Τώρα καὶ δεκάδες χρόνια, ἐπαναλαμβάνω τὴν ῥήση: «Ὁ ΚΑ΄ αἰὼν θὰ εἶναι ἑλληνικὸς ἤ δὲν θὰ ὑπάρξῃ». Μερικοὶ παρετήρησαν: Εἴμεθα ἤδη τὸ 2015 καὶ ἡ πρόβλεψη δὲν ἐπραγματοποιήθη. Ἀπαντῶ: πρῶτον δὲν εἶναι πρόβλεψη εἶναι μελλοντικὸ γεγονός. Δεύτερον, ὁ ΚΑ΄ ἔχει νὰ διανύσῃ ἀκόμη 85 χρόνια. Τρίτον: Οἱ περισσότεροι συγχέουν ἑλληνισμό, ἐξ ὁρισμοῦ παγκόσμιο (ὁ ἑλληνικὸς παγκοσμισμός) καὶ ἑλληνικὸ κράτος (ἑλλαδισμός).
Περιμένοντας τὸν ἀναπόφευκτο θρίαμβο τοῦ ἑλληνισμοῦ ἐπὶ τοῦ ἑλλαδισμοῦ, προτρέπω, ἐνώπιον τῆς σημερινῆς τραγωδίας, ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀπαιτήσῃ 8 βασικὰ πράγματα ὥστε νὰ ἐμπεδώσῃ ἕνα μεταβατικὸ ἑλλαδικὸ κράτος ποὺ θὰ ἐτοιμάσῃ τὸ πέρασμα τοῦ πλανήτου στὸν ἑλληνισμό, μὲ σειρὰ προτεραιότητος τὴν παραδοσιακὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀκρογονιαῖος λῖθος τοῦ μελλοντικοῦ πλανητικοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ ἀμέσως μετὰ τὴν παραδοσιακὴ Ὀρθοδοξία, θεμέλιο τοῦ ἑλληνικοῦ γίγνεσθαι. Ἰδοὺ λοιπόν:
1 – Ἐπαναφορὰ τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος γραφῆς τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, μὲ ἐπάνοδο στὴν παραδοσιακὴ ὀρθογραφία καὶ γραμματική, ἀπορρίπτοντας τὶς τεχνιτὲς γλῶσσες τῶν φιλολόγων, δηλαδὴ τὴν καθαρεύουσα τοῦ Κοραῆ, τὴν δημοτικὴ τοῦ Ψυχάρη, τὴν ἀρχαΐζουσα, τὴν νεοελληνική, τὴν γραπτὴ καθομιλουμένη, μὲ βασικὴ ἀρχὴ ὅτι ἡ γραπτὴ γλῶσσα διαφέρει ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τὴν προφορικὴ καὶ ἡ ζωντανὴ ἑλληνικὴ δὲν πρέπει νὰ καλπάζῃ ἀλλὰ νὰ ἐξελίσσεται συντηρητικὰ γιὰ νὰ μὴν κόψη τὸν μίτο τῆς Ἀριάδνης ποὺ συνδέει τὴν γλῶσσα τοῦ Ἐλύτη μὲ τὴν γλῶσσα τοῦ Ὁμήρου. Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι τὰ greeklish, εἶναι οἱ φιλόλογοι. Ἡ εἰσχώρηση ξένων λέξεων πρέπει ἄφοβα νὰ υἱοθετηθῇ ἐφ΄ὅσον ὅμως οἱ λέξεις αὐτὲς ἐξελληνισθοῦν (δηλαδὴ πάρουν ἑλληνικὸ διαβατήριο), πρέπει δὲ ὑποχρεωτικὰ νὰ κλίνονται (τὰ ταξιά, τὰ τρακτέρια, τῆς Μοντρεάλης, τῆς Οὐασιγκτῶνος, τοῦ Σακεσπήρου).
