Ἡ Ἱστορία ἔχει τὴν λογική της ποὺ ἡ λογικὴ ἀγνοεῖ» λέγει ὁ Γάλλος (l’Histoire a ses raisons que la raison ignore). Ἀπὸ αὐτὴν τὴν λογικὴ προέρχονται τρία τινά:
1 – Ἡ Ἱστορία ἀνανεώνεται μὲ κάθε γενεά ( παραδοσιακὰ 30 χρόνια, σήμερα μὲ τὴν ἐπιμήκυνση τῆς ζωῆς, 40 χρόνια). Αὐτὸ διότι ὁ σαραντάρης ἐγεννήθη τὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως ἑνὸς καθεστῶτος καὶ συνεπῶς δὲν ἔζησε τὰ ἀρνητικά του. Ἐὰν αὐτὸ τὸ καθεστὼς εἶχε δυναμική, θὰ ἐπανέλθη στὴν ἐπιφάνεια μετὰ ἀπὸ μία γενεά. Π.χ. τὸ 1815, ὁ Βοναπαρτισμὸς καταποντίζεται. Τὸ 1848, τὸ σύνθημα στὴν Γαλλία εἶναι: ποῦ εἶσαι Βοναπάρτη; Τὸ 1973, ὁ Παπαδοπουλισμὸς καταποντίζεται. Τὸ 2014, τὸ σύνθημα στὴν Ἑλλάδα εἶναι: ποῦ εἶσαι Παπαδόπουλε;
2 – Ἡ Ἱστορία ἀναδεικνύει μία βασικὴ σκέψη, τὴν ὀρθότητα τῆς ὁποίας τὴν καθοδηγεῖ γιὰ χιλιάδες χρόνια. Ἔτσι, μέσῳ τῆς διαλεκτικῆς, ὁ πλατωνισμὸς ἐπιβιώνει σήμερα μετὰ ἀπὸ δύο χιλιετηρίδες. Ἀκόμη καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Πλάτωνος, ὅπως ὁ Ἀριστοτέλης, ὑπῆρξαν μαθητές του καὶ συνεχιστές του, μέσῳ τῆς διαλεκτικῆς. Ὁ Πλάτων Β΄ ὑπῆρξε, μετὰ ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια ὁ Μάρξ, μέσῳ τῆς διαλεκτικῆς. Ἀκόμη καὶ οἱ ἐχθροί του, ὡς ἀντικομμουνιστές, ὅπως οἱ διανοούμενοι τοῦ φιλελευθερισμοῦ (βλέπε στὶς ΗΠΑ) ἤ οἱ διανούμενοι τοῦ φασισμοῦ (στὸν Μεσοπόλεμο) ἠκολούθησαν τὸν Μάρξ. Ἴσως μετὰ ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια μαρξισμοῦ ἐμφανισθῇ ὁ Πλάτων Γ΄. Μόνον οἱ ἀνεγκέφαλοι δηλώνουν πὼς ὁ Μὰρξ ἔχει δῆθεν ξεπερασθῆ, ὅπως στὶς ἀρχὲς τοῦ χριστιανισμοῦ ἐλέγετο ὅτι ὁ Πλατωνισμὸς εἶχε δῆθεν ξεπερασθῆ.
3 – Ἡ ἰδεολικὴ βάση τοῦ ΚΚΕ εἶναι ὀρθὴ ἐπειδὴ εἶναι σταθερὰ μαρξιστική, ἀπὸ ἱδρύσεως του. Κανένα ἄλλο κόμμα δὲν ἔχει ὀρθὴ ἰδεολογικὴ βάση διότι, ἄν καὶ ἐπηρεάσθη ἀνομολογήτως ἀπὸ τὸν μαρξισμό, δὲν τὸν ἀκολουθεῖ. Ἡ τήρηση τῶν βασικῶν ἀρχῶν τοῦ μαρξισμοῦ ἀπὸ τὸ ΚΚΕ τοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἀναλύῃ πάντα σωστὰ τὴν πολιτικὴ κατάσταση.
