Ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ εἶναι πολιτισμὸς ποὺ περιλαμβάνει λαούς, ὁ καθεὶς μὲ τὴν κουλτούρα του. Ἔτσι καὶ οἱ Ἑβραῖοι εἶναι λαὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς μὲ τὴν ἰδική του κουλτούρα. Ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ ὡς ἑνιαῖος πολιτισμός, περιλαμβάνει στὸ μέσον της τοὺς πανάρχαιους λαοὺς μὲ τὴν πλέον ὑψηλὴ κουλτούρα ἡ καθεμιά. Αὐτοὶ εἶναι ἀπὸ Δυσμὰς πρὸς Ἀνατολάς, οἱ Βυζαντινωθωμανοί, οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Ἰρανοί, πηγὴ τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας καὶ θρησκείας, τῆς ἑβραιοχριστιανικῆς θρησκείας καὶ τῆς ἰρανικῆς ζωροαστρικῆς θρησκείας.
Στὸν Βορρᾶ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἶναι οἱ πρώην Βάρβαροι Σλαῦοι ποὺ προσεπάθησαν νὰ εἰσέλθουν στὸ κέντρο καὶ ἐκπολιτίσθησαν ὡς ἕναν βαθμό, ὅπως οἱ Ῥῶσοι. Στὸν Νότο τῆς Ἐνδιάμεση Περιοχῆς εἶναι οἱ πρώην Βάρβαροι Ἄραβες ποὺ προσεπάθησαν καὶ αὐτοί, τὴν ἴδια περίπου ἐποχὴ μὲ τοὺς Σλαύους, νὰ εἰσέλθουν στὸ κέντρο καὶ ἐκπολιτίσθησαν στοιχειωδῶς.
Ὅταν στὸν ΙΕ΄αίῶνα ὁ Πλήθων μετέφερε στὴν Ἰταλία τὸν πολιτισμὸ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, μία σύνθεση, ὅπως ἔγραψε ὁ ἴδιος, πλατωνισμοῦ καὶ ζωροαστρισμοῦ, δηλαδὴ ἑλληνισμοῦ καὶ ἰρανισμοῦ, ἱδρύοντας τὸν Δυτικὸ Πολιτισμό, μέχρι καὶ τὸν Νίτσε, ἤδη στὴν Δύση, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἑβραίου Χριστοῦ καὶ τὸν ἀνηλεό τους διωγμό, οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν ἐκδιωχθῆ ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ καὶ καταφύγει στὴν Δύση, ὅπου στὴν ἴδια τὴν Ἰταλία τοῦ Πλήθωνος ποὺ εἶχε μεταφέρει τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα, οἱ Ἑβραῖο ἵδρυσαν τὸν καπιταλισμὸ μέσῳ τῶν τραπεζῶν.
Ἀλλὰ οἱ Ἑβραῖοι, ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀρχαιοτάτους λαοὺς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς ἦσαν αὐτοὶ ποὺ εἶχαν ὑποστῆ τοὺς περισσοτέρους διωγμοὺς καὶ τὰ περισσότερα δεινά. Οἱ λαοὶ ὅπως καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀναδεικνύονται στὸν κολοφῶνα, ὅπως τὸ ἐξήγησε καὶ ὁ Βρεταννὸς ἱστορικὸς Τόϋνμπη, ὅταν ἔχουν εὕρη ἐνώπιον τους μεγάλα ἐμπόδια καὶ ἔχουν κατορθώσει νὰ τὰ ὑπερπηδήσουν.
Αὐτὸ ἀκριβῶς συνέβη μὲ τοὺς Ἑβραίους ποὺ κατέφυγαν στὴν Δύση. Γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν ἔγιναν χαμαιλέοντες, πιὸ Δυτικοὶ καὶ ἀπὸ τοὺς Δυτικούς, συμβάλλοντας ἀποφασιστικὰ στὴν ἵδρυση τοῦ Δυτικοῦ Πολιτισμοῦ, ἀλλὰ μέσῳ τῆς θρησκείας τους ποτὲ δὲν ἐξέχασαν τὴν Ἐνδιάμεση Περιοχὴ καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἀνόδου τοῦ ἐθνικισμοῦ στὴν Δύση, στὸν ΙΘ΄αίῶνα ἀπεφάσισαν νὰ ἐπιστρέψουν στὸν προαιώνιο χῶρο τους τὴν Παλαιστίνη. Προϋπόθεση βεβαίως ἦταν νὰ ἐμφανισθῇ ὁ ἥρωας καὶ ὁ ἥρωας αὐτὸς ἐνεφανίσθη στὸ πρόσωπο τοῦ Αὐστριακοῦ Θεοδώρου Χέρτσλ.
Καὶ τὸ 1948 ἐπραγματοποίηθη τὸ θαῦμα: Ἱδρύθη τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Τὸ ἐγχείρημα ἦταν πρωτάκουστο σὲ ὅλην τὴν μακραίωνη ἱστορία τῆς Ἀνθρωπότητος. Τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιτυχίας ἦταν ὅτι οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν κατωρθώσει στὴν Εὐρώπη νὰ ἀφομοιώσουν τελείως τὴν Δύση, κάτι ποὺ στὴν ζωή μου ἔκαμα καὶ ἐγώ, γινώμενος 100% Γάλλος καὶ Καναδός, ἔχοντας τρία διαβατήρια καὶ ὡς διανοούμενος ἔχοντας ἀπορροφήση τὴν τουρκικὴ κουλτούρα, τὴν ἰνδικὴ θρησκεία καὶ τὸν κινεζικὸ πολιτισμό, ἔχοντας ὅμως ἀποφύγει τὸν ἐξευτελισμὸ τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ εἰδικὰ τὸν ἐξευτελισμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ πανεπιστημίου καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ Χέρτσλ, μὴ εἰσερχόμενος σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς ζωῆς μου σὲ κανένα κόμμα, τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ στὴν Δύση, ἀλλὰ φωλιάζοντας στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς μου τὴν ἑλληνικὴ παράδοση καὶ τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα, πάντα ἔτοιμος, ὡς Ἕλλην Χὲρτζλ, νὰ ἐπανέλθω στὴν ἑλληνικὴ κοιτίδα ποὺ σήμερα καταλαμβάνεται ἀπὸ Γραικύλους, γιὰ νὰ συμβάλλω στὴν ἵδρυση ἑνὸς ἑλληνικοῦ σπαρτιατικοῦ Ἰσραήλ.
Τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰσραήλ, συνθέσεως δυτικοῦ πολιτισμοῦ καὶ παραδόσεως τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς ποὺ συνέδεσε τὴν κατασκευὴ πυρηνικοῦ ὁπλοστασίου μὲ τὴν νεκρανάσταση τοῦ ἑβραϊκοῦ ἀλφαβήτου καὶ τῆς ἑβραϊκῆς γλώσσης, ἐὰν ἀκολουθηθῇ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες μὲ στόχο τὴν ὀργάνωση διαστημικοῦ προγράμματος μὲ τὴν ἐπάνοδο τῆς πολυτονικῆς γραφῆς καὶ τῆς παραδοσιακῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, θὰ ἀποδειχθῇ ἡ μοναδικὴ λύση γιὰ τὴν νεκρανάσταση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στὸν χῶρο τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς.
