Τέρμα στὸ ἑλληνικὸ πρόβλημα. Ἡ Ἑλλὰς ἐπεραίωσε ἐπιτυχῶς τὸ ἔργο της ποὺ ἦταν ἡ ἀνατίναξη τοῦ οἰκοδομήματος τῆς ΕΕ ποὺ γιὰ πολλοστὴ φορὰ ὁ εὐρωπαϊκὸς ἰμπεριαλισμός, τὰ τελευταῖα διακόσια χρόνια, εἶχε προσπαθήσει, μὲ συνεχεῖς ἀποτυχίες, νὰ οἰκοδομήσῃ.
Ναπολέων, Λατινικὴ Νομισματικὴ Ἕνωση (ΛΝΕ 1865-1927), Κουντενχόβε-Καλλέργης, Ἀριστείδης Μπριάν, Χίτλερ, Jean Monnet καὶ οἱ Εὐρωκράτες συνεχιστὲς τοῦ Jean Monnet, ὡς λέσχη τῶν Δυτικῶν Εὐρωπαϊκῶν κρατῶν ποὺ εἶχαν ἀπωλέσει τὶς ἀποικίες τους στὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Ἀσία καὶ ἐπάσχιζαν νὰ τὶς ἀντικαταστήσουν μὲ τὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, μετὰ τὸν διαμελισμὸ τῶν δύο πολιτικῶν μεγαθηρίων τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς, τῆς Ὀθωμανίας καὶ τῆς Σοβιετίας, διακόσια χρόνια ἀδυσωπήτου ἰμπεριαλισμοῦ ποὺ εἶχε ξεκινήσει μὲ τὸν Mayer Amschel Rothschild (1744-1812) χρηματοδότη τῶν ναπολεοντίων πολέμων.
Ὁ στρατηγὸς ντὲ Γκώλ, προσεπάθησε νὰ σταματήσῃ τὴν ξέφρενη αὐτὴ ἐπέκταση τῶν εὐρωπαϊκῶν μεταποικιακῶν δυνάμεων γιὰ ἀποικιοποίηση τῆς διαμελισμένης Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ἀλλὰ χωρὶς ἐπιτυχία. Ὁ Jean Monnet (1888-1979), Γάλλος τεχνοκράτης στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀμερικανικῶν συμφερόντων καὶ πατέρας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, εἶχε ἱδρύσει τὸ 1929, στὸν Ἅγιο Φραγκῖσκο, τὴν Bancamerica καὶ μετὰ τὴν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εἶχε ἐπιστρέψει ἀπὸ τὶς ΗΠΑ γιὰ νὰ ἑνώσῃ τὶς οἰκονομίες τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Γερμανίας πρὸς ὄφελος τῶν Ἀγγλοσαξώνων, μὲ σταδιακὴ ἐξαφάνιση τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐθνοκρατῶν καὶ μὲ σκοπὸ νὰ ἐναντιωθῇ στὸν στρατηγὸ ντὲ Γκώλ, ὑπερασπιστὴ μίας Εὐρώπης τῶν ἐθνοκρατῶν. Ὁ ντὲ Γκὼλ τὸν εἶχε χαρακτηρήσει «un petit financier à la solde des Américains» (ἕνας πληρωμένος ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανοὺς ἐπιχειρηματᾶκος).
Ὁ στρατηγὸς ντὲ Γκὼλ μέχρι τὸν θάνατό του τὸ 1970 εἶχε ἐναντιωθῆ στὴν εἴσοδο τῆς Ἀγγλίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ὡς ἠπειρωτικὸς ἡγέτης ἀντίθετος στὴν θαλασσία ἀγγλοσαξωνικὴ περίπτυξη. Περιέργως, ἡ Ἀγγλία ἀργότερα ἀπεδείχθη σύμμαχος τοῦ γκωλλισμοῦ, στὴν προσπάθειά της νὰ φρενάρῃ τὴν ἠπειρωτικὴ ὁμοσπονδοποίηση τῆς Εὐρώπης πέραν τῶν ἐθνοκρατῶν, ἐφ’ὅσον ἀπὸ πάντα ἦταν ἀντίθετη σὲ μία βοναπαρτικὴ Εὐρώπη. Ἔτσι σήμερα, ἡ γκωλλίστρια Μαρὶν Λεπὲν εὐθυγραμμίζεται μὲ τὸν βρεταννικὸ εὐρωσκεπτικισμὸ καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ποὺ εἶχε προωθηθῆ ἀπὸ τὶς ἀγγλοσαξωνικὲς θαλασσίες δυνάμεις, ἀλλὰ εἶχε περάσει στὰ χέρια τῶν εὐρωκρατῶν, διαμελίζεται μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἰδίων αὐτῶν ἀγγλοσαξωνικῶν δυνάμεων.
Τὸ θανάσιμο λάθος τῶν τεχνοκρατῶν-εὐρωκρατῶν τῶν Βρυξελλῶν, προῆλθε ἀπὸ τὴν ἰμπεριαλιστική τους βουλιμία. Ἀντί νὰ παραμείνουν στὴν ἀρχική τους Ἕνωση Ἄνθρακος καὶ Χάλυβος τοῦ 1952, τῶν ἕξι πλέον ἀνεπτυγμένων χωρῶν τῆς δυτικοευρωπαϊκῆς χερσονήσου, ἤτοι τοὺς 3 μεγάλους (Γαλλία-Γερμανία-Ἰταλία) καὶ τοὺς 3 μικρούς (Βέλγιο, Ὁλλανδία, Λουξεμβοῦργο), ξεκίνησαν μία τρελλὴ πορεία πρὸς Ἀνατολάς, καταπίνοντας διαδοχικὰ ὅλες τὶς ὑπανάπτικτες χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, τῆς πρώην Ὀθωμανίας καὶ Σοβιετίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βάλουν φίδι στὸν κόρφο τους, τὴν Ἑλλάδα ποὺ σήμερα ὡς καμικάζι τοὺς ἀνατινάζει στὸν ἀέρα μὲ τὴν βοήθεια τῶν Ἀγγλοσαξώνων! Γιὰ πολλοστὴ φορὰ ἡ προσπάθεια εὐρωπαϊκῆς ἑνωποιήσεως ἀπέτυχε καὶ ἤδη ἡ Δυτικὴ Εὐρώπη διαιρεῖται μεταξὺ βορρᾶ καὶ νότου ἕως ποὺ τὸ Δ΄ Ῥάϊχ παραμείνῃ ἀπομονωμένο μὲ τοὺς βορείους δορυφόρους του καὶ τὸ συρρικνωμένο εὐρωμᾶρκο.
Αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς ῥόλος τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ εἴμεθα ὑπερήφανοι καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο ἡ Ἀνθρωπότης θὰ μᾶς εὐγνωμονῇ. Γιὰ μίαν άκόμη φορὰ θυσιαζόμεθα γιὰ τὰ ἀντιιμπεριαλιστικὰ ἰδανικὰ τῆς ἀνθρωπότητος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Λατινικὴ Ἀμερικὴ μᾶς παρακολουθεῖ μὲ θαυμασμό. Ὁ Βαρουφάκης ὡς μεγαλοφυὴς ἀναρχικὸς εἶχε ἐτοιμάσει τὸ μπουρλότο!
