Τὸ ὅτι ὁ Ἕλλην εἶναι ὁ περιούσιος λαὸς σὲ τοῦτον τὸν πλανήτη ἔχει θεολογικῶς ἀποδειχθῆ : Ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν ἠστόχησε καὶ ἐσταύρωσε τὸν Χριστό, ἀπώλεσε αὐτομάτως, μὲ τὴν πράξη του αὐτή, τὴν μέχρι τοῦδε δικαιολογημένη προνομιοῦχο θέση του ὡς περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Νέο Ἰσραὴλ ἀνεδείχθη ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός -καί ὄχι ὁ αἱρετικὸς χριστιανός ὅπως ὁ παπικὸς ἤ ὁ διαμαρτυρόμενος- ὁ ὁποῖος ἀντὶ τῶν ἑβραϊκῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐχρησιμοποίησε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ συνθέτοντας τὸν χριστιανισμὸ μὲ τὸν ἑλληνισμό, ἐδημιούργησε γιὰ τὸν πλανήτη, τὴν κιβωτὸ τῆς Ῥωμηοσύνης, τοῦ ἑλληνωρθοδόξου δηλαδὴ πολιτισμοῦ πού, ναὶ μὲν χρησιμοποιεῖ καὶ τὰ ῥωσικὰ καὶ τὶς ἄλλες ἐθνικὲς γλῶσσες, δὲν παύει ὅμως νὰ βασίζεται στὴν ἑλληνικὴ καὶ τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς κόσμου ὁ διανοούμενος τῆς σειρᾶς, παντοῦ ἀνὰ τὴν γῆν -ἀλλὰ ἰδιαιτέρως στὸν πεπτοκῶτα σημερινὸ ἑλληνικὸ λαό- γιὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν παντελῆ ἔλλειψη δημιουργικότητος ποὺ τὸν διακρίνει, καταφέρεται κατὰ τῶν δημιουργῶν, χλευάζοντάς τους ὡς ἀνισορρόπους καὶ ἐξηγῶντας, μὲ ψευδοφροϋδικὰ ἐπιχειρήματα, τὶς ἀνησυχίες τῶν δημιουργῶν αὐτῶν, ὡς προϊόντα ἀρρωστημένων στερήσεων καὶ ὁρμῶν. Στὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση ὁ ἀποτελεσματικώτερος τρόπος ἐξουδετερώσεως τῶν σκεπτομένων πολιτικῶν ἀντιπάλων ἦτο νὰ τοὺς ἀνακηρύξουν ψυχοπαθεῖς καὶ νὰ τοὺς ἐγκλείσουν σὲ φρενοκομεῖα. Οἱ ΗΠΑ ἠκολούθησαν τὸ σοβιετικὸ παράδειγμα καὶ μὴ δυναμένοι νὰ ἀποκρούσουν τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ ῥωμαιοκαθολικοῦ, πολωνικῆς καταγωγῆς Ἀμερικανοῦ ἀγωνιστοῦ τρομοκράτου, γνωστοῦ ὡς “ὁ παμβομβιστὴς”, Θεοδώρου Καζύνσκι, τὸν ἀνεκήρυξαν παράφρονα. Ὁ Γεώργιος Μαλοῦχος, σὲ ἄρθρο του στὴν Καθημερινή τῆς 20-08-2002, μὲ τίτλο, “Μάρξ, Μπακούνιν ἤ Φρόϋντ;” ἐπωφελήθη τοῦ θέματος τῆς τρομοκρατικῆς ὀργανώσεως 17Ν γιὰ νὰ γράψη τὰ ἑξῆς φαιδρά : “Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ εἰπῇ κανεὶς ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐταλάνισαν τὴν Ἑλλάδα καὶ κάποτε κόντεψαν νὰ τὴν πετάξουν ἀπὸ τὸν δυτικὸ κόσμο τὰ τελευταῖα σχεδὸν τριάντα χρόνια, ἴσως νὰ μὴν εἶχαν συμβῆ ἄν ὁ Γιωτόπουλος δὲν εἶχε νὰ ἀναμετρηθῇ μὲ τὴν ἄνοδο καὶ τὴν πτώση, τὴν ἰσχυροποίηση καὶ τὴν ἀπαξίωση τοῦ πατέρα του στὸν χῶρο τῆς Ἀριστερᾶς… Καλές, λοιπόν, οἱ ΠΑΜΚ, οἱ ΚΝΕ καὶ οἱ διάφορες ΜΛ, ΛΜ κοκ., ἀλλὰ ἐὰν εἶχε βρεθῆ κι ἕνας χριστιανὸς νὰ τοὺς πάῃ στὸν ψυχολόγο” !
