Πολὺ πρὶν ἡ γερμανικὴ ἐφημερίδα Die Welt εἶχε γράψει ὅτι Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἕνα ἀκυβέρνητο πλοῖο, τὸ κύριο ἄρθρο μου τοῦ τελευταίου τεύχους τοῦ τριμηνιαίου περιοδικοῦ μου, Ἐνδιάμεση Περιοχὴ (τ.77, Φθινόπωρο 2015,) ἔφερε τὸν τίτλο: «Τὸ ἀκυβέρνητο σκάφος μιᾶς ἀκυβέρνητης Πολιτείας».
1 -Τὸ Ἰρὰν κυβερνᾶται, ἡ Ἑλλὰς δὲν κυβερνᾶται. Συνεπῶς, μία συνεργασία τῆς Τεχεράνης μὲ τὸ ἀθηναϊκὸ χάος εἶναι δυνατὴ μόνον ἐὰν τὸ ἀμερικανικὸ ἀφεντικὸ πάρει τὴν πρωτοβουλία, ὅπως κάμνῃ τελευταίως γιὰ τὴν ἀνάπτυξη συνεργασίας Ἑλλάδος-Αἰγύπτου-Κύπρου-Ἰσραήλ. Καὶ ἡ κυβέρνηση τοῦ Τσίπρα εἶναι σἠμερα πλήρως εὐθυγραμισμένη μὲ τὸ ἀμερικανικό μας ἀφεντικό.
Στὸ τεῦχος 47 (Ἄνοιξη 2008) εἶχα δημοσιεύσει ἄρθρο μου μὲ τίτλο, «ΗΠΑ-Ἰράν: Σχέσεις μίσους καὶ ἀγάπης. Φονταμενταλισμὸς καὶ ἀντισουννισμός», στὸ ὁποῖο ἔλεγα τὰ ἑξῆς: Στὸν ἐπερχόμενο ἀμερικανοκινεζικὸ πόλεμο μέχρι ἐσχάτων ποὺ θὰ κρίνη τὴν ἔκβαση τοῦ πλανητικοῦ πολέμου ποὺ ξεκίνησε στὶς 24 Μαρτίου 1999 στὴν Γιουγκοσλαυΐα, ὁ πλήρης ἔλεγχος τῆς κεντρικῆς Ἀσίας καὶ τῶν πετρελαϊκῶν της πηγῶν ἀπὸ τὶς ΗΠΑ εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖος γιὰ μία νίκη τῆς Οὐασιγκτῶνος. Τὸ κέντρο τοῦ κέντρου αὐτῆς τῆς περιοχῆς δὲν εἶναι οὔτε τὰ πρώην μουσουλμανικὰ κράτη τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, οὔτε τὸ Ἀφγανιστάν, οὔτε τὸ Ἰράκ, οὔτε τὸ Πακιστάν. Εἶναι τὸ Ἰράν. Ἐπιπλέον ΗΠΑ καὶ Ἰρὰν ἔχουν πολλὰ κοινὰ στὸ ἐσωτερικὸ τῶν δύο χωρῶν τους. Εἶναι καὶ οἱ δύο πολὺ θρηκευτικὲς ἀλλὰ ὄχι ὀρθόδοξες χῶρες, εἶναι φονταμενταλιστικὲς ἀλλὰ ὄχι φανατικές, ὑποστηρίζουν τὸν καπιταλισμὸ καὶ ἔχουν μία μακραίωνη δυσπιστία ὡς πρὸς τὴν παντοδυναμία τοῦ κράτους, εἶναι καὶ οἱ δύο προσηλωμένες στὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ποὺ ἑρμηνεύουν ὁ καθεὶς μὲ τὸν τρόπο του, καὶ ἔχουν τέλος μία κοινωνικὴ προσαρμοστικότητα ποὺ ἐπιτρέπει νὰ ἀνανεώνονται πιὸ εὔκολα ἀπὸ ἄλλες χῶρες. Κοντολογῆς, ἐὰν ξεπερασθῇ ὁ φόβος τοῦ Ἰσραὴλ γιὰ ἰρανικὴ ἀπειλὴ καὶ ἐπιτευχθῆ τελικὰ μία συμμαχία ΗΠΑ-‘Ιράν, σὲ βάσεις πιὸ ὑγιεῖς ἀπὸ αὐτὴν τῆς ἐποχῆς τοῦ Σάχη, εἶναι αὐξημένες οἱ πιθανότητες νὰ ὑπερισχύσῃ ἡ Ἀμερικὴ ἐπὶ τῆς Κίνας.
