208 – Γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἦλθε ἡ ὥρα τῶν ἄκρων

Ἐδῶ ποὺ εἴχαμε χάσει κάθε ἐλπίδα γιὰ τὴν χώρα μας ὅτι ἠδύνατο ποτὲ νὰ μεγαλουργήσῃ καὶ πάλι, ἐδῶ ποὺ διεπιστώναμε τὴν ἀφόρητη παρακμή της, αἰφνιδίως, ἀρχὲς Ἰουλίου τοῦ 2015 ἐγένετο τὸ θαῦμα. Ἡ Ἑλλάς, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, ἀφοῦ ἐπέρασε ἀνεπιστρεπτεὶ τὸν Ῥουβίκωνα, καὶ κατευθυνομένη πρὸς τὴν αἰωνία πόλη τῆς Ῥώμης, μὲ σιδερένια γροθιά, διέλυσε τὶς ἀκρίδες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ συρφετοῦ τῶν ἡγετίσκων τῆς Εὐρώπης, μὲ τὰ γραφικὰ ὀνόματα Μέρκελ, Ὁλλάντ, Ντράγκι, Ντάϊσελμπλούμ, Γιουνκέρ.

Μὲ λαοκρατία, αὐτοκρατορικὸ δημοψήφισμα, ἀποφασισμένη νὰ ἐξασκήσῃ ἐπαναστατικὴ βία, νὰ πάῃ στὰ ἄκρα, σὲ ὁλοκληρωτικὲς λύσεις, πέραν τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ, νὰ ὑποτάξῃ τὸ Κολωνάκι, νὰ περάσῃ μέσα ἀπὸ τὸ αἷμα σὲ λυτρωτικὲς λύσεις, ὁ Γραικῦλος μεταμορφώνεται σὲ ἥρωα, βαραίνει ἡ πατημασιά του καὶ στὸν διάβα του ἡ Εὐρώπη τῶν μετριοτήτων τρέμει.

Ξεχασμένη ἡ ἐποχὴ ποὺ ὡς σημιτικὸς λωποδυτάκος ἐχάλκευε τὶς στατιστικὲς γιὰ νὰ εἰσέλθῃ ὡς λακὲς στὴν εὐρωπαϊκὴ οἰκία τῶν τεχνοκρατῶν, αὐτὴν ποὺ ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ μεγαλείου του ὁ στρατηγὸς ντὲ Γκὼλ κατεκεραύνωνε ὡς συνονθήλευμα μὴ ἐκλεγμένων εὐροκρατῶν. Αὐτὸς εἶχε ἐπιστρέψει στὴν ἐξουσία, στὶς 13 Μαΐου 1958 μὲ πραξικόπημα καὶ μὲ πραξικόπημα ἐτοιμάζεται ὁ Ἕλλην ντὲ Γκὼλ νὰ ἀναλάβῃ τὴν ἀρχὴ γιὰ νὰ σκουπίσῃ τὶς ἀκαθαρσίες τῶν πολιτικάντηδων.

Ὅλες οἱ μεγάλες ἀλλαγές, ὅλες οἱ ἐπαναστάσεις γίνονται μὲ τὴν ἄσκηση βίας, γίνονται μὲ παραξικοπήματα, γίνονται μὲ λαοκρατία. Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτο ἐστὶ τὸ αἷμα μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

Καὶ οἱ ἁμαρτίες τῶν Ἑλλήνων εἶναι τεράστιες, εἶναι ἀκατανόμαστες. Σὰν τὸν Πέτρο ποὺ τρεῖς φορὲς ἠρνήθη τὸν Χριστὸ καὶ ἔκλαψε βοερά, ἔτσι καὶ ὁ ἑλληνικὸς λαός, μόνον μέσῳ βιαίας ἐπαναστάσεως δύναται νὰ ξεπλύνῃ τὰ φοβερά του ἐγκλήματα, νὰ ἐξαγνησθῇ μέσα στὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Δειλός, ἀναποφάσιστος, τρέμοντας καὶ ἄτολμος, μιὰ φωνή, ἀπὸ τὰ βάθη τῶν ἑλληνικῶν αἰώνων τοῦ προστάζει νὰ παρατήσῃ τὶς φαιδρότητες τῆς εὐρολαγνείας καὶ τὴς ἀπρόσωπης σημαίας τῆς Εὐρώπης καὶ νὰ βάψῃ μὲ τὸ αἶμα του τὴν κόκκινη πολεμικὴ σημαία τοῦ Βυζαντίου, οἱ Ἑλληνίδες νὰ βάψουν ὁλοκόκκινα τὰ μαλλιά τους ἀντί γιὰ ξανθά, ἀκολουθῶντας τὶς προσταγὲς τοῦ προφήτου τῆς Ῥωμηοσύνης καὶ τῆς Ῥωμανίας, τοῦ πατέρα Ῥωμανίδη.

Μακριὰ ἀπὸ τὰ ἀποβράσματα τοῦ Βαρδάρη, τοῦ δημάρχου Μπουτάρη τῆς γκέϋ παρέϊντ καὶ τοῦ εὐρολάγνου ἀρχιεπισκόπου Ἀνθίμου, Γραικῦλοι ἦλθε ἡ στιγμὴ νὰ γίνετε Ἕλληνες.