Ἡ Ἑλλὰς διέβη ὁριστικὰ τὸν Ῥουβίκωνα. Δὲν γυρίζει ὀπίσω ὅποιο καὶ νὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα καὶ ἰδοὺ γιατί:
1 – Ἡ στάση τῆς κυβερνήσεως τοῦ Σύριζα ἔναντι τῆς Εὐρώπης εἶναι σαφῶς γκωλλική. Ὁ ντὲ Γκὼλ ἦταν ὑπὲρ τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ ὄχι τῆς Εὐρώπης τῶν τεχνοκρατῶν, τῶν εὐρωκρατῶν ποὺ ὡς ὑπάλληλοι τῶν τραπεζῶν ἤθελαν νὰ ὑποσκελίσουν τοὺς πολιτικοὺς καὶ νὰ ἐπιβάλουν τὴν θέληση τῶν τραπεζῶν παρακάμπτοντας τοὺς λαούς. Ὁ Σύριζα, ὅπως παλαιότερα ὁ ντὲ Γκώλ, ἀπαιτεῖ πολιτικὴ λύση, ὄχι τεχνοκρατική.
2 – Καμμία χώρα, μικροῦ (Ἑλλάς) ἤ μεσαίου (Γαλλία) μεγέθους δὲν δύναται νὰ ἐπιβληθῆ στὸ διεθνὲς σκάκι, χωρὶς τὴν ὑποστήριξη μεγάλης δυνάμεως καὶ στὴν παροῦσα συγκυρία, τῆς Ἀμερικῆς. Ὁ ντὲ Γκὼλ ἀπέτυχε, χάνοντας τὴν ἐξουσία, ἐπειδὴ ἡ Ἀμερικὴ τὸν ὑπενόμευσε. Σήμερα, ἐὰν ἡ Ἀμερικὴ δὲν δυνηθῇ νὰ ἐπιβληθῇ ἐπὶ τῆς Γερμανίας καὶ νὰ ὑποστηρίξῃ ἀποτελεσματικὰ τὴν κυβέρνηση Τσίπρα, ὁ Σύριζα θὰ ἀποτύχῃ.
3 – Ὁ Στάλιν, τὸ 1952, ἕνα χρόνο πρὸ τοῦ θανάτου του, ὑπεστήριξε ὅτι ὁ ἐνδοκαπιταλιστικὸς πόλεμος ἦταν πιὸ πιθανὸς ἀπὸ ἕναν ταξικὸ πόλεμο μεταξὺ τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς τότε Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Εἶχε δίκαιο. Σήμερα μαίνεται ὁ ἐνδοκαπιταλιστικὸς πόλεμος συμφερόντων μεταξὺ τῆς γερμανοκρατουμένης Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς.
4 – Σὲ περίπτωση ποὺ στὸν πόλεμο αὐτό, τελικὰ ἐπιβληθῇ τὸ εὐρωπαϊκὸ Δ΄Ῥάϊχ, εἰς βάρος τῆς Ἀμερικῆς καὶ γενικὰ τῶν Ἀγγλοσαξώνων, ἡ Ἑλλὰς θὰ χάση καὶ θὰ ἐπέλθῃ στὴν χώρα μας δεινὴ κρίση, ὅπως αὐτὴ ποὺ εἶχε γνωρίσει ἡ Γερμανία μετὰ τὸ τέλος τοῦ ἐνδοκαπιταλιστικοῦ πολέμου τοῦ 1914-1918.
5 -Ἡ κρίση αὐτὴ θὰ μεταφέρῃ τὴν λαϊκὴ ὑποστήριξη τῶν 80% τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν κυβέρνηση Τσίπρα, στὴν Χρυσῆ Αὐγή, ἐπωφελουμένη ἐπιπλέον τοῦ κύρους ποὺ αὐτὴ ἀπέκτησε μὲ τὸν ἀλόγιστο ἐγκλεισμὸ στὶς φυλακές, τῶν νομίμων ἐκπροσώπων της στὴν Βουλή, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ αὐξηθοῦν οἱ πιθανότητες ἐπικρατήσεως τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ καὶ ἡ συνεχιζομένη ἄνοδος τῆς ἑλληνικῆς ἰσχύος. Πρόκειται δηλαδή, ὡς πρὸς τὴν ἑλληνικὴ ἰσχύ, γιὰ μία κατάσταση στὴν ὁποία αὐτὴ κερδίζει οὕτως ἤ ἄλλως (win win situation).
6 – Καὶ πάλι τὰ βασικὰ θύματα αὐτῆς τῆς ἐξελίξεως θὰ εἶναι οἱ Ἑβραῖοι ποὺ θὰ κατηγορηθοῦν καὶ πάλι ὡς οἱ βασικοὶ ἐκπρόσωποι τῶν τραπεζικῶν συμφερόντων τῶν εὐρωκρατῶν τεχνοκρατῶν. Γι αὐτὸ καὶ ἡ ἑβραϊκὴ γαλλοαμερικανικὴ Banque Lazard, κυρία ὑποστηρικτὴς τῆς κυβερνήσεως Σύριζα, πρέπει, μὲ τὴν βοήθεια τῆς Ἀμερικῆς, πάσει θυσία νὰ ἀποτρέψῃ, ἔστω καὶ μακροπροθέσμως, τὴν νίκη τῶν εὐρωκρατῶν ποὺ κινοῦνται πρὸς ὄφελος τοῦ Δ΄ Ῥάϊχ.
