Πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια ὁ Παναγιώτης Δημητρᾶς, ὁ κατ’ ἐπάγγελμα κυνηγὸς ἀντισημιτῶν στὴν Ἑλλάδα, ἔγραφε πὼς μᾶλλον ἤμουν ἀντισημίτης ἐπειδὴ εἶχα γράψει ὅτι ἀπ’ἀρχὰς τῆς Ἱστορίας ὑπῆρχε ἀντιδικία μεταξὺ Ἑλλήνων καὶ Ἑβραίων καὶ ὅτι τελικῶς, ὅπως σὲ ποδοσφαιρικὸ ἀγῶνα, ἡ ὁμὰς Ἑλλὰς θὰ ἐκέρδιζε τὴν ὁμάδα Ἰσραήλ. Συνεχίζω νὰ τὸ πιστεύω, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι σήμερα ἡ Ἑλλὰς ἀντιπροσωπεύει τὸ ἀπόλυτο χάος ἐνῷ τὸ Ἰσραὴλ ἀντιπροσωπεύει τὴν ἀπόλυτη ἐπιτυχία. Γιατί;
Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Ἰστορίας Ἕλληνες καὶ Ἑβραῖοι εὑρέθησαν παρόντες στὶς δύο ὄχθες τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, κάτι ποὺ μαρτυρεῖ τὸ κοινὸ ἑλληνοεβραϊκὸ βιβλίο, ἡ Βίβλος. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν ἐπιγόνων τοῦ Ἀλεξάνδρου, τῆς ἑλληνικῆς παντοδυναμίας στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο καὶ τὸν ἔντονο ἐξελληνισμὸ τῶν Ἑβραίων, κάτι ποὺ μαρτυροῦν τὰ τέσσερα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μὲ τίτλο Οἱ Μακαβαῖοι καὶ τὴν μετάφραση ἀπὸ τὰ ἑβραϊκὰ στὰ καθημερινὰ ἑλληνικὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ 272 π.Χ. ἀπὸ 72 Ἑβραίους λογίους τῆς Ἀλεξανδρείας, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Ἕλληνος φαραὼ τῆς Αἰγύπτου Πτολεμαίου Β΄, πρὸς χρῆσιν τῶν ἑλληνομαθῶν Ἑβραίων, μεταξὺ αὐτῶν ἀργότερα καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, ἐπάνω στὴν ὁποία ἐβασίσθη ἡ στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα Καινὴ Διαθήκη.
Ἔχουν δίκαιο καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀλλὰ καὶ οἱ χριστιανοὶ νὰ ἀποκαλοῦν τὸν χριστιανισμὸ ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρο τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ μετὰ Χριστὸν, ἑλληνοεβραϊκὸ πολιτισμό. Στὸν ΙΗ΄αίῶνα ὁ φιλόσοφος Χέγκελ, ἐμπνευστὴς τοῦ Μάρξ, ἔγραψε ὅτι ὁ πλανητικὸς ἑλληνισμὸς εἶχε ἐμπλουτισθῆ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν ἑβραϊσμό, σὲ σημεῖο ποὺ ἡ Ὀρθοδοξία (καὶ ὄχι ὁ ῥωμαιοκαθολικισμὸς ἤ ὁ προτεσταντισμός) νὰ γίνῃ ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ ἑλληνισμοῦ, παρὰ τὶς ἐθνικιστικὲς ἐξάρσεις τῶν Ῥώσων ποὺ στὸ ὄνομα τῆς οἰκουμενικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀρνοῦνται τὴν ἀναπόσπαστη σχέση της μὲ τὸν ἑλληνισμό. Ἀκόμη, τὰ τελευταῖα χρόνια, ὁ πρώην πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ εἶχε δηλώσει ὅτι ὁ ῥωμαιοκαθολικισμὸς εἶχε σφάλει διότι εἶχε ὑποτιμήσει, κάποια στιγμή, τὴν ἄμεση σχέση χριστιανισμοῦ καὶ ἑλληνισμοῦ. Συνεπῶς ἡ ἀποδοχὴ τῆς Δύσεως, τοὐλάχιστον ἀπὸ τὸν ΙΣΤ΄αἰῶνα, ὅταν ὁ Guillaume Budé ἵδρυσε στὸ Παρίσι τὸ Collège de France γιὰ τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἐκμάθηση τῶν ἑλληνικῶν καὶ τῶν ἑβραϊκῶν, καθιέρωνε τὸν ἀναμφισβήτητο κοινὸ ἑλληνοεβραϊκὸ πολιτισμό, παρὰ τὴν ἐπίμονη ἄρνηση τοῦ φαινομένου αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς ἀρχαιολατρικοὺς κύκλους. Ἀπὸ χιλιάδες χρόνια καὶ ἰδίως στὴν σύγχρονη ἐποχή, ἡ μελέτη τοῦ ἑλληνισμοῦ χρωστᾷ τὰ μέγιστα στοὺς Ἑβραίους ἐπιστήμονες καὶ τὰ δυτικὰ πανεπιστήμια σφίζουν ἀπὸ Ἑβραίους ἑλληνομαθεῖς καθηγητὲς ποὺ διδάσκουν τὴν ἑλληνικὴ σκέψη.
