Ὁ Νῖκος Μαζιώτης σωστὰ ἐδήλωσε, ὅπως ὁ Λένιν, “ἐπάγγελμα ἐπαναστάτης”, καὶ ὅτι ὁ ἐπαναστάτης δὲν ἀπολογεῖται. Λανθασμένα ὅμως ἐζήτησε νὰ μάθῃ τί γνώμην ἔχουν γι’ αὐτὸν τὰ ΜΜΕ. Τὸν πληροφοροῦμε, ἄν καὶ τὸ γνωρίζει κάλλιστα, ὅτι τὰ ΜΜΕ εἶναι ἡ ντροπὴ γιὰ κάθε σκεπτόμενο Ἕλληνα. Τελευταῖο παράδειγμα, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκάλυψαν τὴν κατάρριψη τοῦ Μαλαισιανοῦ ἀεροπλάνου στὸν οὐρανὸ τῆς Οὐκρανίας. Ἐπαρουσίασαν ξανὰ καὶ ξανά, μετὰ φορτικότητος, τὴν ἐκδοχὴ τοῦ ναζιστικοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου καὶ τῶν Δυτικῶν του ὑποστηρικτῶν καὶ σχεδὸν καθόλου τὴν ῥωσικὴ ἐκδοχὴ ἡ ὁποία συνοψίζεται οὐσιαστικὰ στὴν προσπάθεια δολοφονίας τοῦ προέδρου Πούτιν, ἡ ὁποία ἀπεφεύχθη ἀπὸ κατάρριψη λάθους ἀεροσκάφους. Ἄν θέλῃ νὰ γνωρίζῃ τί ὁ Ἕλλην μή συνταξιοῦχος πολίτης πιστεύει γι’ αὐτόν, εἶναι πῶς δὲν πρέπει νὰ κλαψουρίζῃ σὰν τὸν πρώην βουλευτὴ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Στάθη Μπούκουρα.
Εἶμαι υἱὸς τῆς Μπεάτας Κιτσίκη, φεμινιστρίας καὶ κομμουνιστρίας, ποὺ κατεδικάσθη σὲ θάνατο τὸ 1948 ἀπὸ ἔκτακτο στρατιωτικὸ δικαστήριο καὶ ποὺ ποτὲ δὲν ἐδέχθη νὰ ὑπογράψῃ δήλωση μετανοίας. Τὰ παλικάρια οὔτε ἀπολογοῦνται οὔτε μετανοοῦν παρὰ μόνον στὸν ἐξομολογητὴ πνευματικό τους πατέρα ἤ στὸ κομμουνιστικὸ κόμμα.
Ὁ ταξικὸς ἐχθρός, ὅταν κατέχῃ τὴν ἐξουσία, εἴτε τὸ καπιταλιστικὸ εἴτε τὸ σοσιαλιστικό, δὲν θὰ ἔπρεπε κἄν νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὸν ἐπαναστατικό του ἀντίπαλο, εἴτε μὲ βασανιστήρια γιὰ νὰ τὸν κάνῃ συνεργάσιμο, εἴτε μὲ ψυχολογικὴ πίεση, νὰ ἀπολογηθῇ καὶ νὰ μετανοήσῃ. Βασισμένος στοὺς ταξικοὺς νόμους ποὺ ἡ Βουλή του ἔχει ψηφίσει πρέπει νὰ τὸν ἐξοντώσῃ μακριὰ ἀπὸ κάθε ὑποκρισία ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Στὸν πόλεμο πυροβολεῖς τὸν ἀντίπαλο, τὸν ὁποῖο ὅμως σέβεσαι. Ὁ στρατηγὸς ντὲ Γκώλ, ὅταν τὸ 1958, ἠθέλησε νὰ φθάσῃ σὲ συμβιβασμὸ μὲ τὸν ἀλγερινὸ ἐχθρό, ἐπρότεινε une paix des braves, δηλαδὴ μία εἰρήνη μεταξὺ ἴσων ἀντιπάλων, ἀποκαλῶντας τοὺς ἐχθρούς του γενναίους, ὄχι συμμορῖτες ὅπως οἱ ἀντικομμουνιστὲς ἀπεκάλεσαν τοὺς ἀντιπάλους τους στὸν ἑλληνικὸ ἐμφύλιο.
Τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ μάχεται κατὰ τῶν Παλαιστινίων, ὅπως καὶ οἱ ἀρχαῖοι Σπαρτιᾶτες κατὰ τῶν Εἱλώτων. Τοὺς σφάζει χωρὶς τύψεις γνωρίζοντας ὅτι ἡ Χαμὰς ποὺ τοὺς ἀντιπροσωπεύει θὰ ἔκαμε τὸ ἴδιο ἐὰν τῆς ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία. Κάτι γνωρίζουν οἱ Ἑβραῖοι ἀπὸ τὸ Ὁλοκαύτωμα. Ζητᾶμε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ τὸ ἀπολύτως ἀδύνατον: νὰ ἀρνηθοῦν νὰ λένε ψέματα παραιτούμενοι ὅλοι ἀπὸ τὶς θέσεις τους.
Ὁ τρομοκράτης εἶναι πάντα ὁ ἀντίπαλος. Ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Μαζιώτη καὶ τοὺς ἀντάρτες πόλεων νὰ κρατᾶνε τὸ κεφάλι ψηλὰ γιὰ νὰ τοὺς σεβόμεθα, ἔστω καὶ ἐὰν δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὸν ἀγῶνα τους. Τὸ πλέον ἀνέντιμο εἶναι νὰ δικάζῃς τὸν ἡττημένο ἑνὸς πολέμου ὅπως αὐτὸ ἔγινε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἱστορία (καὶ ἦταν ἡ ἀρχὴ τῆς ἐποχῆς τῆς ὑποκρισίας τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων) μὲ τὴν δίκη τῆς Νυρεμβέργης τὸ 1946. Φαντασθεῖτε ἐὰν οἱ Γερμανοὶ εἶχαν κερδίσει τὸν πόλεμο νὰ εἶχαν δικάσῃ καὶ ἀπαγχονίσῃ τὸν Τσῶρτσιλ, ποὺ καὶ αὐτὸς ἦτο φυσικὰ μέγας ἐγκληματίας.
