168 – Μοναρχία καὶ οἰκογενειοκρατία

Τώρα ποὺ ὡμίλησε ὁ ΓΑΠ καὶ ἀνέσανε ὁ κόσμος βλέποντας καταγῆς νὰ κείτεται τὸ πτῶμα τοῦ Βενιζέλου, τὸ πρόβλημα παραμένει: Ποῖος ἆραγε θὰ δεχθῇ μὲ βουλωμένη μύτη νὰ τὸν σηκώσῃ γιὰ νὰ τὸν συνοδεύσῃ στὴν τελευταία του κατοικία;

Τί κρῖμα! Ὁ Θεσσαλονικιὸς θὰ ἠδύνατο νὰ εἶχε μίαν ἐπιτυχημένη σταδιοδρομία στὴν ἐπιστήμη ἀλλὰ ἡ ἔλλειψη τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου τῆς ἀρετῆς τὸν ἔρριξε στὸν βοῦρκο τοῦ καιροσκοπισμοῦ. Ναὶ σὲ ὅλα ἔλεγε, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὅλοι οἱ πολιτικοί, φθάνει νὰ ἀνεδεικνύετο κάποτε πρωθυπουργός, πουλῶντας τὴν χώρα σὲ οἱονδήποτε, ἀκόμη καὶ στὴν Οὐγκάντα τοῦ φυσιογνομικῶς ἀδελφοῦ του, ἀνθρωποφάγου μακαρίτου Ἰντὶ Ἀμὶν Νταντά. Ἐπούλησε ἀδίκως τὴν ψυχή του στὸν Διάβολο χωρὶς νὰ γίνῃ ποτὲ πρωθυπουργός. Καημένε Βαγγέλη!

Ἀλλά, θὰ διερωτηθοῦν ὅσοι δὲν μὲ γνωρίζουν καλά: Ἐσὺ Κιτσίκη, ποὺ δηλώνεις μαρξιστής-λενινιστής, ὁ ὁποῖος πάντοτε κατεφέρθης κατὰ τῆς σοσιαλδημοκρατίας ποὺ ἀπὸ τὸ 1880 εἶναι τὸ δεκανίκι τοῦ καπιταλισμοῦ, πῶς καὶ ὑποστηρίζεις τὸ σύμβολο τῆς σοσιαλδημοκρατίας στὴν Ἑλλάδα, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶναι καὶ πρόεδρος τῆς Σοσιαλιστικῆς Διεθνοῦς. Πῶς ὑποστηρίζεις τὸν ΓΑΠ ποὺ πιστεύει στὴν ἀστικὴ δημοκρατία;

Ἐξηγοῦμαι: Ἀπὸ καταβολῆς κόσμου οἱ ῥήτορες καὶ οἱ πολιτικοὶ μᾶς φλομώνουν μὲ λόγια, λόγια, λόγια καὶ ὁ ἀφελὴς λαός, τὰ χάφτῃ, χάφτῃ, χάφτῃ, ὅπως δημοκρατία, δημοκρατία, δημοκρατία. Λοιπόν, ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο πάντοτε ὑπεστήριξα τὸν ΓΑΠ, ἀπὸ τὸ 1982, καὶ συνεχίζω νὰ τὸν ὑποστηρίζω σήμερα, εἶναι ἐπειδὴ ἀπεδείχθη ἔντιμος καὶ συνεπὴς πρὸς ἀξίες, αὐτὸ ποὺ οἱ Ἕλληνες ὠνόμαζαν ἦθος καὶ ἀρετὴ καὶ ποὺ σήμερα οὔτε μὲ τὸν πλέον ἰσχυρὸ φακὸ δὲν δύνασαι νὰ ἀνακαλύψῃς στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια. Ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ ὄχλου γιὰ τὸν ΓΑΠ ὡς Γιωργάκης καὶ βλάξ, ἐπειδὴ ἡ ἐντιμότης ἔχει ἐξαφανισθῆ ἀπὸ τούτην τὴν χώρα, τὸν παρομοιάζει στὴν πραγματικότητα μὲ τὸν ἀδιάφθορο Ῥοβεσπιέρρο, ὁ ὁποῖος ὡς Ῥουσσωϊκὸς ἐπίστευε στὴν ἀρετὴ καὶ μόνον.

Ὁ ΓΑΠ, ναὶ μὲν λέγει δημοκρατία ἀλλὰ ἐννοεῖ διαφορετικότητα, κάτι ποὺ συμμερίζομαι κι ἐγώ. Ὁ ΓΑΠ λέγει ἄμεση δημοκρατία ποὺ ἐγὼ ὀνομάζω λαοκρατία καὶ χρησιμοποιεῖ ὡς βασικὸ ὅπλο διακυβερνήσεως τὸ δημοψήφισμα μὲ τὸ ὁποῖο συμφωνῶ.

