Δὲν εἶναι μόνον τὸ καθεστὼς τῶν δωσιλόγων ποὺ γιὰ τρίτη χρονιά, ἀπὸ τὸ πραξικόπημα τῶν ἀρχῶν Νοεμβρίου 2011, ἑορτάζει μὲ κιγκλιδώματα, ἀπουσίᾳ λαοῦ καὶ παρουσίᾳ στρατοῦ προσκυνημένου τὴν ἐπέτειο τῶν ἡρώων τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, χωρὶς τὰ βουνὰ νὰ ἀντηχοῦν μὲ τὴν κραυγή, ἐμπρὸς ΕΛΑΣ γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Δὲν εἶναι μόνον ὁ ἀπίστευτος ἐξευτελισμὸς ἑνὸς λαοῦ γερόντων, ἑνὸς στρατοῦ ὀπερέττας ποὺ σέρνονται ἀπὸ τὶς καθημερινὲς αὐξομειώσεις τοῦ ἑνιαίου φόρου ἰδιοκτησίας ἀκινήτων ΕΝ.Φ.Ι.Α. Εἶναι ἡ πλήρης ἐξαφάνιση ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ ὁρίζοντα, ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο μέχρι τὴν Σπάρτη, ἔστω καὶ κάποιας σκιᾶς ἡρώων.
Τὶς προάλλες, μέσα στὴν πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ἔρημο τῆς ἀθηναϊκῆς κοινωνίας τῶν περισπούδαστων ἀναλύσεων τῶν καθηγητῶν τῶν τριτοκοσμικῶν ἑλληνικῶν πανεπιστημίων, περὶ ἐξωτερικοῦ κινδύνου, ἐκυκλοφόρησε βιβλίο μου 470 σελίδων ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ἡρόδοτος, μὲ τίτλο, «Περὶ Ἡρώων: Οἱ ἥρωες καὶ ἡ σημασία τους γιὰ τὸν σύγχρονο ἑλληνισμό», στὸ ὁποῖο ἔγραφα τὰ παρακάτω:
«Τοῦτο τὸ βιβλίο εἶναι μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας, ἀπαιτῶντας ἀπ’ ὅσους ἀκόμη εἶναι ζωντανοὶ νὰ ἐπαναφέρουν τὸν ἥρωα στὴν ζωή μας, νὰ τὸν σηκώσουν ψηλὰ ἐπάνω στὴν ἀσπίδα. Ἡ ἀνθρωπότης βλέπει τὸ ἑλληνικὸ αἷμα νὰ χύνεται καὶ τὰ νειάτα της νὰ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἀντικαταστήσουν μὲ τὸ πλαστικὸ αἶμα τῶν ψευδῶς ἀποκαλουμένων ἡρώων τοῦ θεάματος καὶ τοῦ γηπέδου καὶ τὸ παραισθησιογόνο τῆς ἡρωΐνης. Ἐγκληματίες βουλευτές, ἐγκληματίες νομοθέτες, ἐγκληματίες λογιστές, ἐγκληματίες δημοκράτες, τὰ νειάτα τοῦ πλανήτου σᾶς ξερνοῦν. Ξερνοῦν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματά σας, ξερνοῦν τὴν αἱματοβαμμένη μὲ χρήματα ἐλευθερία σας, δὲν ἀναγνωρίζουν τοὺς νόμους σας καὶ ἀναζητοῦν τὴν πνευματικὴ ἐλευθερία τοῦ Χριστοῦ μέσῳ τῆς ὑποταγῆς στὸν ἥρωα. Ἡρακλῆς, Θησεύς, Ἀχιλλεύς, τὰ ἀπελπισμένα νειάτα σᾶς ἀναζητοῦν. Δὲν ἦταν ἡ σωματικὴ ῥώμη, οὔτε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία ποὺ σᾶς ἀνεβίβαζαν στὸ ἐπίπεδο τῶν θεῶν, ἀλλὰ ἡ πνευματικὴ ἀρτιότητα. Ἥρως εἶναι λέξη ἑλληνική».
Ὁ ἄνθρωπος δὲν ζῇ μόνον μὲ ἄρτο, χρειάζεται ἥρωα. Χρειάζεται ἱστορία, δηλαδὴ προγόνους, Ὄλυμπο, ἥρωες θεόπνευστους. Ἡρωλατρεία λοιπόν! Στὴν ὁμηρικὴ ἐποχὴ ἡ ἡρωλατρεία ἦταν θρησκεία.
Μοναδικὴ εὐχή μας εἶναι νὰ μὴν ξαναζήσουμε ποτὲ αὐτὸν τὸν ἐξευτελισμό. Ἕναν στρατὸ ψυχολογικὰ ἀνύπαρκτο νὰ παρελαύνῃ ὀπίσω ἀπὸ κιγκλιδώματα, ἀποσπασμένο ἀπὸ τὸν λαὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ μοναδική του δύναμη: Στρατὸς καὶ λαὸς μὲ τεντωμένη γροθιὰ κατὰ δωσιλόγων γιὰ λαοκρατία.
