Ἡ Ἱστορία εἶναι βουτηγμένη στὸ ἔγκλημα, ἀπὸ τὴν ἀέναη πάλη τῶν τάξεων ποὺ δημιουργεῖ τὸ κράτος, ὡς ἀέναο θηρίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Τὸ ἀνέφικτο ὄνειρο τοῦ τέλους τῆς πάλης τῶν τάξεων καὶ συνεπῶς τοῦ «κράτους δικαίου» προκαλεῖ τὴν ἐπανάσταση, τὸν Ῥοβεσπιέρρο, ἀλλὰ καὶ τὴν καθημερινότητα, τὸν Παπαδάκη τῆς ἐκπομπῆς «Καλημέρα Ἑλλάδα» τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ Ἀντένα. Ὁ πρῶτος ἀκρωτηριάζει τὰ σώματα μὲ τὴν λαιμητόμο, ὁ δεύτερος ἀκρωτηριάζει τὶς ψυχὲς μὲ τὶς στατιστικὲς τῶν οἰκονομολόγων. Ὁ Δαντὸν ἀνεφώνησε:Δεῖξε τὸ ἀποκομμένο ἀπὸ τὸν Ῥοβεσπιέρρο κεφάλι μου στὸν λαό. Ἀξίζει. Καὶ ὁ λαὸς ἀναφωνεῖ: Δεῖξε τὴν μαρασμένη ἀπὸ τὸν Παπαδάκη τῆς καθημερινότητος, καρδιά μου. Ἀξίζει. Ὁ πρῶτος ἀνατρέπει τὸ κατεστημένο γιὰ ἕνα νέο κατεστημένο. Ὁ ἄλλος μὲ στατιστικές, καταδικάζοντας τὴν βία, ὑπὲρ κράτους δικαίου, φοβίζει τὸν μειωμένο ἀπὸ συντάξεις, μισθοὺς καὶ ἀνεργία λαὸ γιὰ νὰ μὴν ξεσηκωθῇ κατὰ τοῦ κατεστημένου, μὲ ψαλμοὺς Ταρτούφου.
Στὴν καθολικὰ ἐγκληματικὴ Ἑλλάδα τοῦ σήμερον, ἔχουμε, ἀπὸ τὴν μιά, τὰ ἄκρα τῶν δύο ὀργανώσεων, Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ ΚΚΕ ποὺ ὀνειρεύονται τὴν ὑπέρβαση τῆς πάλης τῶν τάξεων, διὰ τῆς συνεργασίας των ἤ διὰ τῆς ἀλληλοεξοντώσεώς των, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε τὸ συνταγματικὸ τόξο (σύνταγμα ἴσον κατεστημένο, δηλαδὴ κράτος δικαίου, δηλαδὴ ἐκμετάλλευση). Ὅλοι τους ἐγκληματίες.
Τὸ 1919 καὶ τὸ 1946, τὸ ΚΚΕ ἔκαμε τὸ λάθος νὰ ἐκδηλωθῇ κατὰ τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ, ὑπερασπιζόμενο τοὺς Τούρκους στὴν Μικρασία καὶ τοὺς Σλαυομακεδόνες στὴν Μακεδονία. Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ σήμερα κάμει τὸ λάθος νὰ ἐκφράζεται κατὰ τῶν Ἑβραίων. Ἀντιεθνικισμὸς καὶ ἀντισημιτισμὸς πληρώνονται ἀκριβά μὲ ἐπέμβαση τῆς Δικαιοσύνης καὶ φυλάκιση.
Στὴν Γαλλία, τὸν Ἐθνικὸ Μέτωπο, πολὺ σοφά, ἔκαμε στροφή, καταδικάζοντας τὸν ἀντισημίτη πατέρα Λὲ Πὲν ὑπὲρ τῆς φιλοεβραίας κόρης του, ἡ ὁποία καὶ πάλι σοφά, ἀπέρριψε κάθε συνεργασία μὲ τὴν ἀντισημιτικὴ Χρυσῆ Αὐγή.
Καὶ σήμερα, στὸν χῶρο τῶν ἐπαναστατικῶν ἄκρων, ἐμφανίζεται ὁ Ἠσαΐας Κωνσταντινίδης, 40 ἐτῶν, καταπληκτικὸς δημοσιογράφος, συγγραφεύς, ἐκδότης, ἄκρως μορφωμένος, ἔχοντας πτυχία σὲ ἕξι ξένες γλῶσσες (ἀγγλική, βουλγαρική, ῥωσική, τουρκική, νορβηγική, σουϊδική), ἀπὸ τὴν Δράμα τῆς Μακεδονίας, ἀπὸ τὰ πολυεθνικὰ ὀθωμανικὰ Βαλκάνια, ὅπου Ἑβραῖοι, Σλαῦοι, Ἀλβανοί, Ῥουμᾶνοι, Ἕλληνες, συνεκατοίκουν γύρω ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη, τὴν νέα Ἰερουσαλήμ, καὶ ἱδρύει στὶς 21 Ἀπριλίου 2015, τὸν Πατριωτικὸ Σύνδεσμο, πολιτικὸ φορέα τῶν Πανελλήνων, ἐμπνευσμένος ἀπὸ τὸν Δημήτρη Κιτσίκη, ἡγέτη τῶν Πανελλήνων τοῦ Μυστρᾶ, ποὺ τὸν θεωρεῖ Ἀριστοτέλη του, ἔχοντας γράψει καὶ τὴν βιογραφία τοῦ δασκάλου του, μὲ πρόθεση τὴν καταπολέμηση τοῦ ἀντικομμουνισμοῦ, τοῦ ἀντισημιτισμοῦ καὶ τοῦ ἀντιτουρκισμοῦ.
Πρόκειται γιὰ σημαντικὸ γεγονός στὸν χῶρο τῆς ἐπαναστατικότητος τῶν ἄκρων. Ἐὰν εὐοδοθῇ ἤ ὄχι οὐδεὶς γνωρίζει. Ἀλλὰ τοὐλάχιστον, πρόκειται γιὰ μία διαμαρτυρία κατὰ τοῦ ἀνθελληνικῶν συμφερόντων τοῦ ἀντισημιτισμοῦ, τοῦ ἀντιτουρκισμοῦ, τοῦ ἀντικομμουνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀντιφασιμοῦ.