Ἐντύπωση προκαλεῖ στὸν ἀγνοοῦντα τὰ παραπάνω, ἡ σωστὴ ἀνάλυση τοῦ ΚΚΕ τῆς ἑλληνικῆς κρίσεως ἀπὸ τὸ 2009, εἰδικὰ ὅσον ἀφορᾷ τὴν διολίσθηση τοῦ Σύριζα πρὸς τὴν σοσιαλδημοκρατία, ὡς δεκανίκι τοῦ καπιταλιστικοῦ συστήματος. Ἐπίσης ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀποκατάσταση τῆς μαρξιστικῆς ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸ 1991, ἀπὸ τὴν Ἀλέκα Παπαρήγα, τὴν ἐπάνοδο στὸν σταλινισμὸ καὶ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ Ζαχαριάδη μετὰ ἀπὸ τὴν μακρὰ περίοδο διολισθήσεως τοῦ διεθνοῦς κομμουνιστικοῦ κίνηματος ἀπὸ τὸν Χρουστσὼβ στὸν Γκορμπατσώβ.
Σήμερα, ἐνώπιον τοῦ τέλους τῆς σαραντάχρονης Μεταπολιτεύσεως καὶ τῆς προοπτικῆς ἐπιβολῆς Πινοσετισμοῦ ἤ καὶ ἐπανόδου τῆς Μοναρχίας στὴν Ἑλλάδα, ὁ κόσμος διερωτᾶται γιατί τὸ ΚΚΕ κομίζει γλαῦκα εἰς Ἀθήνας. Πράγματι, στὶς 28 Αὐγούστου 1834, ὁ βασιλεὺς Ὄθων ἀναχωρῶντας ἀπὸ τὸ Ναύπλιο καὶ κάνοντας τὴν ἐπίσημη εἴσοδό του στὴν Ἀθήνα ὡς νέα πρωτεύουσα τοῦ κρατιδίου, κρατῶντας μία ζωντανὴ κουκουβάγια ὡς σύμβολο τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν προκάλεσες τὸν γέλωτα τῶν Ἀθηναίων, ἐφ’ὅσον ἐκόμιζε γλαῦκα εἰς Ἀθήνας, δηλαδὴ τὸ αὐτονόητο.
Ἔτσι καὶ μὲ τὸ ΚΚΕ. Ποῖος βαθιὰ σκεπτόμενος διανοούμενος δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ θέση τοῦ ΚΚΕ εἶναι αὐτὴ τῆς σοφῆς κουκουβάγιας. Ἀκόμη καὶ ὁ σόφρων καθηγητὴς Ξενοφῶν Ζολῶτας, πρωθυπουργὸς τὸ 1990, ἀνεγνώριζε ὅτι ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἡ μετριοπαθὴς στάση τοῦ Χαριλάου Φλωράκη ἦταν πιὸ σωστὴ ἀπὸ αὐτὴν τῶν δύο ἀντιμαχομένων ὁμάδων τοῦ ἀστικοῦ κράτους, τῶν Μητσοτάκη καὶ Παπανδρέου.
Ὁ κόσμος βεβαίως ἀδυνατεῖ νὰ καταλάβῃ γιατί ἡ σοφὴ κομμουνιστικὴ κουκουβάγια παραμένει ἀκίνητη έπάνω στὸ κλαδί της καὶ δὲ ἐπιτίθεται, βάζοντας σὲ πράξη τὸ ὡραῖο σύνθημα τῆς Παπαρήγας τῆς ῥήξεως καὶ ἀνατροπῆς. Τὸ μέλλον θὰ ἀποδείξῃ ἐὰν ἡ σημερινὴ ἀκινησία τοῦ ΚΚΕ ἦταν δικαιολογημένη.