2 – Ὡς θαυμαστὴς τοῦ Χομεϊνὶ ὠργάνωσα μὲ τοὺς φίλους μου Ἰρανοὺς, ἀπὸ τὸ 1990 ἕως τὸ 1994, τρία διεθνῆ συμπόσια Ὀρθοδοξίας- Ἰσλάμ, στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Τεχεράνη. Στὸ τεῦχος 13 τοῦ περιοδικοῦ μου, τὸν Φθινόπωρο τοῦ 1999, διαβάζουμε: Ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ καὶ ὁ διευθυντής της μὲ ἐπιμονὴ προέβαλαν τὴν σημασία τῶν στενῶν σχέσεων μὲ τὴν Τεχεράνη, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν Δαμασκό. Παρὰ τὴν δουλικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους τῶν Ἀθηνῶν πρὸς τὸν μονόδρομο τῆς Δύσεως, σιγὰ σιγὰ δειλὰ βήματα ἐσημειώθησαν καὶ πρὸς τὶς δύο πρωτεύουσες, βήματα ἀκόμη ἀνεπαρκῆ. Τὰ ἀνοίγματα πρὸς τὴν Συρία δὲν ἔπρεπε ὅμως νὰ ἑρμηνευθοῦν ὡς ἐχθρικὰ πρὸς τὸ Ἰσραήλ, διότι ἐξ ἴσου σημαντικὸ γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἦταν ἡ σύσφιξη σχέσεων μὲ τὸ κράτος αὐτό.
Στὴν συνέχεια, στὸ τεῦχος 21, Φθινοπώρου 2001, τοῦ περιοδικοῦ, διαβάζουμε:
Ἡ Ε.Π. καὶ ὁ διευθυντής της ὑπῆρξαν πάντα σταθεροὶ ὑποστηρικτὲς τῆς Ἰσλαμικῆς Δημοκρατίας τοῦ Ἰρὰν γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους : 1. Τὸ Ἰρὰν εἶναι ἀπαραίτητος σύμμαχος τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν περικύκλωση τῆς Τουρκίας καὶ τὴν ἄσκηση πιέσεως ἐπὶ τῆς Ἀγκύρας. 2. Ὁ σιϊσμὸς εἶναι ἕνα Ἰσλὰμ πολὺ πιὸ ἀνεξίθρησκο ἀπὸ τὸν ἀμερικανοδωσιλογικὸ σουννισμὸ σαουδαραβικοῦ τύπου καὶ ὁ τουρκικὸς ἀλεβισμὸς συνδέει τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὸν σιϊσμό. 3. Ἡ ἀρχαία θρησκεία τοῦ Ἰρὰν, ὁ ζωροαστρισμός, καὶ ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ θρησκεία, ἔχουν παράλληλη ἱστορία καὶ ἡ σιϊτικὴ Τεχεράνη σέβεται καὶ ἀναγνωρίζει ἐπισήμως ὡς μία ἐκ τῶν θρησκειῶν της τὸν ζωροαστρισμό. 4. Ὁ ἰρανικὸς φονταμενταλισμὸς δὲν εἶναι προϊὸν τῶν ΗΠΑ ὅπως ὁ σουννιτικὸς. Εἶναι ἐπαναστατικὸς καὶ ἀπελευθερωτὴς τῶν γυναικῶν. Ἡ ἀνερχομένη Ὀρθόδοξη Δημοκρατία τῶν Ἑλλήνων ἔχει κάθε συμφέρον νὰ συνεργασθῇ μὲ τὴν Ἰσλαμικὴ Δημοκρατία τοῦ Ἰρὰν, ἰδίως ἐν ὄψει τῆς πιθανῆς μελλοντικῆς ἐγκαθιδρύσεως στὴν Ἄγκυρα ἰσλαμοσουννιτικοῦ καθεστῶτος σαουδαραβικοῦ τύπου.
