Ἆραγε, ποία εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ πίστεως καὶ φανατισμοῦ; Εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ Ἕλληνος καὶ Γραικύλου. Ὁ Ἕλλην εἶναι ἀριστοκράτης τοῦ πνεύματος καὶ τῆς καρδίας. Οὐδέποτε βωμολογεῖ, οὐδέποτε ποδοσφαιρεῖ, οὐδέποτε μισεῖ. Ὁ Γραικῦλος εἶναι ἡ πλέμπα τοῦ πνεύματος καὶ τῆς καρδίας: Βωμολογεῖ, ποδοσφαιρεῖ, μισεῖ.
Ὁ φανατισμὸς ἐμφανίζεται σὲ ὅλες τὶς ἰδεολογίες, σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες, ἁπλούστατα διότι ἡ πλειοψηφία ἀνήκει στὴν πλέμπα. Τὸ ἐξηγεῖ ὁ πλέον συντηρητικὸς τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὁ πατὴρ Ἰωάννης Ῥωμανίδης, ποὺ λέγει σὲ ἄρθρο του τοῦ τριμηνιαίου περιοδικοῦ μου, «Ἐνδιάμεση Περιοχή» (τ.8, θέρος 1998), τὸ ὁποῖο τιτλοφορεῖ, «Ἡ Ὀρθοδοξία ὄχι μόνον δὲν εἶναι θρησκεία ἀλλὰ καὶ θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τῆς θρησκείας», τὰ ἑξῆς: Ἡ θρησκεία ὅπως καὶ ἡ ἰδεολογία εἶναι πηγὴ ἐγκληματικότητος καὶ βαρβαρότητος. Ἡ Δύση εἶναι βουτυγμένη στὸ αἷμα διότι ἐξ ἀρχῆς μετέτρεψε τὴν σχέση της μὲ τὸν Θεὸ σὲ θρησκεία. Ἡ σημερινὴ διολίσθηση τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς τὴν θρησκεία τοῦ Ὀρθοδοξισμοῦ, ἀκολουθῶντας τὰ πρότυπα τοῦ καθολικισμοῦ, τοῦ προτεσταντισμοῦ, τοῦ ἰσλαμισμοῦ καὶ τοῦ ἰνδουϊσμοῦ, σπρώχνει τὴν Ὀρθοδοξία στὸ ἔγκλημα. Μόνον ὁ μοναχισμὸς θὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὸν φοβερὸ τοῦτο κίνδυνο.
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον ἡ χριστιανικὴ Δύση ποὺ ὑπέπεσε στὸν φανατισμὸ καὶ στὸ ἔγκλημα. Ὑπέπεσε ἐξ ἀρχῆς καὶ τὸ Βυζάντιο, δηλαδὴ ἡ χριστιανικὴ Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, στὰ χίλια χρόνια τοῦ βίου του. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας νὰ διαψεύσῃ ἀναμφισβήτητα γεγονότα βανδαλισμῶν, ἀκόμη καὶ ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, ἐκ τῶν τριῶν ἰεραρχῶν τῆς ἑλληνικῆς παιδείας (!), εἶχε δώσει ἐντολὴ τὸ 401, στὴν πλέμπα τῶν χριστιανῶν (κατὰ τὸν Θεοδώρητο, στὸ ἔργο του «Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία»), νὰ καταστρέψῃ τὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσσο, ἔνα ἀπὸ τὰ ἑπτὰ θαύματα τοῦ κόσμου. Στὶ 13 Ἰουλίου 399, ὁ φανατικὸς χριστιανὸς αὐτοκράτωρ Ἀρκάδιος εἶχε ὑπογράψει διάταγμα ποὺ ἔδιδε ἐντολὴ νὰ καταστραφοῦν ἀμέσως ὅλοι οἱ ἐναπομείναντες «εἰδωλολατρικοί» μὴ χριστιανικοὶ ἀρχαῖοι ναοί. Οἱ πέτρες τῶν κατεστραμένων ναῶν ἐχρησιμοποιήθησαν γιὰ τὴν ἀνέγερση χριστιανικῶν ναῶν καὶ συγκεκριμένα, στύλοι τῆς Ἁγιᾶς Σοφιᾶς στὴν Κωνσταντινούπολη προέρχονται ἀπὸ τὸν ναὸ τῆς Ἀρτέμιδος!
Στὸν ΙΕ΄αἰῶνα ὁ μεγαλύτερος φιλόσοφος τοῦ Βυζαντίου καὶ πνευματικὸς πατέρας τῆς Ἰταλικῆς Ἀναγεννήσεως, ἀρχαιολάτρης, πιστὸς τῆς ἑλληνικῆς θρησκείας καὶ συνεπῶς «εἰδωλολάτρης», καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔδειχνε, ὡς ἀριστοκράτης τοῦ πνεύματος, πλήρη ἀνεξιθρησκεία πρὸς ὅλες τὶς θρησκεῖες, καὶ ὄχι μόνον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν τούτοις φοβώμενος τοὺς διωγμοὺς τῶν φανατικῶν Βυζαντινῶν Ὀρθοδόξων, ἐκράτη μυστικὴ τὴν ὀργάνωση του στὸν Μυστρᾶ, τὴν «Φρατρία τῶν Ἑλλήνων». Παρὰ ταῦτα, ὀπαδοί του ὑπέστησαν διωγμούς.