Ὁ ἑλληνικὸς ἀντισημιτισμὸς ποὺ ἀντιγράφει τὸν δυτικὸ ἀντισημιτισμὸ καὶ τὸν νεώτερο ἀραβικὸ ἀντισημιτισμό, ἐξαπολύει συνεχῶς ἐπιθέσεις κατὰ τοῦ ἑβραϊκοῦ σιωνισμοῦ, προφασιζόμενος ὅτι δὲν πρόκειται περὶ ἀντισημιτισμοῦ ἀλλὰ περὶ ἀντισιωνισμοῦ.
Ὁ σιωνισμός, ὅπως γνωρίζουμε, εἶναι ἡ ἐθνικιστικὴ ἰδεολογία τοῦ πατέρα τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, Χέρτζλ. Πέραν αὐτοῦ τοῦ ἐθνικιστικοῦ σιωνισμοῦ, ὑπάρχει καὶ ὁ ἑβραιοκεντρικὸς πλανητικὸς σιωνισμός, ὁ πλανήτης Ἰσραήλ, ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὸ περίφημο κείμενο τοῦ 1903, πλαστογραφημένο ἤ μή, τῶν Πρωτοκόλλων τῶν Σοφῶν τῆς Σιών, ποὺ παρουσιάζει σχέδιο κυριαρχίας τοῦ κόσμου ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους. Τίποτα τὸ μεμπτὸν γιὰ τοὺς Ἕλληνες. Ἀνησυχητικὸ βεβαίως γιὰ τοὺς Δυτικούς, γιατί;
Ἐγράφη ἐπανειλημμένως ὅτι ὁ Κιτσίκης ἦταν ὁ Ἕλλην Χέρτζλ. Τί ἐννοοῦσαν μὲ αὐτό; Ὅτι πέραν τῆς Μεγάλης Ἰδέας τοῦ βενιζελικοῦ ἐθνοκράτους, ὑπάρχει γιὰ τὸν Κιτσίκη ἡ ἔννοια τοῦ πλανήτου Ἑλλάς, ἔκφραση ποὺ καθιέρωσε πρὸ δεκαετιῶν καὶ ποὺ σήμερα χρησιμοποιεῖται εὐρέως ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ τύπο.
Πράγματι, βασιζόμενος στὴν Ἁγία Γραφή, φρονῶ, πρῶτον ὅτι ἡ πρώτη φράση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννου, «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος», σημαίνει «ὁ ἑλληνικὸς Λόγος» καὶ ἐπειδὴ ὁ Λόγος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι θεόπνευστη. Δεύτερον, ἡ Ἁγία Γραφὴ διδάσκει ὅτι ἐπειδὴ οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἀνεγνώρισαν τὸν Χριστὸ ὡς Μεσσία, ἔχασαν τὰ πλανητικά τους πρωτεῖα καὶ τὸ περιούσιο τοῦ λαοῦ τους ποὺ εἶχαν μέχρι τὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι οἱ Ἕλληνες ἔγιναν ἡ Νέα Ἱερουσαλήμ, ὁ νέος περιούσιος λαός. Οἱοσδήποτε παρακολουθεῖ τὴν θεία λειτουργία, ἀκούει ἐπανειλημένως ὅτι εἴμεθα τὸ Ἰσραήλ, τὸ νέο Ἰσραήλ, ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, συνεπῶς καὶ ἡ νέα Σιών.
Ὅταν ἀρνοῦμαι τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ ἐθνικιστοῦ καὶ ἐπιμένω στὴν ἔννοια τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ μὲ τὴν φράση, «Ὁ ΚΑ’αἰὼν θὰ εἶναι ἑλληνικὸς ἤ δὲν θὰ ὑπάρξῃ», τοποθετοῦμαι στὸ ἐπίπεδο τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνικοῦ σιωνισμοῦ, γράφοντας τὰ νέα πρωτόκολλα τῆς Ἑλληνικῆς Σιών παγκοσμίας ἐπικρατήσεως τοῦ ἑλληνισμοῦ, αὐτοπροσδιορίζομαι ὡς Ἕλλην σιωνιστής.
Ὁ Ἑβραῖος δὲν μισεῖ τὸν alter ego του, τὸν Ἕλληνα καὶ ὁ Ἕλλην δὲν μισεῖ τὸν Ἑβραῖο. Εἶναι ἁπλῶς θέμα ἀνταγωνισμοῦ μεταξὺ ἀδελφῶν. Καὶ ἐγὼ εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες θὰ ὑπερισχύσουμε. Τόσο ἁπλό.
