Οἱ τράπεζες καὶ οἱ διεθνεῖς ἐπενδυτὲς μᾶς εἶχαν προειδοποιήσει ἐξ ἀρχῆς. Ἡ χώρα μας ζῇ ὑπεράνω τῶν δυνατοτήτων της. Ὡς τριτοκοσμικὸ Λίβανο τῆς πρώϊμης ἐποχῆς ἐφαντάζετο ὅτι ἦταν Ἑλβετία ἐνῷ οἱ δυνατότητές της δὲν ξεπερνοῦσαν τὴν Βουλγαρία. Στόχος λοιπὸν τῶν ἐπενδυτῶν ἦταν νὰ κατεβάσουν τοὺς μισθοὺς στὸ ἐπίπεδο τῆς Βουλγαρίας τῶν 200 μηνιαίων € καὶ 6 χρόνια μετὰ τὸ ἐπέτυχαν.
Ὁ ἐθνικισμὸς, ὅπως κάθε πρᾶγμα, δύναται νὰ εἶναι θετικὸς ἤ ἀρνητικός, σχετικὰ μὲ τὴν χρήση καὶ τὴν ἐποχή. Ἔτσι ὁ διεθνιστὴς Λένιν, τὸ 1919, ὑπεστήριξε τὸν τριτοκοσμικὸ ἀπελευθερωτικὸ ἐθνικισμὸ τῆς κεντρικῆς Ἀσίας γιὰ νὰ εὕρῃ σύμμαχο κατὰ τοῦ δυτικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ. Σήμερα οἱ πολυεθνικὲς ἀγωνίζονται νὰ ἐπιβάλουν σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, κατὰ τῶν ἐθνοκρατῶν, τὸν διεθνισμὸ τῶν τραπεζῶν καὶ οἱ καλύτεροι σύμμαχοί των εἶναι οἱ διεθνιστὲς σοσιαλδημοκράτες, ὅπως ὁ Ὀμπάμα καὶ ὁ Ὁλλάντ.
Ἀντιθέτως, ὁ Τρὰμπ, περιέργως ταυτιζόμενος μὲ τὸν σοσιαλιστὴ Σάντερς κατὰ τῆς Χίλλαρυ Κλίντον, ἔχει κηρύξει πόλεμο κατὰ τῆς ΝΠΤ (Νέας Παγκοσμίας Τάξεως NWO) ὑποστηρίζοντας τὸν ἐθνικισμὸ τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους ποὺ καὶ αὐτὸ κινδυνεύει, ὅπως καὶ τὰ ἄλλα ἐθνοκράτη ἀπὸ τὸν παγκοσμισμὸ τῶν τραπεζῶν. «Γιὰ νὰ γίνῃ καὶ πάλι ἡ Ἀμερικὴ ἰσχυρή», εἶναι τὸ σύνθημά του, φέρνοντας τοὺς διεθνεῖς φιλελευθέρους τοκογλύφους τοῦ Δαυΐδ Ῥοκεφέλλερ (David Rockefeller, γενν. τὸ 1915) σὲ ἀπελπισία. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐπικίνδυνος, λένε. Πρέπει νὰ ἐξοντωθῇ.
Στὰ «Ἀπομνημονεύματά» του, ὁ τραπεζίτης, πρόεδρος τῆς Chase Manhattan Bank, Δαυΐδ Ῥοκεφέλλερ, ἐξομολογήθηκε ὅτι αὐτὸς καὶ ἡ οἰκογένειά του ἠργάσθησαν κατὰ τῶν συμφερόντων τοῦ ἐθνοκράτους τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Τὸν δὲ Ἰούνιο τοῦ 1991, στὴν πόλη Μπάντεν Μπάντεν τῆς Γερμανίας, ἐνώπιον τῆς Τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς (Βόρειος Ἀμερική, Δυτικὴ Εὐρώπη, Ἰαπωνία) ποὺ εἶχε ἱδρύσει ὁ ἴδιος τὸν Ἰούλιο 1973, εἶχε δηλώσει ὅτι στόχος του ἦταν νὰ οἰκοδομήσῃ μία ὑπερεθνικὴ ἐξουσία ἐλὶτ διανοουμένων καὶ παγκοσμίων τραπεζιτῶν.
