτες ὡς πρόμαχος τῆς δημοκρατίας κατὰ τοῦ φασισμοῦ!
Ἐνῷ ἡ Εὐρώπη γνωρίζει μία χωρὶς προηγούμενο εἰσβολὴ τῶν πρώην δούλων τῶν ἀποικιῶν της ποὺ ἐμπνέονται μὲ ἀπιστευτο μῖσος ἐναντίον της, κουβαλῶντας στὰ φτερά τους τὸν ἰσλαμοφασισμό, μὲ ἀντίκτυπο τὴν ταχυτάτη ἐπάνοδο στὴν κοιτίδα του τοῦ εὐρωπαϊκοῦ φασισμοῦ, αὐτή, στὸ ὄνομα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ποὺ ὅμως εἶχε συστηματικὰ καταπατήσει τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποικιακῶν της κατακτήσεων, συνεχίζει νὰ ἀρνεῖται νὰ ἀνυψώσῃ ἀμυντικὰ φράγματα κατὰ αὐτῆς τῆς εἰσβολῆς.
