Ἐξ ὁρισμοῦ ἡ Μεγάλη Δύναμις δὲν δύναται νὰ ἔχῃ φίλους παρὰ μόνον συμφέροντα. Τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ῥωσία τοῦ Λένιν καὶ ἡ Κίνα τοῦ Μάο διεξήγαγαν ἐπαναστατικὸ ἀγῶνα ὑπῆρχε τοὐλάχιστον γνησία ἀλληλεγγύη μὲ τοὺς κομμουνιστὲς συντρόφους τῆς ὑφηλίου. Σήμερα οἱ δύο αὐτὲς χῶρες ἀκολουθοῦν ὅπως καὶ οἱ ἄλλες Μεγάλες Δυνάμεις τὴν ἰμπεριαλιστικὴ ὁδό. Σὲ ὑπολογίζουν ἐὰν ἔχῃς καὶ προσφέρῃς χρήματα. Σοῦ δίδουν ἐὰν δίδῃς.
Ὅμως, ἡ Ῥωσία, τὸ ξανθὸ γένος τοῦ Βορρᾶ, ἡ μεγάλη κόρη τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἡ ἀπαραίτητη σύμμαχος τοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν περικύκλωση τῆς Τουρκίας. Μαζὶ μὲ τοὺς ὑπολοίπους Σλαύους ὀρθοδόξους παρουσιάζεται ὡς τὸ κατ’ ἐξοχὴν δίκοπο μαχαίρι. Ἡ κόρη προσεπάθησε στὸ παρελθὸν καὶ θὰ προσπαθήσῃ στὸ μέλλον νὰ καταβροχθίσῃ τὴν μητέρα.
Γιατί ὅμως χρειάζεται περικύκλωση τῆς Τουρκίας μὲ στόχο τὴν ἀπόσχιση τῶν Κούρδων καὶ τῶν μὴ ἀλεβηδικῶν ἐδαφῶν της; Διότι ἡ σημερινὴ Τουρκία περιλαμβάνει μονίμους ἐχθροὺς τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων καὶ πρωτίστως τῶν σουννιτῶν Ἰσλαμιστῶν. Ὁ σουννιτικὸς ἰσλαμισμός, ξένος πρὸς τὸν τουρκισμό (παρὰ τὴν συστηματικὴ σύγχυση ποὺ κάνει ὁ Γραικύλος μεταξὺ Τούρκου καὶ ἀκραίου μουσουλμάνου) εἶναι τυπικὸ προϊὸν τῆς καπιταλιστικῆς περιόδου. Γιὰ νὰ τὸν ἀντιστρατευθῇ χρησιμοποιεῖ τὰ ὅπλα του. Μετατρέπει τὸ Ἰσλὰμ σὲ πολιτικὴ ἰδεολογία. Οἱ μαθητευόμενοι μάγοι τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς Οὐασιγκτῶνος ἤνοιξαν τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου. Ἐὰν ὁ ἰσλαμισμὸς ἠπείλη μόνον τὴν Δύση, θὰ ἦτο εὐπρόσδεκτος σύμμαχός μας. Ἀλλὰ ἀπειλεῖ πλέον καὶ τὸ Αἰγαῖο.
Ἡ συμμαχία μὲ τοὺς Σλαύους, ὅπως καὶ μὲ τοὺς Κούρδους πρέπει νὰ εἶναι προσεκτικὴ διότι ἀπὸ φίλους ἐνδέχεται ἀφνιδίως νὰ μετατραποῦν σὲ ἐχθρούς. Κατὰ τὴν περίφημη προφητεία τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὸν ΙΗ΄ αἰῶνα, οἱ Κοῦρδοι ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὸ ἕν τρίτον περίπου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς σημερινῆς Τουρκίας, καὶ δὲν ἔχουν καμμία πολιτιστικὴ συγγένεια μὲ τὸν κόσμο τοῦ Αἰγαίου, θὰ πᾶνε στὴν Κόκκινη Μηλιά, οἱ Ἀλεβῆδες ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὸ δεύτερο τρίτο αὐτοῦ τοῦ πληθυσμοῦ, θὰ βαπτισθοῦν χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι καί, τέλος, μετὰ ἀπὸ ἕναν πόλεμο, τὸ τελευταῖο τρίτο, αὐτὸ τῶν σουννιτῶν Ἰσλαμιστῶν τοῦ Ἔρντογαν, θὰ ἀποδεκατισθῇ.
Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ὑπερισχύσουν μονίμως οἱ κοινὲς ῥίζες τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἡ Ῥωσία νὰ ἀναγνωρίσῃ μιὰ γιὰ πάντα, τὰ πνευματικὰ πρωτεῖα τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Τὰ ἑλληνικὰ πρέπει νὰ διδάσκονται ὑποχρεωτικὰ σὲ ὅλες τὶς ὀρθόδοξες σλαυϊκὲς χῶρες ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ μέχρι τὸ Πανεπιστήμιο σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς κατοίκους. Ὀρθοδοξία χωρὶς τὴν μεγάλη σλαυϊκὴ συμβολὴ γλωσσῶν καὶ κουλτούρας δὲν νοεῖται, ἀλλὰ ὑπὸ τὸν ὅρο νὰ μὴν ἀμφισβητηθῇ ποτὲ πλέον τὸ ἑλληνικὸ πρωτεῖο.
Ἐπειδὴ ὅμως, ὅπως ἐπανειλημμένως ἀπεδείχθη στὸ παρελθόν, καὶ συγκεκριμένα μὲ τὸ σχέδιο ἀναβιώσεως τοῦ Βυζαντίου στὴν Πόλη ἀπὸ τὴν Αἰκατερίνη τὴν Μεγάλη, τυπικὰ ὡς ἑλληνικὸ κράτος, στὴν οὐσία ὅμως ὡς ῥωσικὸ προτεκτορᾶτο, ἤ καὶ σήμερα ὅταν ὁ Πούτιν ἀποφεύγει νὰ κάμη χρήση τῆς προσωπικότητος τοῦ Καποδίστρια γιὰ νὰ ὑπογραμμίσῃ ὅτι μία ἐνδεχομένη ἐπάνοδος τοῦ ῥωσικοῦ κόμματος στὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση θὰ σημάνῃ τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ τὴν Μόσχα τῶν πρωτείων τῶν Ἀθηνῶν, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ἐπιλέξουμε καὶ πάλι ὡς γεωπολιτικὸ ἑταῖρο τὸν Ἀγγλοσάξωνα ποὺ ναὶ μὲν μᾶς κρατᾷ τὸ κεφάλι κάτω ἀλλὰ τοὐλάχιστον δὲν βάζει σὲ κίνδυνο τὴς ἐπιβίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ κρατᾷ σὲ ἀπόσταση τὸ Φανάρι ἀπὸ τὴν Μόσχα, ὡς Τρίτη Ῥώμη.
Ἐμεῖς ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμεθα. Ὅπως καὶ τὸ μικρὸ Ἰσραὴλ ἐπεβλήθη ἐπὶ τῆς Μεγάλης Δυνάμεως τῶν ΗΠΑ, ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση ἑνὸς Πανέλληνος ἥρωος, ποὺ θὰ ἐπιβληθῇ ὡς μονάρχης ἐπὶ τῶν ἐθνικιστικῶν μύθων τῶν Γραικύλων μὲ μίαν ἄκρως συνθετικὴ καὶ πολύπλευρη πολιτικὴ ποὺ ἀρχικὰ μόνον αὐτὸς θὰ γνωρίζῃ, μὲ τὴν τακτικὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου πού «ἀφοῦ ἐξευτέλισε τοὺς Ἕλληνες, πῆρε τὴν κόρη τοῦ Δαρείου γυναῖκα καὶ κατάχτησε τὴν Ἀνατολή» (Ἴων Δραγούμης, Ὅσοι ζωντανοί, 1911), θὰ ὑποχρεώσουμε τοὺς Ῥώσους μέσῳ ὠσμώσεως, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τοὺς Τούρκους, νὰ ἐξελληνισθοῦν.