Ἐφ’ὅσον μὲ δημοκρατία ἐννοεῖ διαφορετικότητα, καὶ ὄχι τὸν καπιταλιστικὸ ἀτομισμὸ ἀλλὰ τὸν σοσιαλιστικὸ ἀλληλεγγυϊσμό, ἡ διαφορετικότητα ἐνισχύει, πέραν τοῦ ἐθνικισμοῦ, τὸν ἑλληνοκεντρισμό, δηλαδὴ τὸν συμπαντικὸ πανελληνισμό. Καὶ ἐδῶ ὑπεισέρχεται τὸ πρόβλημα τῆς οἰκογενειοκρατίας.

Στὴν ἀπέλπιδα προσπάθεια νὰ σταματήσῃ τὸν ΓΑΠ νὰ ἱδρύσῃ κόμμα ὁ γενεαλογικῶς ψευδο-Βενιζέλος, μὴ ἔχοντας καμμία δυναστικὴ σχέση μὲ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, ἐξεστράτευσε ὅλα τὰ κουτσομπολιὰ περὶ τῆς οἰκογενειοκρατίας Παπανδρέου, ἀπὸ τὶς φαιδρὲς ἀτάκες τῆς Μιμῆς Παπανδρέου, καρικατούρας τῆς Ἐβίτας Περόν, ποὺ στὸ ὄνομα τοῦ Ἀνδρέα συμπεριέλαβε στοὺς Σημίτη-Βενιζέλο καὶ τὸν Γιῶργο, μέχρι τὴν τραγελαφικὴ ἔκκληση τῆς Φώφης Γεννηματᾶ ὅτι δὲν εἶναι σωστὸ νὰ προδίδουμε τὸν μπαμπᾶ μας (λὲς καὶ ὁ Ἀνδρέας δὲν εἶχε κάμει τὸ ἴδιο μὲ τὸν δικό του] καὶ τέλος, τὸ χολλυγουντιανὸ ἀράδιασμα φωτογραφιῶν σχετιζομένων μὲ τὴν Μαργαρίτα, κόρη τοῦ ΓΑΠ, ἡ ὁποία φυσικὸ ἦταν νὰ βοηθᾷ ἐθελοντικὰ τὸν πατέρα της στὴν ὀργάνωση τῆς μεγάλης ἡμέρας, χωρὶς νὰ ὑπονοεῖται ὅτι θὰ τὸν διεδέχετο καὶ πολιτικά!

Προσωπικά, ὡς ἐχθρὸς τῆς ἀτομικιστικῆς καπιταλιστικῆς κοινωνίας ποὺ διαλύει καὶ τὴν ἔννοια ἀκόμη τῆς οἰκογενείας καὶ τῆς οἰκογενειακῆς συνυποχρεώσεως, ὑποστηρίζω τὴν οἰκογενειοκρατία, συνδεδεμένη μὲ τὴν ἔννοια τῆς μοναρχίας. Μέσῳ τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ καθιστᾷ ἱεροὺς τοὺς θεσμοὺς τοῦ γάμου, τῆς βαπτίσεως καὶ συνεπῶς τῆς πολυτέκνου οἰκογενείας, παράδειγμα ποὺ μᾶς δίδεται ἀπὸ τὴν βασιλική μας πολύτεκνης οἰκογενείας τοῦ ἄνακτος Κωνσταντίνου, διασφαλίζεται ἡ κοινωνικὴ διάρκεια καὶ συνοχή. Ἕνας Ὠνάσης κατεστράφη ἐπειδὴ ἔχασε τοὺς διαδόχους του, ἕνας Στάλιν ἐξέλειψε ἐπειδὴ δὲν ἐπίστευε στὴν οἰκογενειοκρατία καὶ κατέστρεψε τὴν γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του. Ἀντιθέτως τὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα τῆς Ῥουμανίας, τῆς Βορείου Κορέας καὶ τῆς Κούβας κατευθύνθησαν πρὸς τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογενειοκρατίας-μοναρχίας γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν ὡς κοινωνίες ἀλληλεγυϊσμοῦ καὶ ὄχι ἀτομισμοῦ. Σὲ ποῖον θὰ ἐμπιστευθῇς τὸ ἔργο σου, ἄν δὲν ἔχῃς ἐμπιστοσύνη στὰ παιδιά σου, ὡς σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός σου. Ἡ πολεμικὴ κατὰ τῆς οἰκογενείας ποὺ θερίζει τὶς καπιταλιστικὲς ἀτομικιστικὲς κοινωνίες ἐκπέμπουν τὴν ἴδια πτωμαΐνη ποὺ ἀναδύεται ἀπὸ τὸ πολιτικὸ πτῶμα τοῦ Βαγγέλη Βενιζέλου.