Ὁ ἐξευτελισμὸς τῶν ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων στὴν χώρα μας συνεχίζεται. Ὁ γηρασμένος τῶν λαϊκῶν προαστείων, φοβισμένος, περιθωριοποιημένος, βλέποντας τὴν συνταξιοῦλα του νὰ ἐξατμίζεται πιάνεται ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ Τσίπρα, αὐξάνει δημοσκοπικὰ τὴν ὑποστήριξή του στοὺς πρώην κομμουνιστὲς τοῦ Σύριζα καὶ δέχεται τὴν ἐξαφάνιση τῆς χώρας του προκειμένου νὰ μὴν πεινάσῃ περαιτέρω, ἐνῷ κατηγορεῖ τὸ ΚΚΕ γιὰ κόκκινο φασισμὸ ἐπειδὴ κρατᾷ τὸ κεφάλι τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τοῦ Ἄρη ψηλὰ καὶ ἐπιμένει γιὰ ἔξοδο ἀπὸ τὸ εὐρὼ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.
Τὸ μόνο ποὺ μᾶς εἶχε ἀπομείνει ἦταν ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ τὸ φιλότιμο. Οἱ πτωχοὶ καὶ ἀποικισμένοι τοῦ 1944, μὲ ξυρισμένα τὰ κεφάλια τῶν παιδιῶν μας γιὰ νὰ μὴν πιάνουν ψεῖρες, ἀλλὰ ἀπελευθερώνοντας τὴν Ἀθήνα ἀπὸ τοὺς Γερμανοτσολιάδες τοῦ Ἰωάννη Ῥάλλη καὶ τοὺς Ἄγγλοτσολιάδες τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου, μὲ συνθήματα λαοκρατίας, αὐτὴν τὴν εἰκόνα ποὺ ἀνεπαρίσταναν μὲ ζωντάνια τὰ χαρακτικὰ τοῦ Τάσου. Στὰ μπουντρούμια καὶ τὰ βασανιστήρια ἡρωϊκὰ διελάλουν τὸ ΟΧΙ ὁ Μίκης Θεοδωράκης καὶ ἡ κομμουνίστρια μητέρα μου Μπεάτα. Σήμερα πᾶνε ὅλα αὐτά, πάει ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀποδεκατισμένου καὶ γηρασμένου λαοῦ μας, μήπως καὶ χάσουμε τὰ ἐναπομείναντα ψίχουλα τῆς συνταξιούλας μας.
Πάμφθηνα τὰ ὅπλα κυκλοφοροῦν διεθνῶς, ἀλλὰ στὰ Ἐξάρχεια τὰ παιδία παίζει μὲ τὴν πυρπόληση τῶν κάδων καὶ τὸ μουντζούρωμα τῶν τοίχων τῶν κτιρίων τῆς Ἀνωτάτης Παιδείας, ἀντὶ νὰ πάρουν τὰ βουνὰ ποὺ ἐν ἀπουσίᾳ τους θὰ γεμίσουν συντόμως μὲ τζιχαδιστὲς τοῦ Χαλιφάτου.
Τὸ μόνο ποὺ μᾶς εἶχε ἀπομείνει ἦταν ὁ ἑλληνισμός, ὁ συμπαντικὸς αὐτὸς πολιτισμὸς ἐνώπιον τοῦ ὁποίου, ἐπὶ τρεῖς χιλιάδες χρόνια ἡ γῆ ὁλόκληρη προσκυνᾷ. Καὶ πλέον συγκεκριμένα ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ποὺ δὲν ὑπῆρξε ποτὲ λόγια ἀλλὰ Λόγος, κατὰ τὴν πρόσφατη δήλωση τοῦ ἀρχιεπισκόπου. Καὶ ἐνῷ παρακαλοῦμε κλαψουριάρικα τὴν Ἁγία Βαρβάρα νὰ σώσῃ τὴν συνταξιοῦλα μας, τὶς προάλλες ἐνεφανίσθημεν καὶ πάλι στὴν Eurovision μὲ τὸ εὐρὼ στὸ στόμα, τραγουδῶντας, ὄχι στὴν γλῶσσα τοῦ Ὁμήρου ἀλλὰ πιθηκίζοντας στὰ ἀγγλικὰ τῆς Ἀγγλίας, τῆς Αὐστραλίας καὶ τῶν ΗΠΑ, ποὺ οὔτε κἄν γλῶσσα τῆς Εὐρώπης εἶναι, ἐνῷ ἡ Ἰταλία ἐπαιάνιζε στὰ ἰταλικά, μὲ φόντο ἀρχαιοελληνικοὺς στύλους καὶ ἀγάλματα. Πλήρης ἐξευτελισμός.
Στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση, ὅπου ἡ ἠθικὴ τοῦ κομμουνισμοῦ εἶχε ἀντικαταστήσει τὴν ἠθικὴ τοῦ χριστιανισμοῦ, τὸ φιλοδώρημα, κοινῶς μπακσίσι, ἀπηγορεύετο αὐστηρὰ καὶ ἐθεωρῆτο οἰκονομικὸ ἔγκλημα, ὡς ἀπαρχὴ διαφθορᾶς, τόσο γιὰ τὸν προσφέροντα φιλοδώρημα ὅσο καὶ γιὰ τὸν ἀποδεχόμενο τὸ φιλοδώρημα, διότι μεταξὺ τοῦ πουρμπουὰρ στὸν ταξιτζῆ καὶ τοῦ πουρμπουὰρ γιὰ τὰ ἐξοπλιστικὰ στὸν Τσοχατζόπουλο, ὑπῆρχε μόνον διαφορὰ μεγέθους.
Ὅσο δὲν ἐγκλεισθοῦν στὶς φυλακές, μαζὶ μὲ τὸν πελάτη, ὁ ταξιτζῆς καὶ ὁ σερβιτόρος ποὺ ἀποδέχονται τὸ πουρμπουάρ, ἡ πρώην φυλή μας ἁγίων καὶ ἡρώων θὰ παραμείνῃ ὁ καρπαζοεισπράκτορας τῶν διεθνῶν τραπεζῶν μὲ ὁμιλουμένη τὴν ἀγγλικὴ στὰ Eurovision. Θὰ φέρῃ τὸν ἀπαξιωτικὸ τίτλο τοῦ γκαρσονιοῦ τῆς Εὐρώπης. Ἐκτὸς καὶ…
