Τὰ περὶ Ἀθηναϊκῆς Δημοκρατίας ἀνάγονται στὸν χῶρο τῆς λογοτεχνίας. Ὁ Ἕλλην ἀδυνατεῖ νὰ θεμελιώσῃ ἀβασίλευτη. Ἀκόμα καὶ ἡ Σπάρτη ἦταν βασιλευομένη. Σοσιαλιστικὴ μέν, ἐπὶ Ἄγιδος Δ΄ ἀλλὰ βασιλευομένη. Ἡ Καποδιστριακὴ Πολιτεία ὑπὸ τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία πρώην ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τοῦ τσάρου ἔπλεε σὲ πνεῦμα μοναρχικό. Ἡ Ἀβασίλευτη τοῦ Παπαναστασίου τοῦ 1924 ἦταν μία καρικατούρα τῆς γαλλικῆς Ῥεπούμπλικας ποὺ ἐδονεῖτο κάθε ἕξι μῆνες μὲ στρατιωτικὰ πραξικοπήματα μέχρι τὴν ἐπάνοδο τὸ 1935 τῆς Βασιλείας. Ἦταν δὲ βασισμένη στὶς ῥεπουμπλικανικὲς ἰδέες τοῦ γαλλικοῦ τεκτονισμοῦ τοῦ Γεωργίου Φιλαρέτου (1848-1929) καὶ τοῦ βιβλίου του, «Ξενοκρατία καὶ Βασιλεία ἐν Ἑλλάδι, 1821-1897». Ἡ μεταπολεμικὴ ἀποτυχία ἐπιβολῆς λαοκρατίας ὑπὸ τὸν Ἄρη Βελουχιώτη ποὺ ἐὰν δὲν εἶχε δολοφονηθῆ θὰ κατέληγε σὲ μοναρχικὸ καθεστὼς τοῦ τύπου τῆς Βορείας Κορέας ἄνοιξε τὸν δρόμο στὴν ἐπιστροφή, τὸ 1946, γιὰ πολλοστὴ φορά, τοῦ βασιλικοῦ θεσμοῦ. Ἡ ἐπίπλαστη ἐπιβολὴ καὶ πάλι τῆς Ἀβασιλεύτου, τὸ 1973, ἀπὸ ἕναν Παπαδόπουλο, ὁ ὁποῖος ὀλίγα χρόνια ἐνωρίτερα, τὸ 1968, εἶχε ἀναφωνήσει, ὅπως ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος τὸ 1936, τὸ «Ζήτω ὁ Βασιλεὐς», ἀντεκατεστάθη, τὸ 1974, ἀπὸ κομματικὴ Ἀβασίλευτη μὲ καραμανλικὸ παρισινὸ κοστούμι τοῦ ἀνδρὸς ποὺ εἶχε ἀναφωνήσει τὸ «ἀνήκωμεν εὶς τὴν Δύσιν».
Καὶ σήμερα, τὸ ἀδιέξοδο μέσα στὸ χάος. Ἕναν πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας μαριονέτα, μία Βουλὴ ποὺ σπαράσσεται ἀπὸ καραγκιόζικες κομματικὲς ἔριδες. Βουλευτὲς ποὺ ἀνερμάτιστοι μπαινοβγαίνουν σὲ πλαστοὺς συνδυασμοὺς ποὺ ὀνομάζονται δῆθεν κόμματα, ὅπως Ποτάμι καὶ Ἐλιά, ἐνώπιον τοῦ μόνου σταθεροῦ ἰδεολογικοῦ κόμματος, τοῦ ΚΚΕ, καὶ μαλώματα χωρὶς τέλος γιὰ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καὶ δημοψήφισμα.
Στὸ προαύλιο τῆς ἀθηναϊκῆς ἀποικίας, μαίνεται ὁ πόλεμος τῶν δύο προστατίδων Δυνάμεων, τῆς Ἀμερικῆς-Ἀγγλίας κατὰ τῆς Γερμανίας μὲ σαφῆ στόχο τὴν ἐξουδετέρωση τοῦ εὐρωνομίσματος πρὸς χάριν τοῦ δολλαρίου. Ἡ νεοαυτοκρατορικὴ Ῥωσία παρακολουθεῖ. Ὁ μοναρχικὸς θεσμὸς ἐν Ἑλλάδι καὶ πάλι στὸ προσκήνιο, ὑποστηρίζεται μὲ τὸν ἰδικό τους διαφορετικὸ τρόπο, ἀπὸ Ἀγγλοσάξωνες καὶ Ῥώσους.
Τελικὰ, 80 χρόνια μετά, 1935 – 2015, μὲ ὅπλο τὸ πολυσυζητημένο δημοψήφισμα καὶ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, ἐτοιμάζεται ὁ μοναρχικὸς θεσμὸς νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν Ἑλλάδα ὡς προμαχὼν τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ καταπολεμεῑται ἀπὸ τὸν οἰκουμενιστὴ πατριάρχη Βαρθολομαῖο, καὶ ὁ Βασιλεύς, ὅπως καὶ τὸ 1935, θὰ δώσῃ γενικὴ ἀμνηστία, συναδέλφωση τῶν πολιτικῶν ἄκρων, ΚΚΕ καὶ Χρυσῆ Αὐγή, ἀποφυλάκιση τῶν χρυσαυγιτῶν πολιτικῶν κρατουμένων καὶ, γιατί ὄχι, ἀκόμα καὶ τῶν πολιτικῶν κρατουμένων τῆς 17Ν. Ὁ ἀγγλόφιλος Γεώργιος Α’ εἶχε δεχθῆ νὰ γίνῃ Ὀρθόδοξος καὶ νὰ νυμφευθῆ ὀρθόδοξη Ῥωσίδα. Ὁ σημερινὸς ἀγγλόφιλος Ἕλλην βασιλεὺς συμφέρον ἔχει νὰ συμφιλιωθῆ μὲ τὸν Ὀρθόδοξο Πούτιν, στὸ πλαίσιο μίας ἀμερικανορωσικῆς νέας Γιάλτας στὸ Αἰγαῖο γιὰ νὰ ἀποτραπῇ ἡ προέλαση τῶν τζιχαδιστῶν ποὺ σίγουρα θὰ ἐξισλαμίσῃ τὴν Εὐρώπη καὶ θὰ διαμελίσῃ τὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος.
