Τὸ τελευταῖο μου βιβλίο ποὺ ἐξεδόθη πρὸ μηνῶν στὸν Ἡρόδοτο, φέρει τὸν τίτλο «Περὶ Ἡρώων» καὶ ἀφιερώνεται στὴν νεολαία ποὺ ἐξαφανίζεται στὴν Ἑλλάδα μὲ σχέδιο νεοκτονίας τῆς Μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974. Γράφω σὲ αὐτό: «Ἡ ἀνθρωπότης βλέπει τὸ ἑλληνικὸ αἷμα νὰ χύνεται καὶ τὰ νιάτα της νὰ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἀντικαταστήσουν μὲ τὸ πλαστικὸ αἷμα τῶν ψευδῶς ἀποκαλουμένων ἡρώων τοῦ θεάματος καὶ τοῦ γηπέδου καὶ τὸ παραισθησιογόνο τῆς ἡρωΐνης. Ἐγκληματίες βουλευτές, ἐγκληματίες νομοθέτες, ἐγκληματίες λογιστές, ἐγκληματίες δημοκράτες, τὰ νιάτα τοῦ πλανήτου σᾶς ξερνοῦν. Ξερνοῦν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματά σας, ξερνοῦν τὴν αἱματοβαμένη μὲ χρήματα ἐλευθερία σας, δὲν ἀναγνωρίζουν τοὺς νόμους σας».
Σήμερα ἀφιερώνω τὸ βιβλίο μου στὸν 21χρονο Νῖκο Ῥωμανὸ ποὺ τὸ ὄνομά του τὸν προώριζε νὰ γίνῃ ἥρωας, νέος Ῥωμανὸς Διογένης (1068-1071) ποὺ «ἐφόρεσε τὴν πανοπλία του, ἐγύμνωσε τὸ ξῖφος ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐσκότωσε πλῆθος βαρβάρων. Ὅμως, πληγωμένος, ἐγλίστρησε ἀπὸ τὸ ἄλογό του καὶ ἐπιάσθη δορυάλωτος». Στὶς 6 Δεκεμβρίου 2008, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του, ἕνα τυπικὸ ἑλληνικὸ κτῆνος, ὁ εἰδικὸς φρουρὸς Ἐπαμεινώνδας Κορκονέας, φουσκωμένος ἀπὸ τὸν πρωτόγονο ἀνδρικὸ ἐγωϊσμὸ γνωστὸ ὡς φιλότιμο, ἐδολοφόνη μέσα ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ῥωμανοῦ τὸν ἀδελφικό του φίλο Ἀλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τὸ φέρετρο τοῦ ὁποίου ἐτοποθέτησε στὸ χῶμα. Ἀποτέλεσμα: Ἠνδρώθη ὁ Ῥωμανὸς καὶ ἔγινε ἀντάρτης πόλεων. Ἀντί νὰ συχνάζῃ, σὰν ἄλλοτε ὁ δολοφόνος Κορκονέας, στὰ γήπεδα, οὐρλιάζοντας πρὸς δόξαν τῆς μπάλας, ἐπῆρε τὰ σοκάκια τῶν πόλεων καὶ ἔγινε ἥρωας. Καὶ τώρα ἀργοπεθαίνει στὰ σαμαρικὰ δεσμωτήρια τοῦ γερμανοκρατουμένου ἐξευτελισμένου κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν.
Σὲ ὅλους ἐμᾶς, τὰ ὑπολείμματα τοῦ ὑπογεννητικοῦ ἑλληνισμοῦ, τὰ χούφταλα τῶν καφενοβίων ποὺ προτιμοῦμε νὰ ζητιανεύουμε, ψηφίζοντας Σαμαρᾶ, τὶς πενταροδεκάρες τῶν μειομένων συντάξεών μας, παρὰ νὰ ἀγοράζουμε στὰ ἐλάχιστα ἐναπομείνοντα ἐγγόνια μας ὅπλα καὶ φισεκλίκια γιὰ νὰ καθαρίσουν τὰ ἀπορρίμματα τοῦ τόπου μας, κατάρα καὶ τρισκατάρα!
Ἡ ἐπανάσταση εἶναι ὅπως ὁ καθαρὸς ἀέρας ποὺ εἰσέρχεται στὶς κατοικίες μας ὅταν ἀνοίγουμε διάπλατα τὰ παράθυρα. Ἀλλὰ ἐμεῖς, οὔτε τὰ ἄχρηστα χέρια μας ἀπλώνουμε γιὰ νὰ ἀνοίξουμε τὰ παράθυρα αὐτά. Ἀλέξανδρε Γρηγορόπουλε, Νῖκο Ῥωμανέ, ἔφηβοι τοῦ ἀρχαίου κάλλους καὶ τῆς ἀρετῆς, ἔστω καὶ τὴν ὑστάτη στιγμή, μὲ τὴν θυσία σας, σῶστε ἀπὸ τὴν ἐσχάτη ἐξαθλίωση τὴν Ψωροκώσταινα, τὴν πόρνη τοῦ Κολωνακίου!
