Χωρὶς ὅπλα δύνασαι νὰ ἐπιτύχῃς μεταρρύθμιση ἐντὸς συστήματος. Χωρὶς ὅπλα δύνασαι νὰ ἐπιτύχῃς προσωπικὴ πνευματικὴ ἐπανάσταση στὰ μοναστήρια. Ὅμως μέσα στὴν κοινωνία ἐπανάσταση χωρὶς βία, δηλαδὴ χωρὶς ὅπλα εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατη.
Στοὺς πρώτους αἰῶνες μ.Χ. ὁ χριστιανισμὸς ἐπορεύθη χωρὶς βία, συνεπῶς ἀνεπιτυχῶς. Στὸν Δ΄ αἰῶνα ἐνεφανίσθη ἕνας στρατηγός-αὐτοκράτωρ, ὁ Κωνσταντῖνος, ὁ ὁποῖος γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ ἀπόλυτη ἐξουσία κατατροπώνοντας τὸν συναυτοκράτορά του, τὸν Μαξέντιο, τὸ 312, ἀδελφὸ τῆς συζύγου του, ἐχρησιμοποίησε τοὺς χριστιανοὺς ὁπλῖτες του κάνοντάς τους νὰ πιστεύσουν ὅτι εἶχε ἰδῆ τὸν σταυρὸ νὰ τοῦ προστάζῃ νὰ νικήσῃ. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπεκεφάλισε τὸν Μαξέντιο, ἐκάρφωσε τὴν κεφαλή του ἐπάνω σὲ παλοῦκι καὶ τὴν περιέφερε στοὺς δρόμους τῆς Ῥώμης. Ἔκτοτε ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησία ἐβασίλευσε ἐπὶ τῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὴν βία καὶ…σωστά!
Ὁ ἑβραϊκὸς λαὸς, ὅπως καὶ ὁ ἑλληνικός, ἐθεώρει τὸν ἑαυτό του περιούσιο. (Καὶ οἱ δύο σωστά). Στοὺς νεωτέρους χρόνους ὁ ἑβραϊκὸς λαὸς ἐπέτυχε ἐνῷ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀπέτυχε. Γιατί; Διότι ὁ πρῶτος ἔκαμε ἐπανάσταση, χρησιμοποιῶντας βία, σὲ τρεῖς φάσεις: Πρώτη φάση: Ἐπάνοδος τοῦ λαοῦ στὴν Παλαιστίνη, κυριεύοντάς την μὲ ἔνοπλη τρομοκρατία, μέχρι τὸ 1948. Δεύτερη φάση: Ἐγκαθίδρυση σπαρτιατικοῦ στρατιωτικοῦ σοσιαλισμοῦ μὲ τὰ κιμπούτς, μετὰ τὸ 1948. Τρίτη φάση: Παγκοσμία ἐξάπλωση, μετατρέποντας τὴν τοπικὴ Μεγάλη Ἰδέα τοῦ ἑβραϊκοῦ ἐθνικισμοῦ, ὀνόματι σιωνισμός, σὲ παγκόσμιο σιωνισμό, ἀγκυροβολημένο σὲ μία μεγάλη δύναμη, τὶς ΗΠΑ, ὑπὸ τὴν ὀνομασία ἀγγλοσιωνισμὸ καὶ ὑποχρεωτικὰ συνεργαζόμενο μὲ τὸν καπιταλισμό.
Ἡ ἀντιγραφὴ μοντέλων δὲν εἶναι ποτὲ ἐπιτυχής. Ἡ Ἑλλὰς δὲν δύναται ποτὲ νὰ γίνῃ Δανία, Ἑλβετία ἤ Ἰσραήλ. Πρέπει νὰ οἰκοδομήσῃ τὸ ἰδικό της μοναδικὸ πρότυπο. Ὅμως, μὲ ἀκραία ἐπανάσταση, συνεπῶς, ὑποχρεωτικά, μὲ τὴν βία τῶν ὅπλων.
Τὸ ἑλληνικὸ μοντέλο ποὺ προέτεινα και συνέχισα νὰ προτείνω σὲ ὅλη μου τὴν σταδιοδρομία εἶναι πολὺ συγκεκριμένο: Πολιτισμικά: Ἐνδιάμεση Περιοχή καὶ Ἑλληνοτουρκισμός (Βλέπε τὴν διατριβὴ τοῦ Χρήστου Κυπραίου, “The Ideology of Hellenoturkism, from George of Trebizond to Dimitri Kitsikis”, Bilgi University, Κωνσταντινούπολη, 2015). Πολιτικά: Ἑλληνοτουρκικὴ Συνομοσπονδία ὡς νεωτέρα μορφὴ τῆς Βυζαντινωθωμανικῆς (βυζαντινω… μὲ ὠμέγα) Αὐτοκρατορίας. Καθεστωτικά: Ἀπόλυτη μοναρχία, ὁλοκληρωτισμός, ἐθνικομπολσεβικισμός. Γεωπολιτικά: Θάλασσα περιστοιχισμένη μὲ στεριά, δηλαδὴ κράτος τοῦ Αἰγαίου βασισμένο στὴν ἀγγλοσαξωνικὴ θαλασσία δύναμη, τὶς ΗΠΑ καὶ τὸ Ἰσραήλ. Παγκοσμικά: Πολυκεντρικὸ καὶ ὄχι Διπολικὸ σύστημα Μεγάλων πολιτικῶν Συνόλων, πέραν τῶν ἐθνοκρατῶν, στὸ ὁποῖο θὰ ἐντάσσεται καὶ ἡ Ἑλληνοτουρκικὴ Συνομοσπονδία. Θρησκευτικά: Παλαιοημερολογιτικὴ Ὀρθοδοξία συνδεδεμένη μὲ τὴν Βαλκανικὴ καὶ Ῥωσικὴ Ὀρθοδοξία, συνεργαζομένη μὲ τὸν Ἀλεβισμὸ καὶ τὴν Ἑλληνικὴ (Ἀρχαία) Θρησκεία. Γλωσσικά: Παγκοσμιοποίηση τῆς ἑλληνικῆς πολυτονικῆς παραδοσιακῆς γλώσσας μέσῳ πολιτισμικοῦ ἑλληνικοῦ σιωνισμοῦ, βασισμένη στὴν αὐτονόητη παγκοσμία ἀποδοχὴ ἀπὸ χιλιάδων ἐτῶν τοῦ ἑλληνικοῦ Λόγου. Κοινωνικά: Συνεργασία μὲ τὸ ἑλληνικὸ πλοιοκτητικὸ κεφάλαιο καὶ μέσῳ αὐτοῦ ἐπιρροὴ ἐπὶ τοῦ παγκοσμίου τραπεζικοῦ συστήματος. Ὑπαγωγὴ τοῦ ἑλληνικοῦ ἰδιωτικοῦ κεφαλαίου στὴν πολιτικὴ βούληση χωρὶς ὑπέρμετρες ἐθνικοποιήσεις. Πνευματικὰ καὶ Παιδευτικά: Ἀριστοκρατικὴ πλατωνικὴ παιδεία. Ἰδιωτικὰ Πανεπιστήμια. Ἐξαφάνιση τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ τῶν κλειστῶν ἐπαγγελμάτων. Μετατροπὴ τοῦ ἑλληνοτουρκικοῦ χώρου σὲ παγκόσμιο πνευματικὸ κέντρο, γύρω ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ τὴν Βασιλεύουσα.