Πράγματι, ἕνα χρόνο μετὰ τὴν δημοσίευση τῶν παραπάνω σκέψεων, ὁ Ἔρντογαν ἐκέρδιζε τὶς ἐκλογὲς στὴν Τουρκία καὶ μετὰ ἀπὸ ἐπάνω ἀπὸ δέκα χρόνια διπλοπροσωπίας ἀπεκάλυπτε τὸ πραγματικό του πρόσωπο σουννιτικοῦ φανατισμοῦ.
3 – Ὡς πνευματικὸς ἡγέτης τῶν Πανελλήνων τοῦ Μυστρᾶ «Ὁ Πλήθων», ἔχω γράψει ἐπανειλημμένως γιὰ τὴν προσήλωση τοῦ Πλήθωνος στὴν σκέψη τοῦ Ἰρανοῦ προφήτου, Ζωροάστρη, ἐμπνευστοῦ τοῦ Πλάτωνος. (Βλέπε τὸ ἔργο του «Μαγικὰ λόγια τῶν ἀπὸ Ζωροάστρου Μάγων» ὥς καὶ ἡ ἀγγλικὴ μετάφραση Summary of the Teachings of Zoroaster and Plato). Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ, ἄν καὶ πάντα ἠρνήθην νὰ εἰσέλθω εἰς τοὺς κόλπους τοῦ τεκτονισμοῦ, ἐπειδὴ ὡς Ὀρθόδοξος δὲν δύναμαι νὰ ὑπηρετήσω δύο θρησκεῖες ταυτοχρόνως τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν τεκτονισμό, ἐδέχθην νὰ δημοσιεύσω κείμενο τοῦ ἀναγνώστη μου καὶ τέκτωνος Δραγούμη Δραγούμη, ἐκ Θεσσαλονίκης, στὸ τεῦχος 45 (Φθινόπωρο 2007), γράφοντας:
«Πενῆντα χρόνια προτοῦ ὁ Χριστόφορος Κολόμβος μεταφέρῃ τὴν Εὐρώπη στὴν Ἀμερική, ὁ Πλήθων μετέφερε τὸν ἑλληνισμὸ στὴν Εὐρώπη, δημιουργῶντας τὴν Δύση ὡς τρίτο πολιτισμό, μετὰ τὸν κινεζικὸ καὶ τὸν ἑλληνικό.Ἡ πλανητικὴ αὐτὴ ἐμβέλεια τοῦ Πλήθωνος ἠγνοήθη, ἰδίως ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης, σὲ ἄρθρο του στὸ Τρίτο Μάτι, τεῦχος 103, Μαΐου 2002, σ.48-51, ποὺ ἔφερε τὸν τίτλο «Πλήθων, ὁ δημιουργὸς τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ», ὑπεγράμμισε ὅτι ὁ Ἕλλην δωδεκαθεϊστὴς φιλόσοφος ὑπῆρξε μὲ τὴν «φρατρία τῶν Ἑλλήνων» καὶ ὁ πρόδρομος τῆς δυτικῆς μασονίας. Μὲ ἐνδιαφέρον δημοσιεύουμε παρακάτω ἀποσπάσματα σχετικῆς ὁμιλίας Θεσσαλονικέως σεβασμίου μασονικῆς στοᾶς, κυρίου Δραγούμη Δραγούμη, 1ης Νοεμβρίου 2006, μὲ τίτλο, «Ἡ Ἀδελφότης τοῦ Μυστρᾶ».
