Σὲ μία πολύωρη συνέντευξη ποὺ ἔδωσε ὁ Γιῶργος Παπανδρέου στὸν δημοσιογράφο Νῖκο Χατζηνικολάου, στὶς 19 Ἰανουαρίου 2015, ἀνεδύθη πλήρως ἡ προσωπικότητα τοῦ ΓΑΠ. Οἱ λέξεις ποὺ ἐπανήρχοντο συνεχῶς στὸ στόμα του ἦταν «ἀξίες» καὶ «ἀρχές». Ὡς δίκαιος Ἀριστείδης, ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ὁ Νεώτερος, παραμένει σὲ ἐπίπεδο πολὺ ἀνώτερο ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κοινό, αὐτὸ τὸ κοινὸ ποὺ ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα στὴν Ἀθήνα ἀδυνατοῦσε νὰ παρακολουθήσῃ τοὺς φιλοσόφους τῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ μέτρου καὶ ἐξωστράκιζε τοὺς δίκαιους.
Τὸ ἐρώτημα βεβαίως παραμένει: Πῶς μὲ τέτοιο ἦθος, ὁ ΓΑΠ ἔγινε πολιτικός καὶ μάλιστα πρωθυπουργός; Ἡ ἀπάντηση εἶναι προφανής. Ἔφερε τὸ ὄνομα δύο ἐπιφανῶν πολιτικάντηδων, τοῦ παπποῦ του Γεωργίου Παπανδρέου, γνωστοῦ ὡς παπαντζῆ καὶ τοῦ πατέρα του Ἀνδρέα Παπανδρέου, φοβεροῦ λαοπλάνου. Ὁ ὄχλος παρασύρεται ἀπὸ τὰ ἠχηρὰ ὀνόματα καὶ παραβλέπει τὴν οὐσία τῆς προσωπικότητός τους. Σύρεται ἀπὸ ἁπλοϊκὰ συνθήματα, μὴ κατανοῶντας καὶ διαστρεβλώνοντας φράσεις ὅπως «λεφτὰ ὑπάρχουν» ἤ «τὰ ἐφάγαμε ὅλοι μαζί», χωρὶς νὰ ψάχνῃ νὰ καταλάβῃ τὴν πραγματική τους ἔννοια. Ὁ κόσμος εἶναι ἔτοιμος πάντα νὰ σταυρώσῃ τὸν δίκαιο καὶ κατόπιν, μετὰ θάνατον, νὰ τὸν θεοποιῇ. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ δημοκρατία εἶχε ἀναγνωρισθῆ ἀπὸ τοὺς κορυφαίους φιλοσόφους τῆς Ἀρχαιότητος ὡς τὸ χειρότερο πολίτευμα.
Ὁ ΓΑΠ ὅμως, στὴν πλήρη ἀγνότητά του, ἐπιμένει νὰ πιστεύῃ στὴν ἰδική του δημοκρατία καὶ νὰ θέλη νὰ ὑπηρετῇ τὸν ἀνάξιο λαὸ, δηλώνοντας ὅτι εἶναι «ἀντιεξουσιαστὴς στὴν ἐξουσία». Καὶ ἔχει δίκαιο νὰ προτιμᾷ τὸν παραπλανημένο λαὸ ἀπὸ τὸ λησταρχεῖο τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὴν ἔλλειψη κρίσεώς του καὶ τὸν προτρέπει νὰ ψηφίζῃ βολευτές (εἶναι δὲ ἀνάξιο νὰ χρησιμοποιεῖται ἡ ἀρχαία λέξη «βουλευτής» γιὰ νὰ ὀνομάζονται οἱ σημερινοὶ «βολευτές»). Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν οὐσία ὁ ΓΑΠ προτιμᾷ τὸ πολιτικὸ σύστημα, ὄχι τῆς δημοκρατίας, ἀλλὰ τῆς λαοκρατίας, ὅπου ὁ λαὸς ἐκφράζεται ἀπ’εὐθείας μὲ δημοψήφισμα καὶ ὄχι μέσῳ τῶν διεφθαρμένων βολευτῶν.
Ἕνα πρόσθετο χαρακτηριστικὸ τοῦ Γιώργου εἶναι ἡ εὐγένειά του. Ὄχι μόνον ποτὲ δὲν ὑβρίζει ἀλλὰ ἀποφεύγει νὰ κατηγορήσῃ τοὺ ἐχθρούς του ποὺ μετὰ μανίας καταφέρονται ἐναντίον του. Ἔτσι χρησιμοποιεῖ ἐλαχίστη καὶ κεκαλυμμένη κριτικὴ κατὰ τῶν ἀντιπάλων του Σημίτη καὶ Βαγγέλη Βενιζέλο. Προτιμᾷ νὰ μὴ συγκρούεται μετωπικὰ μὲ τοὺς θανασίμους ἐχθρούς του καὶ ἁπλῶς ἀναστενάζει ἀναφωνῶντας ὅτι ἡ τόσο καθυστερημένη ἀποχώρησή του ἀπὸ τὸ σάπιο σημιτοβενιζελικὸ ΠΑΣΟΚ ὑπῆρξε λύτρωση!
Μόνος στὴν μέση τῶν ληστάρχων τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς, βέρος τζέντελμαν ἐπιπέδου πανεπιστημίου Ὀξφόρδης, ἀρνεῖται νὰ προχωρήσῃ μαζὶ μὲ τὸν ἀρχηγὸ τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων Πᾶνο Καμμένο, στὴν πολὺ σωστὴ πρόταση τοῦ τελευταίου νὰ περάσουν ἀπὸ λαϊκὸ δικαστήριο καὶ νὰ φυλακισθοῦν οἱ ἐγκληματίες τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς Σαμαρᾶς καὶ Βαγγέλης (τὸ ψευδώνυμο «Βενιζέλος» τοῦ τελευταίου εἶναι ὕβρις πρὸς τὸν μεγάλο πολιτικὸ τοῦ παρελθόντος Ἐλευθέριο Βενιζέλο).
Δέχεται σχεδὸν ἀδιαμαρτύρητα τὶς συκοφαντίες ποὺ ἐκτοξεύονται κατὰ τῆς μητέρας του καὶ τῶν ἀδελφῶν του καὶ ἀρνεῖται νὰ ἐκφρασθῇ ἐπικριτικὰ γιὰ τὴν ἀπίθανη μετριότητα τῆς Δήμητρας Λιάνη ποὺ κατερράκωσε τὴν ὑπόληψη τοῦ πατέρα του καὶ τῆς μητέρας του.
Ἐὰν τελικὰ ὁ ΓΑΠ ἐπιβιώσῃ εἰς τὸ μέσον τῆς γενικῆς μετριότητος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, αὐτὸ θὰ τὸ χρωστᾷ στὰ ἑλληνικὰ νειάτα καὶ μόνον στὰ νειάτα τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν προφθάσει ἀκόμα νὰ ἐκμαυλισθοῦν. Ἕνα εἶναι σίγουρο: Δίκαιε Ἀριστείδη, ἡ Ἱστορία θὰ σὲ δικαιώσῃ!
