Ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ὁ Πρεσβύτερος μοῦ ἐπανελάμβανε ὅταν στὸ Παρίσι ἦταν σὲ αὐτοεξορία: «Δημήτρη, εἴμεθα ἕνας λαὸς ἀκυβέρνητος διότι ποτὲ δὲν ἠδυνήθημεν νὰ οἰκοδομήσουμε κράτος. Ἐκ φύσεως εἴμεθα ἀναρχικοί».
Εἶχε ἀπόλυτα δίκαιο. Τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια καὶ τὸν Γεώργιο Παπαδόπουλο ἀντί γιὰ εὐχαριστῶ τοὺς διεπομπεύσαμε δολοφονῶντας τους, ὁ πρῶτος στὴν ἐκκλησία, ὁ δεύτερος στὸ νοσοκομεῖο, κατηγορῶντας τους ἐσφαλμένως γιὰ δικτάτορες καὶ τώρα εἴμεθα σὲ ἀναμονὴ νέου ἐγκλήματος κατὰ οἱουδήποτε μελλοντικοῦ ἡγέτου ποὺ θὰ ἐπιχειρήσῃ νὰ σώσῃ τὴν ἄμοιρη αὐτὴ χώρα.
Ἡ ἀναρχία πορεύεται μὲ τὸν ἀτομισμό, τὴν ἀσυνεννοησία καὶ τὸν διχασμό καὶ κορυφώνεται μὲ τὸν φθόνο καὶ τὸν ἐγωϊσμὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε φιλότιμο. Μαζί χορεύουμε, μαζί γλεντᾶμε καὶ ὅμως καρφώνουμε τὸν ἀδελφὸ πισώπλατα. Πρόκειται γιὰ φοβερὰ ἐλαττώματα ποὺ παιδεύουν τὸν Ἕλληνα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὀδυσσέως.
Γιὰ νὰ ὑπερπηδήσουμε τὶς ἀδυναμίες αὐτὲς τοῦ ἔθνους μας χρειαζόμεθα μία καὶ μόνη λύση: ἀπόλυτη διοίκηση ἥρωος, μακριὰ ἀπὸ κοινοβουλευτισμὸ καὶ κομματισμό, ἕναν ἥρωα κατ’ εἰκόνα μας, δηλαδὴ ἄναρχο, μή σεβόμενο κανενὸς εἴδους νόμο ἤ σύνταγμα παρὰ μόνον τὴν θέλησή του, ἐπὶ τῇ βάσει ἀπολύτου ἡγέτου. Ὁ Ἕλλην δημιουργεῖ μόνον ὑπακούοντας τυφλὰ στὸν ἥρωα, σὲ ἕναν Μεγαλέξανδρο. Καὶ τότε διασπείρει σὲ ὅλην τὴν ἔκταση τῆς γῆς τὴν μεγαλοφυΐα τῆς σκέψεώς του καὶ τὴν γενναιοδωρία τῆς καρδιᾶς του. Ἡ ἀναρχία εἶναι τὸ πολιτικό του σύστημα. Κράτος εἶναι ἡ θέληση τοῦ ἡγέτου. Τυφλὴ ὑπακοὴ εἶναι ἡ δημιουργικὴ ἐνέργειά του.
Τὸ ἡρωϊκὸ καθεστὼς τῶν ὁμηρικῶν χρόνων μὲ τοὺς Ὀλυμπίους καὶ τὸν Ἀχιλλέα, μὲ ἀπόλυτο μονάρχη νὰ ἱππεύῃ ἀμούστακος δεκαπεντάχρονος Ῥωμανὸς Διογένης, προστάζοντας: Ἡ θέλησή μου εἶναι ἡ θέληση τῶν Ἑλλήνων. Τὸ σπαθί μου κόβει τὸν Γόρδιο δεσμό. Ἀπὸ τὴν Περσέπολη μέχρι τὴν Βαβυλῶνα διαμορφώνουμε τὴν φυλὴ τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ μεγάλοι τῆς γῆς ἀπὸ τὸν Καίσαρα, μέχρι τὸν Ἀντώνιο καὶ τὸν Αὔγουστο καταφθάνουν στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸ ἑλληνικὸ σκήνωμα, τὴν θεϊκὴ πνοὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου.
Ἡ ἀναρχία εἶναι τὸ τέλειο πολίτευμα ποὺ ταιριάζει στὸν Ἕλληνα. Μεγαλουργεῖ μόνον μέσῳ ἀναρχίας, ἀπελευθερωμένος ἀπὸ νόμους, σεβασμὸ πρὸς νομοθέτες, θέληση πλειοψηφίας καὶ κρατικὴ δομή. Οὐδεὶς ἄλλος λαὸς δύναται νὰ βασίσῃ τὸ μεγαλεῖο του στὴν ἀπόλυτη ἀναρχία. Ἐπειδὴ μόνον ὁ Θεὸς ὡς Ἕλλην εἶναι ἄναρχος. Χωρὶς νόμους καὶ κράτος ὁ ἑλληνισμὸς δύναται νὰ διοικῇ τὸν πλανήτη καὶ τὸ σύμπαν.
