Μερικὲς διαπιστώσεις:
1 – Ἡ Ἱστορία, ὅταν ἐπαναναλαμβάνεται, ἐπαναλαμβάνεται ὡς φάρσα. Ὁ Ναπολέων Γ΄ ἐπωνομάσθη ἀπὸ τὸν Βίκτωρα Οὑγκὸ Ναπολέων ὁ Βραχὺς, ἐρχόμενος κατόπιν τοῦ γίγαντος Ναπολέωντος Α΄ . Ὁμοίως, τὸ ΚΚΕ τοῦ Δημήτρη Κουτσούμπα κατέφθασε κατόπιν τοῦ γίγαντος Λένιν.
2 – Ἡ Ἱστορία πάντοτε μᾶς ξαφνιάζει μὲ νέες δημιουργίες ποὺ δὲν ἐπεριμέναμε. Παράδειγμα ἡ μοναδικὴ πρωτότυπη ἐπανάσταση τοῦ Κάστρο στὴν Κούβα ποὺ δὲν δύναται νὰ ἐπαναληφθῇ.
3 -Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ φαινομενικὰ ὁμοιάζει μὲ τὸ γερμανικὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ κόμμα τοῦ Μεσοπολέμου. Καὶ ὅμως εἶναι πολὺ διαφορετικὸ ἀπὸ τὸν ἐθνικοσοσιαλισμὸ τοῦ σημερινοῦ Κιέβου. Ὁ ἐθνικοσοσιαλισμός του, ὅπως καὶ ὁ κομμουνισμὸς τοῦ Κάστρο, διακρίνεται ἀπὸ πρωτοτυπία, χωρὶς νὰ ἀπεμπολῆ τὴν ἰδεολογική του μήτρα. Διαφέρει ὅμως καὶ ἀπὸ τῆν 4η Αὐγούστου καὶ ἀπὸ τὴν ἰσπανικὴ Φάλαγγα καὶ γενικὰ ἀπὸ οἱοδήπτε ἄλλο φασιστικὸ συγγενικὸ κίνημα τοῦ Μεσοπολέμου.
4 – Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ ἐνεφανίσθη στὴν καλὴ ἱστορικὴ συγκυρία, αὐτὴν τῆς πλέον διεφθαρμένης περιόδου τῆς νεοελληνικῆς Ἱστορίας, τῆς περιόδου τῆς Μεταπολιτεύσεως. Ἡ ἐντυπωσιακή της ἄνοδο ἀπὸ μηδενικοὺς ἀριθμοὺς στὶς 550.000 ὑποστηρικτές της, εἶναι πασιφανὲς ὅτι δὲν ὀφείλεται σὲ παροδικὴ λαϊκὴ δυσαρέσκεια μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ σύστημα τῆς μεταχουντικῆς περιόδου. Ὅπως τὸ ἔγραψα ἐπανειλημμένως, ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ εἶναι ἐδῶ γιὰ νὰ μείνῃ.
5 – Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ ἐπωφελήθη ἀπὸ τὴν παρακμὴ τοῦ κομμουνιστικοῦ κινήματος στὴν Ἑλλάδα. Στὴν δεκαετία τοῦ 1990, Ἡ Ἀλέκα Παπαρήγα εἶχε ἐπιτύχει νὰ στρίψῃ τὸ τιμόνι τοῦ σκάφους καὶ νὰ τὸ ἐπαναφέρῃ προσωρινὰ στὴν καλὴ κατεύθυνση ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάληψη τῆς ἡγεσίας ἀπὸ τὸν Δημήτρη Κουτσούμπα τὸ κομματικὸ σκάφος κατευθύνεται πάλι στὰ βράχια. Ἐπιπλέον, ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ Σύριζα ἀπὸ τὰ κομμουνιστικὰ ἰδεώδη καὶ ἡ πλεύση του πρὸς τὴν σοσιαλδημοκρατία, ἔχουν δημιουργήσει ἕνα τεράστιο κενὸ στὸν χῶρο τῶν ἐπαναστατικῶν κινήσεων ποὺ καλύπτεται τώρα ἀπὸ τὴν Χρυσῆ Αὐγή.
6 – Ἡ ἀποτυχία τῆς πατριωτικῆς προσπαθείας τοῦ ἀντάρτικου πόλεων στὴν διάρκεια τῆς Μεταπολιτεύσεως, καὶ ἰδίως τῆς 17Ν, ποὺ ἀπεδείκνυε γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅπως καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ εὐρωπαϊκοῦ καὶ ῥωσικοῦ ΙΘ΄ αἰῶνος, ὅτι χωρὶς μαζικὸ κίνημα ἐπανάσταση δὲν ἐπιτυγχάνεται, παρὰ τὶς ἀγνὲς προθέσεις μερικῶν δεκάδων ἀναρχικῶν, ἔστρεψε τὴν προσοχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ πρὸς τὸ μοναδικὸ καλὰ ὀργανωμένο ἐπαναστατικὸ κίνημα, τὴν Χρυσῆ Αὐγή, καὶ τοῦ ἐπέτρεψε νὰ γίνῃ μαζικό.
7 – Ὅλες οἱ ἀναλύσεις, καλοπροαίρετες ἤ μή, δημοσιογράφων ποὺ εὑρίσκονται σὲ σύγχυση ἐνώπιον τοῦ νέου αὐτοῦ φαινομένου τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καὶ ποὺ προσπαθοῦν νὰ κατευθύνουν τὴν κοινὴ γνώμη σὲ θεωρίες τοῦ Μεσοπολέμου περὶ συστημικῆς ὑφῆς τοῦ φασισμοῦ, ὡς δεκανίκι τοῦ λαβωμένου καπιταλισμοῦ, πέφτουν στὸ κενὸ διότι δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν σημερινὴ κοινωνικὴ πραγματικότητα.
8 -Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ θὰ κυβερνήσῃ τὴν Ἑλλάδα ἐφ’ὅσον ὅμως ἐπιτύχῃ νὰ βασισθῇ στὴν ἀμέριστη ὑποστήριξη μίας μεγάλης Δυνάμεως, τῆς Ῥωσίας τοῦ Πούτιν, στὴν καλὴ ἱστορικὴ στιγμή, διαφορετικὰ θὰ συντριβῇ ἀπὸ τὸν δυτικὸ ἰμπεριαλισμό.