2 – Ἐπαναφορὰ τοῦ πατρώου ἡμερολογίου. Συνάμα ὅμως καὶ ἐπιδίωξη θρησκευτικοῦ οἰκουμενισμοῦ μὲ τὴν ῥωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία, πρὸς ὄφελος καὶ μόνον τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς ὁ ὁποῖος σωστὰ στὸν ΙΕ΄αἰῶνα ἠναντιώθη στὴν ἕνωση μὲ τὸν πάπα ἐπειδὴ ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ὁ ῥωμαιοκαθολικισμὸς ἦταν ἰσχυρὸς καὶ ἡ Ὀρθοδοξία παραπαίουσα, σήμερα, χάρη στὴν ἰσχυρωτάτη ῥωσικὴ Ὀρθοδοξία σὲ σύγκριση μὲ τὴν παραπαίουσα ῥωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία, τὴν μελλοντικὴ καταστροφὴ τοῦ Βατικανοῦ καὶ τὴν ἐξαφάνιση τοῦ τελευταίου πάπα, ὁ οἰκουμενισμὸς θὰ πραγματοποιηθῇ μὲ τὴν ἐνσωμάτωση τοῦ ῥωμαιοκαθολικισμοῦ στὴν Ὀρθοδοξία.
3 -Ἔξοδος τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.
4 – Ἐπαναφορὰ τοῦ βυζαντινοῦ θεσμοῦ τῆς μοναρχίας καὶ κατάργηση τοῦ κοινοβουλίου δυτικοῦ τύπου.
5 -Ἄξων Ἑλλάδος-Τουρκίας-Ἰσραὴλ στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο.
6 -Ἀποφυλάκιση τῶν πολιτικῶν κρατουμένων τῆς Ἀριστερᾶς (17 Νοέμβρη-Πυρῆνες τῆς Φωτιᾶς) καὶ τῆς Δεξιᾶς (Χρυσῆ Αὐγή).
7 – Ἀπελευθέρωση τῆς χώρας ἀπὸ τοὺς λαθρομετανάστες μὲ σύγχρονη ἀφομοίωση τῶν προσηρμοσμένων ξένων στὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὅπως π.χ. τῶν Ἀλβανῶν δευτέρας γενεᾶς.
8 – Ἐγκαθίδρυση τῆς ἰδεολογίας τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ, ἐμπνεομένη ἀπὸ τὴν προσέγγιση τοῦ 1920, μεταξὺ τοῦ γερμανικοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ τοῦ ῥωσικοῦ μπολσεβικισμοῦ.
Μετὰ τὴν πιθανὴ καταστροφὴ τῶν ἀρχαίων μνημείων τῆς Ἀκροπόλεως καὶ τῶν μοναστηρίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀπὸ τοὺς τζιχαδιστὲς καὶ τὴν μουσουλμανοποίηση τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, στὴν θέση τοῦ διαλελυμένου ἑλληνικοῦ κράτους θὰ παραμείνουν τὰ χαλάσματα τῶν ἱερῶν τόπων τοῦ ἑλληνισμοῦ, δηλαδὴ τὰ ἐρείπια τῆς Ἀκροπόλεως καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ θὰ δέχονται τὴν πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατάνυξη ὅλων τῶν ἐναπομεινάντων κατοίκων τῆς γῆς, ἀπὸ τὴν Κίνα μέχρι τὴν Ἀμερική, καὶ ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ μέχρι τὴν Λαπωνία, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔχουν ὡς παγκόσμια γλῶσσα τὴν ἑλληνική. Τελικὰ ὁ πλανήτης θὰ καταλήξῃ ἑλληνικός.
Στὸ μεσοδιάστημα ὅμως τὸ νέο ἑλληνικὸ κράτος ποὺ θὰ οἰκοδομηθῇ μὲ τὶς παραπάνω ἀρχές, θὰ ἐξελιχθῇ σὲ σπαρτιατικό, ἕως ποὺ νὰ πέσουμε πολεμῶντας σὲ νέες Θερμοπῦλες ὑπὸ τὰ κτυπήματα τῆς τζιχαδιστικῆς βαρβαρότητος.