Τὸ 1450 ἕνας ὀπαδὸς τοῦ Πλήθωνος, ὀνόματι Ἰουβενάλιος, κατεδικάσθη ἀπὸ μία ἀρχὴ τοῦ Δεσποτάτου τοῦ Μυστρᾶ ποὺ τοῦ ἔκοψε τὴν γλῶσσα καὶ τὸ δεξὶ χέρι καὶ τὸν ἔπνιξε στὴν θάλασσα. Ὁ Ἰουβενάλιος ἐκατηγορεῖτο ψευδῶς ὅτι εἶχε δολοφονήσει μοναχοὺς, ὅτι εἶχε συλήσει χριστιανικοὺς τάφους, ὅτι ἱερουργοῦσε σὲ μίαν μυστικὴ θρησκεία. Ὁ Ἰουβενάλιος ἐπῆγε στὸν θάνατο ὠς μάρτυς τῆς θρησκείας του, μὲ πολὺ κουράγιο, δηλώνοντας ὅτι πεθαίνει ὡς “μάρτυς τῆς ἀρχέγονης Ἀρχῆς τῶν Πάντων”. Ὁ Γεννάδιος ὅταν ἦταν γραμματεὺς τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ μέγας δικαστὴς, εἶχε ἐπανειλημμένως καταδικάσει τὴν εἰδωλολατρία τοῦ Μυστρᾶ. Κατὰ τὸν Γεννάδιο, μόνον οἱ Ὀθωμανοὶ ἠμποροῦσαν νὰ σώσουν τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ κῦμα αὐτὸ τῆς εἰδωλολατρίας. Ὁ Γεννάδιοςς εἶχε μάθει γιὰ τὴν ὕπαρξη τῆς εἰδωλολατρικῆς φρατρίας, ὅταν τὸ 1438, οἱ κατάσκοποί του εἶχαν πιάσει μίαν ἐπιστολὴ τοῦ Ἰουβεναλίου πρὸς ἕναν φίλο του, ὅπου ἐγένετο λόγος γιὰ μίαν “φρατρία τῶν Ἑλλήνων” ποὺ ἐκήρυτταν τὸν πολυθεϊσμὸ καὶ ὅπου ἐδίδοντο τὰ ὀνόματα μερικῶν μελῶν της. Ὁ ἀρχηγὸς τῆς φρατρίας ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Πλήθων. Τὸ βιβλίο τῆς φρατρίας ἦταν ἕνα μυστικὸ βιβλίο τοῦ Πλήθωνος ποὺ σήμερα εἶναι δημοσιευμένο καὶ ποὺ ἔχει τίτλο, Πλήθωνος Νόμων συγγραφή, καὶ ποὺ ἀρχίζει ὡς ἑξῆς : “Ἡ βίβλος αὐτὴ περιέχει τὴν θεολογία κατὰ Ζωροάστρην καὶ Πλάτωνα”. Ὁ μέγας ἐμπνευστὴς τῆς φρατρίας ἦταν ὁ αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου Ἰουλιανὸς, ὁ ἐπωνομαζόμενος ὁ Παραβάτης ἤ Ἀποστάτης.
Οἱ σημερινοὶ φανατικοὶ τῆς θρησκείας, ἀσχέτως ἐὰν εἶναι μουσουλμᾶνοι, φέρονται μὲ τὸν ἴδιο τρόπο μὲ τοὺς φανατικοὺς χριστιανοὺς τοῦ παρελθόντος, κατεδαφίζοντας κάθε εἰδωλολατρικὸ ναὸ τῆς Ἀρχαιότητος στὴν Μέση Ἀνατολή. Τοὐλάχιστον ὁ Παρθενὼν εἶχε σωθῇ, παρὰ τὸ διατάγμα τοῦ Θεοδωσίου Β΄, τὸ 435, γιὰ τὸ κλείσμο ὅλων τῶν εἰδωλολατρικῶν ναῶν, ὅταν εἶχε μετατραπῆ σὲ χριστιανικὴ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας ποὺ εἶχε ἐγκαινιάσει ὁ Ἰουστινιανὸς καὶ ἀργότερα σὲ μοναστήρι Μεβλεβήδων. Σήμερα, ὅταν οἱ τζιχαδιστὲς καταλάβουν τὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ λιασθοῦν στὴν Ὁμόνοια θὰ κατεδαφίσουν ὁλοσχερῶς τὰ μνημεῖα τῆς Ἀκροπόλεως, δηλαδὴ τὸ ὑπέρτατο σύμβολο τοῦ πλανητικοῦ πολιτισμοῦ. Καὶ αὐτὸ θὰ τὸ χρωστᾶμε στὴν ἐγκληματικὴ πολιτικὴ τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων, σύμβολο τῆς ὁποίας κατέστη κάποια ἀσχημονοῦσα ὑπουργός, ὀνόματι Τασία Χριστοδουλοπούλου.
