Ὁ ἑλληνικὸς τύπος ἔχει μεγάλο πλοῦτο ἐφημερίδων σὲ σχέση μὲ τὴν φτώχεια τοῦ τύπου μεγάλων χωρῶν ὅπως τοῦ Καναδᾶ, στὴν πρωτεύουσα τοῦ ὁποίου, τὴν Ὀττάβα, κυκλοφοροῦν μετὰ βίας τρεῖς καθημερινὲς ἐφημερίδες, δύο ἀγγλόφωνες καὶ μία γαλλόφωνη. Ὁ ἑλληνικὸς τύπος διαιρεῖται σὲ φιλελεύθερο τύπο, κομματικὸ τύπο, λαϊκιστικὸ τύπο, θρησκευτικὸ τύπο, κατινίστικο τύπο, ἀθλητικὸ τύπο. Ὑπάρχει τέλος μία ἄλλη κατηγορία, ἄκρως περίεργη, ποὺ ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ μία καὶ μοναδικὴ ἡμερησία ἐφημερίδα, τὴν «Ἐλεύθερη Ὥρα», τὴν ὁποία ἀποκαλῶ προφητικὸ τύπο.
Στὴν Ἑλλάδα τοῦ ῥασιοναλισμοῦ τοῦ Διαφωτισμοῦ μὲ τὴν βολταιριανή της νοοτροπία, ἡ ἐφημερίδα αὐτὴ γελοιοποιεῖται συστηματικά, ἰδίως ἀπὸ τὸ φιλελεύθερο συγκρότημα τοῦ Σκάϊ-Καθημερινὴ μὲ τὴν εἰρωνικὴ ἀναφώνιση «Ὥ γέροντα, τὴν εὐχή σας!» Σημειωτέον ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος καθηγητὴς Χρῆστος Γιανναρᾶς, ὁ ὁποῖος βασίζει τὴν σταδιοδρομία του στὸν ἀντιφραγκισμό, ἀρθογραφεῖ τώρα καὶ χρόνια στὴν πλέον φραγκοφιλελεύθερη ἐφημερίδα, τὴν Καθημερινή.
Στὴν πραγματικότητα, ἡ μοναδικότητα τῆς «Ἐλεύθερης Ὥρας» βασίζεται στὴν πλέον μακρόχρονη παράδοση τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους χρησμοὺς τῆς Πυθίας ποὺ ἠκολουθοῦντο πιστὰ ἀπὸ τοὺς στρατηγοὺς καὶ τοὺς βασιλεῖς τῶν ἑλληνικῶν πόλεων ἕως τὶς προφητεῖες τῶν γερόντων καὶ ἁγίων ποὺ ἠκολουθοῦντο ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς τοῦ Βυζαντίου, τοὺς προύχοντες τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ Ὀθωμανίας (ἅγιος Κοσμᾶς), καὶ τοὺς σημερινοὺς ἑλληνοκεντρικοὺς τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν (ἅγιος Παΐσιος, ὁ ὁποῖος γελοιοποιεῖται ἀπὸ τοὺς κύκλους τῶν φιλελευθέρων ὡς ἅγιος Παστίτσιος).
Μία δημοσιευμένη διδακτορικὴ διατριβὴ τῆς Κατερίνας Καραπλῆ, καθηγητρίας Βυζαντινῆς Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μὲ τίτλο, «Κατευόδωσις Στρατοῦ: Ἡ ὀργάνωση καὶ ἡ ψυχολογικὴ προετοιμασία τοῦ βυζαντινοῦ στρατοῦ πρὶν ἀπὸ τὸν πόλεμο» (Ἐκδόσεις Μυρμιδόνες, 2010) μᾶς κατατοπίζει στὸ θέμα τῶν σχέσεων τῆς βυζαντινῆς πολιτείας μὲ τὶς προφητεῖες τῶν γερόντων τῶν μοναστηρίων, ὡς συνέχεια τῶν χρησμῶν τῶν Δελφῶν. Διαβάζουμε λοιπόν:
«Οἱ αὐτοκράτορες καὶ οἱ στρατηγοὶ ζητοῦσαν ὄχι μόνον τὴν εὐχὴ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸν πόλεμο ποὺ ἄρχιζαν, ἀλλὰ καὶ τὴν πρόγνωσή τους, γιὰ τὴν ἔκβαση (πρβλ. τοὺς χρησμοὺς τῆς Πυθίας)… Τὴν σφαγὴ τῶν βυζαντινῶν στρατευμάτων στὴν Ἀγχίαλο τὸ 917, προφήτευσε ὁ ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Μαλεϊνός, ὁ συγγενὴς τῆς οἰκογενείας τῶν Φωκάδων, παρεμβαίνοντας ἔτσι ἔμμεσα στὰ πολιτικὰ πράγματα… Καὶ τὴν ἀνάκτηση τῆς Κρήτης λεγόταν ὅτι εἶχε προφητεύσει ἤδη παλαιότερα ἕνας μοναχός, ὁ ὅσιος Λουκᾶς ὁ Στειριώτης, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Βίος του… Ἡ ἔκβαση μίας ἐπιχειρήσεως ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ ἤ ὄχι τοῦ αὐτοκράτορος ἤ τοῦ στρατηγοῦ στὶς ἐντολὲς τοῦ ἁγίου. Ὁ Ἡράκλειος, πρὶν ἀπὸ τὴν πρώτη του σύγκρουση μὲ τοὺς Πέρσες, τὸ 613, προειδοποιεῖται ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεόδωρο Συκεῶν ὅτι θὰ ἡττηθῇ, ἐπειδὴ ἀρνήθηκε νὰ δεχθῇ τὰ δῶρα του. Ὁ Κωνσταντῖνος Ζ΄ ἀλληλογραφοῦσε συχνὰ καὶ συμβουλευόταν, ἀκόμη καὶ γιὰ στρατιωτικὰ ζητήματα, τὸν ἅγιο Παῦλο τὸν νεώτερο, ἀσκητὴ στὸν Λάτρο, ὁ ὁποῖος κατ’ἐπανάληψιν τὸν εἶχε ἀποτρέψει ἀπὸ πολεμικὲς ἐξορμήσεις, ὅταν προέβλεπε κακὴ ἔκβαση. Ἡ ἀποτυχία τῆς ἐκστρατείας τῆς Κρήτης, τὸ 949, ὀφείλεται, κατὰ τὸν βιογράφο, στὸ ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ ἀγνόησε τὶς προειδοποιήσεις τοῦ ἁγίου… Στὴν ὑπακοὴ τοῦ στρατηγοῦ στὸν μοναχὸ ὀφείλεται ἡ νίκη στὸν Λαλακάοντα»(σ. 53-60).
Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ ἀμερικανικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες μελετοῦν τὶς προφητεῖες τῶν Ὀρθοδόξων γερόντων καὶ ἁγίων γιὰ νὰ συλλέξουν πληροφορίες σχετικὲς μὲ τὴν γεωπολιτικὴ πορεία τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς. Ἄς ἀφήσουμε λοιπὸν τοὺς τετραγωνισμένους στὴν σκέψη Ἕλληνες δημοσιογράφους νὰ ἀσχολοῦντια μὲ τὶς στατιστικὲς τῶν μνημονίων μὲ στόχο τὴν πλήρη ἀποβλάκωση τῆς μᾶζας τῶν Ἑλλήνων.
