Συζητῶντας τὶς προάλλες μὲ μία παλαιὰ γνωριμία μου 91 ἐτῶν, συνταξιοῦχος τοῦ ὑπουργείου Ἀμύνης, φανατικὸς ἀντικομμουνιστής, ψηφοφόρος, τὰ τελευταῖα 70 χρόνια ὅλων τῶν συντηρητικῶν δεξιῶν κομμάτων, χαμηλῶν δὲ διανοητικῶν ἱκανοτήτων ἀλλὰ τιμιώτατος καὶ τέλειος οἰκογενειάρχης, ἔμαθα ἔκπληκτος ὅτι ὑπεστήριζε μετὰ μανίας τὸν κομμουνιστὴ Τσίπρα γιὰ ἕναν ἁπλούστατο λόγο: ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Τσίπρας ἔγινε πρωθυπουργός, ἡ σύνταξή του ποὺ εἶχε μειωθῆ κατὰ 50% ἀπὸ τὴν προηγούμενη δεξιὰ κυβερνήση Σαμαρᾶ-Βενιζέλου, δὲν εἶχε μειωθῆ περαιτέρω. Ὅταν τοῦ παρετήρησα ὅτι ἴσως ὁ Τσίπρας ὑπογράψῃ νέο μνημόνιο καὶ πάρῃ ἄλλο δάνειο, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ χώρα μας νὰ ὑποχρεώνεται νὰ πληρώνῃ στοὺς τοκογλύφους εἰς τὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα, ἀπήντησε: Ἐμένα, τὸ μόνο ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει, εἶναι ἡ σύνταξή μου νὰ μὴν περικοπῇ περαιτέρω, συνεπῶς νὰ μὴ βγοῦμε ἀπὸ τὸ εὐρώ, καὶ ἡ χώρα ἄς πάῃ στὸ διάβολο.
Ἀπὸ αὐτὸν τὸν «νεοκομμουνιστή» ἐκατάλαβα τὸ μυστικὸ τῆς δημοφιλίας τοῦ Τσίπρα. Σημασία ἔχει ὁ δημόσιος ὑπάλληλος νὰ ἐπιβιώσῃ, μὲ τοὺς μισθοὺς καὶ τὶς συντάξεις καὶ μὲ ἥρωα τῆς καθημερινότητος τὸν δημοσιογράφο Παπαδάκη τοῦ Καλημέρα Ἑλλάδα τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ Ἀντένα, καὶ ἄς καταποντισθοῦν ἡ παιδεία, ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα, τὰ ἐργοστάσια, τὰ μαγαζιά, οἱ ἐπιχειρήσεις, οἱ ἐξαγωγές. Τὸ παράσιτο καὶ ἐξαρτημένο στοὺς ξένους κράτος νὰ πληρώνῃ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους καὶ ἄς πάῃ στὸ διάβολο ἡ Ἀθήνα τοῦ Πλάτωνος. Συνεπῶς, ζήτω ὁ ἥρωας τῆς γραφειοκρατίας, Ἀλέξης Τσίπρας! Ἡ ἀξιολόγηση τῶν ὑπαλλήλων ἄς γίνῃ καὶ μὲ ἐπιμόρφωση. Ὁ ὑφιστάμενος νὰ ἀξιολογῇ τὸ προϊστάμενο, ἐν τάξει, ἀλλὰ ἀπολύσεις νὰ μὴν γίνονται λόγῳ ἀναξιοκρατίας.
Ἐπάνοδος λοιπὸν στὰ 20 χρόνια δημοσιοϋπαλληλίας τοῦ ΠΑΣΟΚ ποὺ ὠνομάζετο σοσιαλισμός! Ἀλλὰ μέ μία σημαντικὴ διαφορά. Διότι ὁ Τσίπρας θὰ πατάξῃ τοὺς κουλάκους τῆς ὑπαίθρου ἐνῷ ὁ Ἀνδρέας τοὺς εἶχε χαϊδέψει. Νὰ ἐξαφανισθῇ ὁ ἀγρότης πρὸς χάριν τοῦ δημοσίου ὑπαλλήλου! Δηλαδὴ μία καρικατούρα τῆς ἀγροτικῆς πολιτικῆς τοῦ Στάλιν τῆς δεκαετίας τοῦ 1930. Ὅπως γραφειοκρατικὴ καρικατούρα τοῦ κομμουνισμοῦ εἶναι ὁ Τσίπρας. Ὁ ἀντικομμουνιστικὸς λαὸς τῶν συνταξιούχων ποὺ στηρίζει τὸν Τσίπρα δὲν ἐπιθυμεῖ ῥήξη καὶ ἀνατροπή. Πάσει θυσίᾳ καλύτερα σαράντα χρόνια σύνταξης πενιχρῆς μὲ τὸ εὐρὼ στὸ στόμα παρὰ μιᾶς ὥρας ἐλεύθερης ζωῆς, ἰδοὺ τὸ σύνθημα τῶν περηφάνων γηρατειῶν. Κομπολογάκι καὶ ἀμανὲς καλὰ κρατοῦν. Ἀπομένει στὸν Τσίπρα νὰ ἀποφασίσῃ τελικά: δημοσιοϋπαλληλικὴ συνθηκολόγηση ἤ ἡρωϊσμὸς τοῦ ὄχι;