Γνωρίζομε πλέον σήμερα ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ποὺ οἰκοδομήθηκε ἀρχικὰ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ΗΠΑ γιὰ νὰ φράξῃ τὸν δρόμο πρὸς Δυσμὰς τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, ἀλλὰ ὡς Εὐρώπη τῶν Ἀτλαντιστῶν φιλοβρεταννῶν τῆς ἐλευθερης ἀγορᾶς τῶν εὐροκρατῶν ὑπαλλήλων τῶν Βρυξελλῶν καὶ ὄχι ὡς Εὐρώπη τῶν ἐθνοκρατῶν τοῦ ντὲ Γκώλ, σήμερα καταπολεμᾶται ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἀμερικὴ ἐπειδὴ τείνει νὰ γίνῃ ἑνιαῖο πολιτικὸ σύνολο ἀνταγωνιστικὸ τῶν ΗΠΑ.
Ἐξ ἀρχῆς ἡ Ἀγγλία ἐχρησιμοποιήθη ἀπὸ τὶς ΗΠΑ μὲ τὴν ἰδική της ἕνωση ἐλεύθερης ἀγορᾶς ΕFTA τοῦ 1960, ἀλλὰ κατόπιν ταχείας ἀποτυχίας τῆς ἑνώσεως αὐτῆς ὑπεχρεώθη νὰ εἰσέλθη στὴν ΕΕ ὡς δούρειος ἵππος, μετὰ τὴν ἀποχώρηση καὶ τὸν θάνατο τοῦ ντὲ Γκώλ. Στὶς 23 Ἀπριλίου 2016, ὁ πρόεδρος Ὀμπάμα συνεβούλευσε τὸν Ἄγγλο πρωθυπουργὸ Κάμερον νὰ μὴν ἀποχωρήσῃ προσωρινὰ ἀπὸ τὴν αἱμορραγοῦσα καὶ ἐτοιμοθάνατη γερμανικὴ ΕΕ ἐνώπιον τοῦ κινδύνου νὰ ἐκλεγῇ τὸν Νοέμβριο ὁ Τράμπ.
Πράγματι, ἀπὸ τὸ 1995, οἱ τράπεζες καὶ οἱ διεθνεῖς ἐπενδυτὲς ἀγωνίζονται νὰ περάσουν μία πολυμερὴ συμφωνία γιὰ τὶς ἐπενδύσεις μὲ τὴν ὁποία οἱ πολυεθνικὲς θὰ δύνανται νὰ μηνύσουν τὶς κυβερνήσεις τῶν ἐθνοκρατῶν, ἀπαιτῶντας ἀποζημιώσεις γιὰ ἀπώλειες κερδῶν λόγῳ αὐστηρῆς ἐργασιακῆς καὶ περιβαλλοντολογικῆς νομοθεσίας.
Ἤδη, πρὸ ἑνὸς ἔτους, στὶς 21 Ἀπριλίου 2015, ἡ τότε πρόεδρος τῆς ἑλληνικῆς Βουλῆς ἡ Ζωὴ Κωνσταντοπούλου, ἐδήλωνε στὴν Ῥώμη σχετικὰ μὲ τὴν Ὑπερατλαντικὴ Ἐμπορικὴ καὶ Ἐπενδυτικὴ Συνεργασία (ΤΤΙΡ), τὰ ἑξῆς: «Οἱ χῶρες μας δὲν εἶναι ἑταιρεῖες. Ἡ ΕΕ δὲν εἶναι μία ἑταιρεία γιὰ νὰ ὑπογράφονται συμφωνίες καὶ συνθῆκες ποὺ ἀφοροῦν χῶρες ἤ τὴν ΕΕ ὡς μία ἑταιρεία». Ἔτσι Ζωὴ καὶ Τράμπ, ἀπὸ ἀλλη σκοπιά, πολεμοῦν τὴν παγκόσμια δικτατορία τῶν πολυεθνικῶν κατὰ τῶν ἐθνοκρατῶν.
