Μόνον ἡ Ἰσπανία τοῦ Μεσοπολέμου δύναται νὰ συγκριθῇ σὲ φανατισμὸ μὲ τὴν Ἑλλάδα. Εἶναι ἡ μεγάλη ντροπὴ τοῦ ἔθνους. Νὰ ἐγκληματοῦμε ἐπάνω στὰ κορμιὰ τῶν Ἑλλήνων γιὰ πολιτικοὺς λόγους. Νὰ ἀποκαλοῦμε συμμορῖτες, τρομοκρᾶτες καὶ ἐγκληματίες, κομμουνιστές, ἀναρχικοὺς καὶ φασιστές, δηλαδὴ τοὺς καλύτερους Ἕλληνες, αὐτοὺς ποὺ ἐσηκώθησαν ἀπὸ τοὺς καναπέδες, κατέβηκαν στοὺς δρόμους, ἐπῆραν τὰ βουνὰ γιὰ νὰ δώσουν τὴν ζωή τους γιὰ κάτι ποὺ ἐπίστευαν, πέραν τῶν χρημάτων, αὐτοὶ ποὺ ἠρνήθησαν νὰ γίνουν μαυραγορῖτες, δημόσιοι ὑπάλληλοι, διεφθαρμένοι φακελάκηδες, αὐτοὶ ποὺ ἐπίστευσαν σὲ κάποιαν ἰδέα, ἀσχέτως ποία ἰδέα, ἀλλὰ σὲ ἰδέα, ὄχι σὲ στομάχι.
Φυσικὰ καὶ ἐχρησιμοποίησαν βία καὶ ὅπλα, φυσικὰ καὶ ἐσκότωσαν ἤ ἀπεπειράθησαν νὰ σκοτώσουν, διότι ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀδελφοκτόνου πορείας τοῦ Κάϊν καὶ τοῦ Ἄβελ εἶναι ἱστορία ἀγώνων γιὰ χίμαιρες μακριὰ ἀπὸ καναπέδες καὶ μαγαζιά, μακριὰ ἀπὸ τράπεζες καὶ γραφεῖα, ὄνειρα γεμάτα αἵματα, θυσίες καὶ ἐσταυρωμένους, ἀγῶνες ποὺ ἔφεραν τοὺς πειρατές, τοὺς τυχοδιῶκτες, τοὺς σταυροφόρους, τοὺς κονκουισταδόρες στὰ πέρατα τῆς γῆς.
Χάσιμο χρόνου καὶ ὑπέρτατο ἔγκλημα κατὰ τῆς Ἱστορίας εἶναι οἱ προσπάθειες τῶν γραφειοκρατῶν, τῶν φαρισαίων καὶ τῶν τελώνων νὰ καθηλώσουν τὸν ἄνθρωπο στὸν καναπὲ καὶ τὸν καφενὲ καὶ νὰ τὸν καταντήσουν πειθήνιο φυτὸ, κακόσχημο μαραμένο λουλούδι ποὺ ἀποπνέει μετριότητα. Πάντοτε θὰ ὑπάρξουν ῥέμπελοι ποὺ θὰ τοὺς ἀψηφίσουν γιὰ νὰ γράψουν ἱστορία.
Σήμερα ἡ χώρα μας βουλιάζει στὴν μετριότητα. Κυριολεκτικὰ πεθαίνει. Νὰ φέρουμε λοιπὸν μὲ δημοψήφισμα ἕνα ὑπέρτατο σύμβολο ὑπεράνω κομμάτων νὰ ἑνώσῃ τοὺς ὀνειροπόλους ὅλων τῶν χρωμάτων, μαύρων καὶ ἐρυθρῶν, φασιστῶν καὶ κομμουνιστῶν, νὰ τοὺς ἀμνηστεύσῃ καὶ νὰ τοὺς βγάλη ἀπὸ τὶς φυλακὲς τοὺς 17Νοεμβρῖτες, τοὺς Πυρῆνες τῆς Φωτιᾶς καὶ τοὺς Χρυσαυγῖτες καὶ νὰ τοὺς ὑποχρεώσῃ μὲ ὁλοκληρωτικὸ σύστημα διακυβερνήσεως νὰ συνεργαστοῦν γιὰ νὰ μεγαλουργήσῃ ἕνα νέο Βυζάντιο. Ἕνα μοναρχικὸ σύμβολο ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ ὁποίου νὰ μεγαλουργήσῃ ἕνας κυβερνήτης, χωρὶς φυλακὲς ἀλλὰ μὲ μαστίγιο στὸ χέρι.
Φθάνει πιὰ ἡ διακυβέρνηση τῶν κομμάτων, τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ τῆς διαφθορᾶς. Χρειαζόμεθα λαοκρατία, ἄμεση δημοκρατία καὶ λαιμητόμο γιὰ τοὺς διεφθαρμένους τοῦ Κολωνακίου, αὐτῆς τῆς ἐπαρχιωτικῆς ἀριστοκρατίας ἐνὸς τριτοκοσμικοῦ Παρισίου. Χρειαζόμεθα ἀνέγερση λόφου διεφθαρμένων ἐν μέσῳ τῆς πλατείας Κολωνακίου γιὰ νὰ ξαποσταίνουν οἱ λαϊκὲς οἰκογένειες μὲ τὰ παιδιά τους ἐπὶ τοῦ λόφου.