Ἡ ἰδια «σοβαρή» ἐφημερίδα, ἐτιτλοφόρει ἄρθρο τοῦ Ἀντώνη Καρακούση γιὰ τὸν Γιωτόπουλο : “Οἱ περίεργες συναντήσεις τοῦ παράφρονος τῆς 17Ν”, ὁ ὁποῖος καὶ ἔκλεινε τὸ ἄρθρο του μὲ τὴν ἑξῆς φράση : “Τὰ ὑπόλοιπα ἀνήκουν στὴν ἁρμοδιότητα τοῦ ψυχιάτρου ὑπουργοῦ Ὑγείας κ. Στεφανῆ”. Ἐν τῷ μεταξύ, δεκάδες ἑκατομμύρια εἶναι οἱ νεκροὶ ἀπὸ τὴν σώφρονα, μὴ παράφρονο δράση τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους, καθοδηγητοῦ τῆς ἑλληνικῆς ἀντιτρομοκρατικῆς δράσεως, ὡς καὶ τῆς ἀντιτρομοκρατικῆς δράσεως τῶν ἐκπαιδευμένων ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανοὺς ἀνὰ τὸν κόσμον. Π.χ. “κλεισμένοι σὲ μεταλλικὰ κοντέϊνερ, μὲ τὰ ὁποῖα μετεφέροντο στὸ βόρειο Ἀφγανιστάν, ἐπέθαναν ἀπὸ ἀσφυξία τοὐλάχιστον χίλιοι μαχητὲς Ταλιμπάνοι, ὅπως ἀναφέρει τὸ ἀμερικανικὸ περιοδικὸ Newsweek… Οἱ ἀμερικανικὲς δυνάμεις ἐγνώριζαν τὴν κτηνώδη διαδικασία μεταφορᾶς αἰχμαλώτων πολέμου, ποὺ χρησιμοποιοῦσε ὁ φιλικῶς πρὸς αὐτὲς προσκείμενος πολέμαρχος τῆς Βορείου Συμμαχίας, Ἀμπντοὺλ Ρασὶντ Ντοστούμ” ( Καθημερινή, 20-08-2002).
Ἡ ἱστορία τοῦ ἑλληνικοῦ κρατιδίου μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ οἰκοδόμηση κατασταλτικῶν μέτρων κατὰ τῶν δημιουργῶν, ὀφείλεται πρωτίστως στοὺς φιλελευθέρους καὶ σοσιαλδημοκρατικοὺς κύκλους. Ὁ ὀχετὸς ποὺ ξεχείλησε ἀπὸ Τὸ Βῆμα, τὴν Καθημερινὴ καὶ τὸ Σκάϊ, ἀπαιτῶντας νὰ δικασθῇ ὁ Βαρουφάκης γιὰ σύσταση ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως, ὑπεστηρίχθη ἀπὸ τὴν σωρεία τῶν μετρίων σὲ ἀνάστημα Ἑλλήνων συναδέλφων του καθηγητῶν πανεπιστημίου ποὺ ἁπλῶς τὸν φθονοῦν καὶ δὲν τολμοῦν νὰ ἐμφανισθοῦν μὲ πολύχρωμα πουκάμισα.
Στὸ κυριακάτικο Βῆμα, ὁ ἀπίθανος σὲ κυνισμό, σοσιαλδημοκράτης ὑπουργὸς προστασίας τῆς ἀστυνομίας, Γιάννης Πανούσης, ἐδήλωσε: «Ὕπενθυμίζω ὅτι τὸ Σύνταγμα καὶ οἱ νόμοι στηρίζουν τὴν ἀστικὴ κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία, τὴν λαϊκὴ κυριαρχία καὶ ὄχι τὴν λαϊκὴ δημοκρατία. Ἔχουμε ἀλλαγὴ κυβέρνησης, ὄχι ἀλλαγὴ πολιτεύματος».
Δὲν ἠδύνατο νὰ εἶναι ὁ Πανούσης πιὸ ξεκάθαρα μπάτσος. Καὶ παίρνοντας φόρα, ἐκατηγόρησε τὸν Βαρουφάκη ὅτι «διέπραξε τὸ ἀδίκημα τῆς ἐσχάτης προδοσίας», ἐπειδὴ εἶναι «ὑπόλογος γιὰ τὴν ἀποσταθεροποίηση τοῦ νομίσματος καὶ κατ’ἐπέκτασιν τὴν διατάραξη τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης»(!) Μόνον γιὰ προδοσία τῶν ἀρχῶν τοῦ κόμματός του δύναται νὰ κατηγορηθῇ ὁ Τσίπρας ποὺ ἐπέλεξε τέτοιον ὑπουργό.
Ἀλλὰ τὸ ἔσχατο πρόσχημα ἀποδομήσεως τῆς προσωπικότητος τοῦ Βαρουφάκη ἀπὸ τὰ βοθροκάναλα τοῦ Κολωνακίου εἶναι ὅτι παρουσιάζει συμπτώματα σχιζοφρενείας ἐπειδὴ εἶναι διαφορετικὸς καὶ δημιουργικός. Μακάρι αὐτὸ νὰ ἀληθεύῃ ἄν καὶ παρὰ τὶς πολύμηνες ταχυδακτυλουργίες του στὶς Βρυξέλλες ἔπρεπε νὰ γνωρίζῃ ὅτι μόνον μὲ βιαία ἐπανάσταση δύναται κανεὶς νὰ ἀναμετρηθῇ μὲ τὸ διεθνὲς τοκογλυφικὸ σύστημα. Καὶ θεωρητικά, τοὐλάχιστον, δύο εἶναι στὴν Ἑλλάδα τὰ ἐπαναστατικὰ κινήματα: τὸ ΚΚΕ καὶ ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ ποὺ τελευταῖα ὁμιλοῦν τὴν ἴδια γλῶσσα. Ἀλλὰ τί νὰ τὴν κάνῃς τὴν ὁμίλία χωρὶς ὅπλα;