Ἐφέτος, στὶς 8 Μαΐου 2016, δεκάδες χιλιάδες λαοῦ ἐκατέβηκαν στοὺς δρόμους τῆς Ῥώμης γιὰ νὰ διαδηλώσουν κατὰ τῆς μυστικότητος τοῦ ΤΤΙΡ μεταξὺ ΗΠΑ καὶ ΕΕ, συμφωνία ἡ ὁποία, ἐὰν ὁλοκληρωθῇ, θὰ ὁδηγήση τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη σὲ ἑταιρικὴ δουλεία. Ὁ Peter Koenig, σὲ ἄρθρο του μὲ τίτλο, “The Collapse of the European Union”, τῆς 12 Μαΐου 2016, ποὺ διεδόθη ἀπὸ τὸ Information Clearing House, ἐπισημαίνει ὅτι μία τέτοια συμφωνία «ἁπλὰ σημαίνει ὅτι ἰδιωτικὰ ἐπιχειρησιακὰ δικαστήρια θὰ εὑρίσκονται ὑπεράνω τῶν νόμων καὶ τῶν δικαστηρίων τῶν κυριάρχων ἐθνῶν. Καμμία ἀνεξαρτησία δὲν θὰ ἀπέμενε στὰ κράτη αὐτά. Οὔτε κἄν τὴν ὀλίγη ἀνεξαρτησία ποὺ οἱ Βρυξέλλες δὲν ἔχουν ἀκόμη καταστρέψει. Τὰ ἔθνη τῆς ΕΕ θὰ ἦσαν ὅλα ὑπὸ τὴν ἡγεμονία τῆς ἀγγλοαμερικανικῆς αὐτοκρατορίας τῶν ἐπιχειρήσεων».
Ὁ πανικὸς ποὺ ἔχει ἐκδηλωθῆ στὸ ἀμερικανικὸ κατεστημένο ἀπὸ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ἐκλεγῆ ὁ Τρὰμπ, ὁ ὁποῖος πιστεύεται ὅτι θὰ ἀποτρέψῃ τὴν συμφωνία τοῦ ΤΤΙΡ, σὲ σύγκριση μὲ τὴν ἀποδοχή, πρὸ ὀκτὼ ἐτῶν, τοῦ ἰδίου κατεστημένου, τοῦ πρώτου μαύρου προέδρου σοσιαλδημοκράτου Ὀμπάμα, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ σοσιαλδημοκρατία, ἀπὸ τὸ 1890, παραμένει ὁ καλύτερος ὑποστηρικτὴς τοῦ τραπεζικοῦ καπιταλισμοῦ.
Ἡ EurActiv τῆς 15 Ἀπριλίου 2016, ἐπεσήμανε σωστά, ὅτι ἐπειδὴ ὁ Τρὰμπ εἶναι ἄκρως ἀντίθετος στὸ ΤΤΙΡ, οἱ μυστικὲς συνομιλίες γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῆς συμφωνίας ἐπιταχύνονται δραματικά, προτοῦ προλάβει νὰ ἐκλεγῇ πρόεδρος τὸν προσεχῆ Νοέμβριο.
Ἡ καταπονεμένη πατρίδα μας, ὑπὸ τὴν πλέον ἀτιμωτικὴ δουλεία ποὺ ἐγνώρισε ποτὲ ἡ χώρα μας, ὑπὸ τὴν ἀνήκουστη κολοτούμπα τοῦ σοσιαλδημοκράτου Τσίπρα, ὁ ὁποῖος κάποτε ὑπῆρξε μέλος τοῦ τιμημένου ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας ΚΚΕ, ἀναμένει ἀπὸ τὴν Ζωὴ Κωνσταντοπούλου νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν κυριαρχία τοῦ λαοῦ μας, τὴν λαοκρατία, στὸ προσκήνιο. Περιέργως, στὴν Εὐρώπη, ὅπως καὶ στὴν Ἀμερική, τὰ ἄκρα, Τρὰμπ καὶ Κωνσταντοπούλου, συμμαχοῦν κατὰ τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ: τοῦ παγκοσμίου ἐπιχειρησιακοῦ κυβερνείου τοῦ Δαυΐδ Ῥοκεφέλλερ.