Τὸ κείμενο τοῦ Δραγούμη Δραγούμη ἔλεγε τὰ ἑξῆς: «Τὸ ἔτος 1984, εἰς κοινὰς ἐργασίας τῶν ἕξι Στοῶν τῆς Ἀνατολῆς μας, ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ Πλήθωνος καὶ σεβάσμιον τὸν διάδοχόν μου, ἀδελφὸν Δημήτριον Ἀργύρην, εἰς ὁμιλίαν μου μὲ τὸν ἴδιον τίτλον, ἔλεγα: μὲ τὴν παροῦσαν ὁμιλίαν καθὼς καὶ ἄλλας, ποὺ θὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρίαν ἀδελφοὶ τοῦ Πλήθωνος Γεμιστοῦ νὰ πραγματοποιήσουν εἰς τὸ μέλλον, θὰ ἠμπορέσωμεν νὰ ὑπογραμμίσωμεν τί ὀφείλομεν εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος μὲ μόχθον πολὺν έστάθη ἀλύγιστος ἱεροφάντης τῆς Ἑλληνικῆς Ἰδέας, εἰς πεῖσμα τῶν Βυζαντινῶν καὶ τῶν ξένων, καὶ νὰ τονίσωμεν ποία εἶναι ἡ ὀφειλή μας ὡς μελῶν τοῦ νεωτέρου εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἔθραυσε τὸ φράγμα τῆς μεσαιωνικῆς ἀριστοτελικῆς «αὐθεντίας», διὰ νὰ ἀνοίξη τοὺς δρόμους τῆς ἐλευθέρας πλατωνικῆς διαλεκτικῆς καὶ τῶν ἐρευνητικῶν μέσων διὰ τῶν ὁποίων θὰ ἔλθῃ εἰς τὸ φῶς καὶ θὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ θαῦμα τῆς πνευματικῆς Ἀναγεννήσεως.
»Σὲ αὐτὰ λοιπὸν τὰ πλαίσια ἱδρύθη, ἀνεπτύχθη καὶ διεσκορπίσθη ἡ Μυστικὴ Ἀδελφότης τοῦ Μυστρᾶ ἤ Μυστικὴ Φρατρία ἤ Φατρία. Ἡ λέξις φρατρία ἤ κατ’ὁμοίωσιν φατρία, εἶναι ἀρχαιοελληνικὴ καὶ σημαίνει ἀδελφότης. Ὁ Πλήθων εὐεργέτησε τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰδικώτερα τὴν Πελοπόννησον, ἀλλὰ ἀγαπήθηκε περισσότερο εἰς τὴν Δύσιν. Οἱ ἐλευθεροτέκτονες τῆς Τοσκάνης λένε ὅτι «ἡ Πλατωνικὴ Ἀκαδημία ἦταν μία ἑταιρία μὲ τεκτονικὸ χαρακτῆρα, εἰς δὲ τὴν αἴθουσαν ὅπου συνεδρίαζον εὕρισκε κανεὶς πολλὰ τεκτονικὰ σύμβολα». Ἐκτὸς Κωνσταντινουπόλεως, μία ἦτο ἡ πηγὴ τοῦ φωτός, ὁ Μυστρᾶς, καὶ ἀκτῖνες αὐτοῦ οἱ μυστικοὶ ἑταῖροι τοῦ Γεμιστοῦ. Διονυσιακοὶ Ἐργάτες, γνωστικοί, μῦστες τοῦ Μυστρᾶ, πατέρες τοῦ Κόμο, Ῥοδόσταυροι, συντεχνίες τῶν Καθεδρικῶν Ναῶν, ἀποδεδειγμένοι Τέκτονες, διὰ νὰ ἀναφέρωμε μόνον τὴν γραμμὴ ποὺ ξεκινᾷ ἀπὸ τὸν μείζονα ἑλληνικὸ χῶρο».
4 – Τὰ ὡς ἄνω κείμενα προσδιορίζουν τὴν κατεύθυνση ποὺ πρέπει νὰ πάρῃ ὁ ἑλληνισμὸς στὰ πλαίσια τῆς γεωπολιτικῆς τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ποὺ ὅμως εἶναι ἀδύνατον νὰ πραγματοποιηθῇ μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα ἀκραίας διχόνοιας, φθόνου, συνομωσιολογικῶν φαντασιώσεων περὶ μασονικοῦ, ἑβραϊκοῦ, τουρκικοῦ, φασιστικοῦ, κομμουνιστικοῦ κινδύνου καὶ παγκοσμίας θρησκείας. Ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ἀθροιστικός, συνθετικὸς, διαλεκτικός, καὶ συμπεριλαμβάνει τὰ πάντα μαζὶ καὶ τὴν ἄρνησή του. Δὲν εἶναι ἀφαιρετικὸς καὶ συνεπῶς οἱ σημερινοὶ κάτοικοι τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου δὲν δύνανται νὰ τὸν ἐξυπηρετήσουν. Πρέπει νὰ ἀναβαπτισθοῦν στὴν κολυμβήθρα τῶν ἡρώων.
